Αρχική Όροι αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας στις παραθαλάσσιες περιοχές και άλλες διατάξειςΆρθρο 8 Γενικοί όροι και περιορισμοί στην παραχώρηση απλής χρήσηςΣχόλιο του χρήστη ΔΗΜΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ | 7 Φεβρουαρίου 2024, 11:23
Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Η παράγραφος 2 σε συνδυασμό με τη παράγραφο 2 του άρθρου 9 και τη παράγραφο 5 του άρθρου 11 εξάγει το συμπέρασμα ότι η απόσταση των έξι μέτρων που απαιτείται αφορά την ελεύθερη και απρόσκοπτη διέλευση του κοινού. Σε πολλές παραλίες της χώρας υφίστανται νομίμως υφιστάμενα έργα (κλίμακες) για τη διέλευση του κοινού στη παραλία και σε πολλές περιπτώσεις σε αποστάσεις μικρότερες των 50μ. Μια τέτοια υποχρέωση που επιβάλλεται στους παραχωρησιούχους θα δημιουργήσει παραλιακά μέτωπα γεμάτα σκάλες αμφιβόλου ποιότητας, αισθητικής και ασφάλειας του κοινού καθώς θα αφορούν κινητά στοιχεία και όχι σταθερά που απαιτούν τις απαραίτητες εγκρίσεις και αδειοδοτήσεις. Η ελεύθερη και απρόσκοπτη διέλευση του κοινού στα κοινόχρηστα πράγματα είναι ευθύνη των Φορέων Διοίκησης και Διαχείρισης αυτών και όχι των επαγγελματιών. Με δεδομένο αυτό και από τη στιγμή που όλοι οι αρμόδιοι Φορείς είναι υποχρεωμένοι να ανεβάσουν στο πληροφορικό σύστημα τα στοιχεία των παραχωρούμενων χώρων τους θα έπρεπε να είναι ευθύνη δική τους η απόδειξη της ελεύθερης και απρόσκοπτης διέλευσης του κοινού και όπου κριθεί αναγκαίο να εφαρμοσθεί η συνθήκη των 6 μέτρων. Η ύπαρξη αποστάσεων μεταξύ συνεχόμενων όμορων επιχειρήσεων εφόσον ικανοποιείται η ανωτέρω συνθήκη θα μπορούσε να περιοριστεί στα 2 μέτρα. Το εδάφιο β της παραγράφου 3 χρήζει παρεμβάσεων και νομοτεχνικών βελτιώσεων. Η τοποθέτηση sea tracks δεν δύναται εκ του νόμου να αποτελούν υποχρέωση ιδιωτών καθώς θα πρέπει να ληφθεί υπόψη η ασφαλής τοποθέτηση αυτών με βάση τις επικρατούσες κυματικές συνθήκες και το υφιστάμενο πλάτος των παραλιών. Η τοποθέτηση κινητών στοιχείων σε χώρο λουομένων ενέχει σοβαρούς κινδύνους. Σε περίπτωση καταστροφής τους & ατυχήματος ποιος θα τα αποκαταστήσει και ποιος θα πάει κατηγορούμενους στον εισαγγελέα; Το εδάφιο γ της παραγράφου 3 χρήζει διορθώσεων και διευκρινήσεων καθώς η φράση "λοιπών κινητών στοιχείων" ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου, καθώς η τοποθέτηση τραπεζοκαθισμάτων σε χώρο λουομένων είναι το λιγότερο που περιμένει κανείς να δει. Η τοποθέτηση γενικά κινητών στοιχείων χωρίς να διευκρινίζεται ποια αφορούν και πως στερεώνονται με βάση τις ανεμολογικές και κυματικές συνθήκες που επικρατούν εγγυμονεί σοβαρούς κινδύνους για τους λουόμενους. Περαιτέρω, η χρήση ποσοστού 60% δημιουργεί αποστάσεις μεγαλύτερες και από αυτές που ίσχυαν επί εποχής covid. Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι οι παραχωρούμενοι χώροι περιορίζονται σε ποσοστό 50% επί του συνολικού τμήματος αιγιαλού και επί αυτού θα γίνεται κατάληψη 60% & 30% ανάλογα το καθεστώς υπαγωγής του χώρου δημιουργεί ένα υπόβαθρο για περαιτέρω παραβατικότητα και κωλύματα κατά τη φάση ελέγχων. Παράδειγμα: Σε 100τ.μ. σύμβαση παραχώρησης με τοποθέτηση κινητών στοιχείων να καταλαμβάνουν 60 & 30τ.μ. ανά περίπτωση θεωρεί κάποιος ότι μετά το πέρας του ωραρίου εργασίας των αρμόδιων ελεγκτικών υπηρεσιών δεν θα γίνεται κατάληψη όλου του χώρου; Στη φάση των ελέγχων πως προσδιορίζεται τι προσμετράται ως κινητό στοιχείο; Οι χώροι πέραν του γενικού καθορισμού τους (αιγιαλού, παραλίας) πρέπει να εξειδικευτούν ως προς τη χρήση τους (χώροι λουομένων, κοινόχρηστοι χώροι, χώροι ανάπτυξης τραπεζοκαθισμάτων). Οι καθορισμένες γραμμές αιγιαλού και παραλίας σε πλείστες περιπτώσεις περιλαμβάνουν χώρους πεζοδρόμων και ανάπτυξης τραπεζοκαθισμάτων φαντάζεστε τι θα γίνει με αναλογική εφαρμογή των ανωτέρω ποσοστών; Το εδάφιο ε της παραγράφου 3 δημιουργεί ερωτήματα ως προς τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του κοινού και τα δικαιώματα του παραχωρησιούχου καθώς δεν υφίσταται κάτι σχετικό στη κείμενη νομοθεσία και δεν αναφέρεται ο τρόπος που θα καθορισθούν αυτά. Το εδάφιο θ της παραγράφου 3 έρχεται σε αντίθεση με το Π.Δ.71/20. Πως είναι δυνατόν ο Δήμος να χρεώνεται το ναυαγοσώστη και ταυτόχρονα να πληρώνει και πρόστιμο; Πως είναι δυνατόν οι επαγγελματίες να προσλαμβάνουν ναυαγοσώστες να διαθέτουν σκάφος, να τοποθετούν πύργο ναυαγοσώστη και να οριοθετούν κολυμβητική περιοχή; Γνωρίζετε πόσοι ΚΑΔ και πόσες άδειες και εγκρίσεις απαιτούνται; Εάν συνυπολογίσουμε και τη χρέωση του sea track οι Δήμοι θα είναι μονίμως χρεωμένοι.