Αρχική Όροι αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας στις παραθαλάσσιες περιοχές και άλλες διατάξειςΆρθρο 11 Διαδικασία παραχώρησης απλής χρήσης σε όμορη επιχείρηση ή σωματείοΣχόλιο του χρήστη Τόνια Παντελαίου | 10 Φεβρουαρίου 2024, 08:58
  • Σχόλιο του χρήστη 'Τόνια Παντελαίου' | 10 Φεβρουαρίου 2024, 08:58

    ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ: 1. Επί της παρ. 2: Για να θεωρείται όμορη του παραχωρούμενου τμήματος αιγιαλού και παραλίας μια επιχείρηση κατά την περίπτωση που μεταξύ του αιγιαλού – παραλίας παρεμβάλλεται ιδιωτικό ακίνητο θα πρέπει να προηγηθεί η απόκτηση εμπράγματου ή ενοχικού δικαιώματος επί του ακινήτου αυτού και η επέκταση της επιχειρηματικής δραστηριότητας και επ' αυτού, προκειμένου να αποκτηθεί η ιδιότητα του όμορου. Αυτή η προϋπόθεση ισχύει σήμερα (άρθρο 13 παρ. 4 του Ν.2971/01) και θα πρέπει να διατηρηθεί διότι μεταξύ των άλλων παρακάμπτει τη βούληση των ιδιοκτητών των ιδιωτικών αυτών ακινήτων. 2.Επι της παρ 2: Επίσης πρέπει να προστεθεί ένα όριο απόστασης από τον αιγιαλό για να ισχύει η ομορότητα. Ίσως: "Δεν νοείται ομορότητα αν το πλησιέστερο προς την παραλία όριο της επιχείρησης βρίσκεται σε απόσταση μεγαλύτερη των 100 μέτρων από τον αιγιαλό, η μικρότερη (ειδικά σε νησιά μικρή κλίμακας) αν ο Δήμος ορίσει". 3. Επί της παρ. 3: Προτείνουμε να επαναδιατυπωθεί λαμβάνοντας υπόψη το πλάτος της ελεύθερης ζώνης να είναι έξι (6) μέτρα και φυσικά να εξαιρούνται τα δυσπρόσιτα και μη αξιοποιήσιμα σημεία από τους υπολογισμούς (πχ βλάστηση ναυαγοσώστες, κατασκευές, βράχια, βόλεϊ, κλπ). Επιπλέον θα πρέπει να ορισθεί σαφώς πως ορίζονται τα όρια του χώρου της επιχείρησης (είναι τα όρια του οικοπέδου εντός του οποίου βρίσκεται η επιχείρηση ή τα όρια της επιχειρηματικής δραστηριότητας (π.χ του κτίσματος, ή του χώρου που καταλαμβάνουν τα τραπεζοκαθίσματα κλπ) Η παράγραφος αυτή θα μπορούσε να επαναδιατυπωθεί ως εξής: «Το παραχωρούμενο τμήμα αιγιαλού και παραλίας σε όμορες επιχειρήσεις ή σωματεία οριοθετείται από: α) την προβολή των ορίων του χώρου όπου δραστηριοποιείται η επιχείρηση ή το σωματείο, όπως βαίνουν κάθετα προς την ακτογραμμή και από β) παράλληλη γραμμή έξι (6) μέτρων από την ακτογραμμή και την προβολή αυτής προς την επιχείρηση, ώστε το παραχωρούμενο εμβαδόν να μην υπερβαίνει τα πεντακόσια (500) τετραγωνικά μέτρα και σε κάθε περίπτωση, σε συνδυασμό και με άλλες παραχωρήσεις απλής χρήσης, καταλείπεται ελεύθερο τουλάχιστον το πενήντα τοις εκατό (50%) του εμβαδού ή του μήκους του μετώπου του διακριτού τμήματος αιγιαλού και παραλίας, εντός του οποίου βρίσκεται, ανάλογα με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του αιγιαλού, μη υπολογιζόμενου του χώρου που είναι δυσπρόσιτος και μη αξιοποιήσιμος. Επίσης, προτείνουμε απάλειψη της εξαίρεσης: “Κατ’ εξαίρεση είναι δυνατή η παραχώρηση μεγαλύτερης επιφάνειας, …. του άρθρου 1 του ν. 4276/2014 (Α΄ 155)” 4. Επί της παρ. 4 προτείνουμε να διατυπωθεί κατ’ αντιστοιχία με την πρότασή μας για το άρθρο 9 παρ.3 δηλ.: «Δεν παραχωρούνται αιγιαλός και παραλία για απλή χρήση κατόπιν πλειοδοτικής δημοπρασίας ή/και προς όμορες επιχειρήσεις όταν το πλάτος αυτού είναι μικρότερο των οκτώ (8) μέτρων ή όταν το συνολικό εμβαδόν του αιγιαλού είναι μικρότερο των εκατό πενήντα (150) τετραγωνικών μέτρων ανάλογα με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του αιγιαλού, μη υπολογιζόμενου του χώρου που είναι δυσπρόσιτος και μη αξιοποιήσιμος. Επίσης δεν παραχωρείται αιγιαλός αν μετά την παραχώρηση δεν παραμένει ελεύθερο μήκος αιγιαλού μεγαλύτερο των 6 μέτρων» Επιπλέον θα πρέπει να καταργηθεί η κατ’ εξαίρεση παραχώρηση σε όμορα ξενοδοχειακά καταλύματα, έστω και υπό αυτούς τους όρους γιατί είναι σαφές ότι όλες οι παραλίες θα καταληφθούν από τα ξενοδοχειακά καταλύματα που υπάρχουν παντού μετατρέποντας τις μικρές κυρίως παραλίες σε “άτυπα ιδιωτικές”. 5. Επί της παρ. 5: Προτείνουμε να επαναδιατυπωθεί ορίζοντας ρητά ότι εξαιρούνται τα δυσπρόσιτα και μη αξιοποιήσιμα σημεία από τους υπολογισμούς (πχ βλάστηση, ναυαγοσώστες, κατασκευές, βράχια, βόλεϊ, κλπ).