Αρχική Ενίσχυση Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Εισφορά Κοινωνικής Ευθύνηςάρθρο 3 / παράγραφος 1Σχόλιο του χρήστη Κώστας Χαρίτος | 4 Νοεμβρίου 2009, 20:13
Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Εκτακτες παροχές και έκτακτες φορολογίες [ή πώς να υπόσχεσαι σταθερότητα και να παράγεις αστάθεια]: 1.- Κάθε Πολιτικός οφείλει να είναι χρήσιμος στο κοινωνικό σύνολο. Μερικές φορές επιδιώκει να είναι και ευχάριστος. Αποδεικνύεται αρκετές φορές και μετά από καιρό ότι η δεύτερη επιδίωξη αναιρεί τις ωφέλειες της πρώτης. Στην πλειοψηφία τους, οι πολίτες εύκολα δέχονται ότι οι κατέχοντες ακίνητη περιουσία μεγάλης αξίας είναι ταυτόχρονα και κάτοχοι υψηλών εισοδημάτων και απολαμβάνουν πλούτο και ευμάρεια, υψηλότερο από τους μη έχοντες ή τους κατόχους ακινήτων μικρής ή μέσης αξίας. Η άποψη αυτή καταλήγει να είναι ιδιαίτερα χρήσιμο «εργαλείο» στους Νομοθέτες μας, για να επιτυγχάνεται η μέγιστη αποδοχή από το κοινωνικό σύνολο μιάς φορολογικής πολιτικής που πλήττει μια μειοψηφία πολιτών, ακριβώς γιατί οι τελευταίοι θεωρούνται οικονομικά ισχυρότεροι / ευνοημένοι, εν σχέσει με την πλειοψηφία των πολιτών. Η «ευχάριστη πολιτική» έγκειται σήμερα στο ότι μια ποσότητα χρήματος θα αναζητηθεί από τους λίγους, για να διατεθεί υπέρ των [μη εχόντων] πολλών. Οι πολλοί θα εισπράξουν ένα ποσό χρημάτων [300-1300 ευρώ], το οποίο θα αναλώσουν εντός 5-15 ημερών. Και μετά; Τι θα αλλάξει στις ζωές μας; Θα γεννηθούν νέες θέσεις εργασίας; Θα γίνουν επενδύσεις; 2.- Πολλοί συμπολίτες μας εύκολα δέχονται [ή έστω δεν κριτικάρουν] κάτι που βλάπτει άλλους αλλ΄ όχι τους ίδιους. Αν κάποιος άλλος βρίσκεται σε υψηλότερη [εισοδηματική – ταξική – πνευματική κλπ] θέση, ευχαρίστως θα «κρυφογελάσουν» με την πτώση του ή επιβάρυνσή του [θυμίζω το ανέκδοτο με την «κατσίκα του γείτονα» του μακαρίτη του Χριστόδουλου]. Εχετε μεγάλης αξίας ακίνητο: Είσθε πλούσιος. Δεν μπορείτε να πληρώσετε τους φόρους για το μεγάλης αξίας ακίνητό σας; Πουλήστε το ! Μα ποιος θα το πάρει; Μα φυσικά ένας πραγματικά πλούσιος ! Μάλλον λοιπόν βρέθηκε τρόπος ώστε οι 3-4 περιοχές της Αττικής, που θεωρούνται υψηλής αξίας γής, να περάσουν 100% στα χέρια της οικονομικής ολιγαρχίας, αφού οι μεσοαστοί που διαμένουν σ΄ αυτές, πρέπει να πουλήσουν τα ακίνητά τους, λόγω δυσβάστακτων φόρων. Ηρθε η ώρα για Real Estate !!! 3.- Κύριοι, υπάρχουν αρκετοί πολίτες, οι οποίοι απέκτησαν κάποιο ακίνητο ιδιαίτερα μεγάλης αξίας, απο κληρονομιά και το μέγεθος των εισοδημάτων τους κυμαίνεται στα μεσαία επίπεδα. Δηλ. παρά το οτι διαθέτουν ένα αξιόλογης αξίας ακίνητο, το ετήσιο εισόδημά τους βρίσκεται σ΄ εκείνο το επίπεδο, που τους επιτρέπει να ζούν αξιοπρεπώς άλλά όχι πολυτελώς. Αναμφίβολα πολλοί περισσότεροι συμπολίτες μας έχουν σοβαρότερα προβλήματα επιβίωσης και την τρέχουσα περίοδο, για πολλούς, απέχει αρκετά ακόμη κι αυτή "η αξιοπρεπής διαβίωση". Είναι ακόμη αυτονόητο οτι όλοι πρέπει να συμμετέχουν στα κοινά βάρη, ανάλογα με την οικονομική τους κατάσταση [την φοροδοτική ικανότητα, όπως λέγουν οι οικονομολόγοι]. Αναφορικά όμως με την κατοχή ακίνητης περιουσίας [και περιορίζομαι στην κύρια κατοικία, κι όχι σε μίσθια ακίνητα, που αποφέρουν εισόδημα] τείνει να επικρατεί η άποψη οτι η ιδιοκατοίκηση "γεννά" εισόδημα, με το αιτιολογικό της εξοικονόμησης πόρων, στην υποθετική περίπτωση που για το ίδιο -ιδιοκατοικούμενο- ακίνητο καταβαλόταν μίσθωμα. Στον πραγματικό κόσμο που ζούμε, το ιδιοκατοικούμενο ακίνητο δεν παράγει χρήμα/πλούτο. Ακόμη κι αν είναι μεγάλης αξίας, δεν αποτελεί απο μόνο του τεκμήριο οτι ο διαμένων σ΄ αυτό, διάγει πολυτελώς, άρα διαθέτει μεγαλύτερη φοροδοτική ικανότητα / υποχρέωση απο κάποιον άλλο που τυχαίνει να κατοικεί σε μικρότερης αξίας ακίνητο [και ο οποίος ενδέχεται να έχει μεγαλύτερα ετήσια εισοδήματα, απ΄ αυτόν που κατοικεί σε υψηλότερης αξίας ακίνητο]. 4.- Τέλος, ΠΡΟΣΟΧΗ: Όταν ασκείς εξουσία μπορείς να ωφελήσεις πρόσκαιρα τους πολλούς, αλλά δεν είναι τούτο το ζητούμενο. Ο ηγέτης οφείλει να πασχίζει όχι να είναι ευχάριστος, αλλά πρώτα απ΄ όλα δίκαιος. Δεν είναι ώρα για ιδεοληψίες. Η φράση «αναδιανομή του πλούτου» [αλήθεια: που την αναφέρει το Σύνταγμα;] πρέπει να αντικατασταθεί από την φράση «επιδίωξη για αύξηση του πλούτου ΟΛΩΝ». Εκεί είναι η μαγκιά: Να καταφέρεις να αυξήσεις μόνιμα το εισόδημα όλων, με διαρθρωτικές αλλαγές και προσέλκυση επενδύσεων. Ευχαριστώ