Αρχική Όροι αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας στις παραθαλάσσιες περιοχές και άλλες διατάξειςΆρθρο 18 Μέτρα προστασίας της κοινοχρησίας – Διοικητικά μέτραΣχόλιο του χρήστη ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΤΑΜΑΤΟΓΙΑΝΝΗΣ | 1 Φεβρουαρίου 2024, 16:14
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΤΑΜΑΤΟΓΙΑΝΝΗΣ' | 1 Φεβρουαρίου 2024, 16:14

    Η διάταξη του τελευταίου εδαφίου της παρ. 3 ακροβατεί ως προς τη (αντι)συνταγματικότητά της με κίνδυνο να κριθεί ως αντικείμενη στα άρθρα 20 παρ. 1 και 95 του Συντάγματος. Επισημαίνεται ότι κατά την αρχική μορφή του άρθρου 27 του Ν. 2971/2001, πριν την αντικατάστασή του με το άρθρο 39 Ν.4607/2019 (ΦΕΚ Α 65/24.4.2019), προβλεπόταν στην παράγραφο 8 αυτού ότι «Αίτηση προσωρινής ρύθμισης της νομής ή κατοχής ή αίτηση αναστολής εκτέλεσης της κατεδάφισης, άρσης ή απομάκρυνσης ενώπιον οποιουδήποτε Διοικητικού ή Πολιτικού Δικαστηρίου ή άλλης Αρχής δεν επιτρέπεται». Ωστόσο, η διάταξη αυτή κρίθηκε αντισυνταγματική ως αντικείμενη στα άρθρα 20 παρ. 1 και 95 του Συντάγματος (βλ. υπ` αριθμ. 797/2007, 479/2006, 772/2006, 967/2007, 1059/2007, 292/2004, 590/2010 αποφάσεις ΣτΕ καθώς και την υπ` αριθμ. 837/2009 απόφαση ΣτΕ (ΑΝΑΣΤ). Ο πρόσθετος περιορισμός που τίθεται για την άσκηση του δικαιώματος παροχής προσωρινής δικαστικής προστασίας, ήτοι το να υφίσταται ενεργή σύμβαση παραχώρησης, φαίνεται μάλλον υπέρμετρος. Για παράδειγμα, θα μπορούσε ο βασικός λόγος ακυρώσεως στην αίτηση ακυρώσεως να σχετίζεται με ισχυρισμό ότι η καταλαμβανόμενη έκταση δεν εμπίπτει στη ζώνη αιγιαλού ή παραλίας, επειδή έχει υποπέσει σε λάθος το ελεγτικό όργανο. Επομένως σε αυτήν την περίπτωση (ή και σε άλλες παρεμφερείς) δεν είναι ορθόν να απαιτούμε από τον αιτούντα την ακύρωση και ήδη αιτούντα την αναστολή εκτέλεσης να διαθέτει ενεργή σύμβαση παραχώρησης.