Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Κωνσταντίνα' | 27 Νοεμβρίου 2023, 14:26

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Αυτοαπασχολούμενη Δικηγόρος Είναι γεγονός ότι στη χώρα μας επιβάλλεται η πάταξη της φοροδιαφυγής, όπως και η επίλυση πλήθους άλλων προβλημάτων (ενδεικτικά: υψηλό κόστος διαβίωσης λόγω της ακρίβειας, ανεργία, συμπιεσμένοι μισθοί και συντάξεις κλπ) με τη νομοθέτηση σοβαρών εθνικών πολιτικών, των οποίων η εφαρμογή βεβαίως θα πρέπει να ελέγχεται, ώστε να διασφαλίζεται και η πραγμάτωση των στόχων για τους οποίους οι πολιτικές αυτές έχουν θεσπισθεί. Ως προς την επιχειρηματολογία υπέρ του εν λόγω νομοσχεδίου και δη την καθιέρωση ελάχιστου τεκμαιρόμενου κέρδους από επιχειρηματική δραστηριότητα, διατυπώθηκε ότι το 54% των ελευθέρων επαγγελματιών δηλώνει μηδενικό εισόδημα ακόμη και επί δεκαετία. Το ποσοστό αυτό προκύπτει σαφώς από τα στοιχεία της ΑΑΔΕ, που σημαίνει ότι το σύνολο των προσώπων που περιλαμβάνει δεν είναι άγνωστο, οπότε ο κάθε μέσος πολίτης, σκέφτεται: Ας πραγματοποιηθούν οι κατάλληλοι έλεγχοι στα εν λόγω ΑΦΜ ακόμη κι αναδρομικά. Παρόλ΄ αυτά σε σχετικές ερωτήσεις δημοσιογράφων, έχει απαντηθεί ότι δεν μπορεί να γίνει έλεγχος σε 750.000 ελεύθερους επαγγελματίες κι αν γίνεται, αυτός είναι δειγματοληπτικός. Γεννάται λοιπόν, το εύλογο ερώτημα: Αν δεν είναι εφικτός ο έλεγχος του αριθμού αυτού, πως είναι δυνατόν να κυβερνάται μια χώρα 10 εκ. πολιτών και άνω; Ανεξέλεγκτα; Δε νομίζω. Προσθέτω ότι στον κλάδο μας, εξ’ όσων γνωρίζω, κανένας έλεγχος δεν έχει γίνει ούτε δειγματοληπτικός, διότι κάτι τέτοιο δεν έχει αναφερθεί ποτέ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από συναδέλφους, ούτε το τελευταίο διάστημα που συμμετέχουν ενεργά στις συζητήσεις επί του νομοσχεδίου και των δηλώσεων που στρέφουν μεγάλο μέρος της κοινωνίας εναντίον του κλάδου μας με αναληθείς δηλώσεις π.χ. ότι το εν λόγω νομοσχέδιο έχει ως στόχο την κοινωνική δικαιοσύνη. Η αμέσως δε προηγούμενη δήλωση δεν ευσταθεί. Ως προς τον κλάδο μας, μέσω των γραμματίων των Δικηγορικών Συλλόγων που πληρώνουμε για κάθε διαδικαστική πράξη, επί ποινή απαραδέκτου της πράξης, αν δεν το επισυνάπτεις σε αυτή (πχ κατάθεση δικογράφων, παράσταση στα ακροατήρια κλπ), παρακρατούνται και αποδίδονται άμεσα στο κράτος, φόροι και ασφαλιστικές εισφορές. Τα δε γραμμάτια αυτά, συνοδεύονται υποχρεωτικά από την αντίστοιχη απόδειξη. Επίσης, για τους αυτοαπασχολούμενους δεν ισχύει αφορολόγητο, όπως για τους μισθωτούς (μόνο απαλλαγή απ΄το ΦΠΑ κάτω από συγκεκριμένο εισόδημα). Εξάλλου, η φορολόγηση τεκμαρτού εισοδήματος και όχι του πραγματικού, πέραν του ότι είναι κατάφωρα άδικη, είναι αντισυνταγματική. Σύμφωνα με το άρθρο 4 παρ. 5 του Συντάγματος, που επιβάλει την αρχή της φορολογικής ισότητας, τα δημόσια βάρη κατανέμονται στο κοινωνικό σύνολο «ανάλογα με τις δυνάμεις του καθενός». Η φορολόγηση δηλαδή των πολιτών γίνεται με φορολογικούς συντελεστές κλιμακούμενους ανάλογα με το διαθέσιμο εισόδημα και περιουσία, διότι η εφαρμογή οριζόντιου συντελεστή συνιστά ίση μεταχείριση ανόμοιων περιπτώσεων, το οποίο είναι αντισυνταγματικό. Στον αντίποδα της αιτιολόγησης για την εξαίρεση των εταιρειών από το νομοσχέδιο, καθώς εμφανίζουν ζημίες, ενώ οι αυτοαπασχολούμενοι και οι ελεύθεροι επαγγελματίες, όχι, καταθέτω τη δική μου περίπτωση: Μετά από 10 χρόνια εργασίας σε δικηγορικά γραφεία, όπου η αμοιβή δεν ήταν υψηλή, σε σύγκριση ιδίως με την πνευματική εργασία, την ευθύνη, την πίεση και τις πολλές ώρες εργασίας, λόγω κυρίως της γενικευμένης οικονομικής κρίσης της περασμένης δεκαετίας, αποφάσισα να λειτουργήσω το δικό μου γραφείο. Άρχισα να το λειτουργώ, λίγο πριν ξεσπάσει ο κορονοϊός. Ως αποτέλεσμα των μέτρων αναστολής λειτουργίας των δικαστηρίων και κτηματολογικών γραφείων, ο κλάδος μας δεν μπορούσε να εργαστεί, πέρα από τη συγγραφή δικογράφων ήδη ανειλημμένων υποθέσεων, τα οποία βεβαίως δεν μπορούσε να καταθέσει και να αμειφθεί. Λάβαμε ένα πενιχρό επίδομα ως κλάδος, αλλά στην ουσία οι δαπάνες διαβίωσής μου, καλύπτονταν από τους συνταξιούχους γονείς μου και το σύζυγό μου, ο οποίος εργάζονταν με τηλεργασία και λάμβανε το μισθό του. Εξάλλου, το 2020 έμεινα έγκυος και γέννησα στις αρχές του επόμενου έτους. Ήμουν τους πρώτους μήνες πλάι στο παιδί μου, χωρίς να εργάζομαι κανονικά, καθώς δεν είχα βοήθεια. Είναι σαφές ότι, από τις αρχές του 2020 μέχρι και το μέσον του 2021, τα ενοίκια, τα πάγια έστω για ρεύμα, νερό, τηλέφωνο έτρεχαν, όπως και οι εισφορές και οι φόροι. Η δε πελατεία ενός νέου γραφείου διευρύνεται σιγά σιγά μέσω σύστασης ιδίως, οπότε οι απολαβές είναι εκ των πραγμάτων λιγοστές κατά τα πρώτα έτη λειτουργίας του. Με την επιστρεπτέα προκαταβολή, κάλυψα μέρος των δαπανών, αλλά δεν μπορούσα να αποπληρώσω το σύνολο των εισφορών. Έτσι, όταν έκανα αίτηση για το επίδομα μητρότητας αυτοαπασχολούμενης, απορρίφθηκε με την αιτιολογία ότι κατά την ημερομηνία του τοκετού είχα οφειλές στον ΕΦΚΑ. Υπέβαλα πλήρως αιτιολογημένη ένσταση στην αρμόδια υπηρεσία του ΕΦΚΑ, ο οποίος απορρίπτει την παροχή του επιδόματος ανεξαρτήτως ύψους οφειλής, ακόμη και πολύ χαμηλής. Μετά από 1μιση έτος που έχω υποβάλει την ένστασή μου για χορήγηση συνολικού ποσού 800€, αναμένω την απάντηση από την Διοικούσα Επιτροπή του ΕΦΚΑ, η οποία δεν έχει συσταθεί ακόμη (τουλάχιστον αναφορικά με τη δική μου υπόθεση). Μάλιστα, εδώ και πολλούς μήνες, δεν έχω καμία οφειλή προς τον ΕΦΚΑ. Εν συνεχεία, να αναφέρω ότι αναλάμβανα υποθέσεις νομικής βοήθειας επί 8 έτη. Μέγα επαγγελματικό λάθος! Πέρα από το γεγονός, ότι η νομική εργασία που πραγματοποιεί ο δικηγόρος για κάθε υπόθεση αξίζει πολύ περισσότερο από την ελάχιστη νόμιμη αμοιβή, η καταβολή αυτής από το ΤΑΧΔΙΚ λαμβάνει χώρα μετά από 4 – 5 έτη από την παροχή των υπηρεσιών, καθώς η εκκαθάριση των υποθέσεων συνεχίζει να γίνεται από 2-3 υπαλλήλους για όλη τη χώρα. Οι οφειλές προς εμένα από το πρόγραμμα υπερέβαιναν τα 6.000 €, πριν την ταχεία εκκαθάριση που έλαβε χώρα για το 80% μέρους αυτών φέτος με το άρθρο 69 του Ν. 2016/2023. Ακόμη βέβαια, οι εναπομείνασες οφειλές ξεπερνούν τις 3000€. Είναι ευνόητο ότι εξαιτίας όλων των παραπάνω (κορονοιός, νέο γραφείο με αρχικό περιορισμένο κύκλο εργασιών, εγκυμοσύνη-περιορισμός ωρών εργασίας, οφειλές από το Ελλ.Δημόσιο) είχα πραγματική ζημία τα φορολογικά έτη 2020 και 2021 (όχι απλά δηλωθείσα). Το δε έτος 2022, κάλυψα τις προηγούμενες ζημίες κι αποκόμισα, ένα μικρό μεν, αλλά πραγματικό εισόδημα. Παραμένω σε καθεστώς απαλλαγής από ΦΠΑ 24%, το οποίο επιβαρύνει τον πολίτη και θεωρητικά μπορώ να προσελκύσω περισσότερους εντολείς από συναδέλφους μου. Παρόλ’ αυτά, επειδή ασκώ ένα λειτούργημα κι αισθάνομαι αλληλέγγυα προς τους συμπολίτες μου για τις δυσκολίες που κι εκείνοι βιώνουν, κι υπό τον φόβο ότι μπορεί να χάσω την εργασία που θα μου αναθέσουν αν ζητήσω υψηλή αμοιβή, (η οποία βέβαια θα ανταποκρίνεται στη σωστή, λεπτομερή και συνεπή εργασία μου), δυστυχώς ζητώ χαμηλή αμοιβή. Αποτέλεσμα αυτού είναι τους περισσότερους μήνες να αποκερδαίνω ποσό μικρότερο από ένα μέσο μηνιαίο μισθό υπαλλήλου, παρόλο που έχω έτη εμπειρίας. Συμπερασματικά, πολλοί είναι οι παράγοντες, για τους οποίους ένας αυτοαπασχολούμενος, δεν κερδίζει όσα φαινομενικά θα μπορούσε να κερδίσει, παρά τις σπουδές του και την εμπειρία του, από το επάγγελμά του. Εξάλλου, είναι άδικο, αφ’ ης στιγμής δεν γίνονται έλεγχοι να στοχοποιούνται οι επαγγελματίες, και δη ολόκληρος ο κλάδος μας, όπου είναι έντονη η κοινωνική διαστρωμάτωση λόγω του πλήθους και μόνο των μελών του. Ελπίζω έστω και την τελευταία στιγμή, οι ιθύνοντες του νομοσχεδίου να προχωρήσουν στις αναγκαίες διορθώσεις κι όχι απλά σε σημειακές αλλαγές. Στην αντίθετη περίπτωση, θα ωθήσουν πολλούς επιστήμονες, σε παύση ενός επαγγέλματος, το οποίο ασκούν μέσα από αντίξοες συνθήκες, διότι αποφάσισαν να παραμείνουν στη χώρα τους παρά τη μακροχρόνια κρίση και να παλέψουν για την επιβίωσή τους και των οικογενειών τους.