Αρχική Όροι αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας στις παραθαλάσσιες περιοχές και άλλες διατάξειςΆρθρο 19 Διοικητικές κυρώσειςΣχόλιο του χρήστη Τόνια Παντελαίου | 10 Φεβρουαρίου 2024, 09:58
  • Σχόλιο του χρήστη 'Τόνια Παντελαίου' | 10 Φεβρουαρίου 2024, 09:58

    Προτάσεις: 1.Στην παράγραφο 1.α.: Να προστεθεί (πέραν του προστίμου) και υποχρέωση επαναφοράς του χώρου στην πρότερη κατάσταση. Σε περίπτωση μη συμμόρφωσης αποκλεισμός του παραβάτη από κάθε διαδικασία παραχώρησης αιγιαλού και παραλίας για πέντε (5) έτη μετά από την επιβολή της κύρωσης. 2.Στην παράγραφο 1.β: Μετά την πρόταση “όπως αυτό προκύπτει με βάση τον μαθηματικό τύπο της παρ. 5 του άρθρου 10”,” να προστεθεί: υποχρέωση αποκατάστασης του χώρου στην προτερη μορφή του και αποκλεισμός του παραβάτη από κάθε διαδικασία παραχώρησης αιγιαλού και παραλίας για πέντε (5) έτη μετά από την επιβολή της κύρωσης. 3.Στην παράγραφο 1.β: Να απαλειφθεί η πρόταση: “Σε περίπτωση δεύτερης παράβασης” και να ξεκινά με το "Αν η κατάληψη έχει γίνει από λειτουργούσα όμορη επιχείρηση”. 4. Στην παράγραφο 1.γ.: Όπου υπάρχει 50% να γίνει 10%. Διαφορετικά προκύπτει ότι κάθε κατάληψης αιγιαλού ή παραλίας καθ’ υπέρβαση της σύμβασης παραχώρησης, έως και του ποσοστού του 49% είναι αποδεκτή εφόσον πληρωθεί το αντίστοιχο προστιμο. 5. Στην παράγραφο 1.γ. Να γίνει: Αν η υπέρβαση ανέρχεται σε ποσοστό μεγαλύτερο του 10 τοις εκατό (10%) της παραχωρηθείσας έκτασης, καταγγέλλεται η σύμβαση 6. Να προστεθεί παράγραφος 7, στην οποία να προβλεφθούν και τα δικαιώματα του θιγόμενου από την παράβαση πολίτη: α) να καταγγείλει την παράβαση και να προσκομίσει αποδεικτικά στοιχεία για την τέλεση της παράβασης, β) να λάβει γνώση των επιβληθεισών κυρώσεων και των εν γένει μέτρων και γ) να μετάσχει στην διοικητική δίκη με παρέμβαση υπέρ της διατήρησης της κύρωσης. Αιτιολόγηση Το άρθρο 19 περιγράφει τις διοικητικές κυρώσεις που επιβάλλονται στον παραβάτη του Νόμου. Θεωρούμε ιδιαίτερα προβληματική την ρύθμιση του άρθρο 19 παρ. 1 περ. γ. Η ρύθμιση αυτή, η οποία αφορά την περίπτωση κατάληψης αιγιαλού ή παραλίας καθ’ υπέρβαση της σύμβασης παραχώρησης σε ποσοστό μεγαλύτερο του πενήντα τοις εκατό (50%) της παραχωρηθείσας. Η διοικητική κύρωση που προβλέπει η σχετική διάταξη, και δη μόνο σε περίπτωση δεύτερης και τρίτης παράβασης είναι ο αποκλεισμός του παραβάτη από κάθε διαδικασία παραχώρησης αιγιαλού και παραλίας για πέντε (5) ή δέκα (10) έτη μετά από την επιβολή της κύρωσης. Θεωρούμε ότι η κύρωση αυτή είναι απρόσφορη και δεν συντελεί στην επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού του νόμου, καθώς, εν όψει της δυνατότητας του επιχειρηματία να συστήσει νέο νομικό πρόσωπο (με νέο ΑΦΜ και νέα διοίκηση) η μόνη κύρωση που μπορεί να είναι ανάλογη μιας τόσο σοβαρής παράβασης είναι αυτή της άμεσης ανάκλησης της παραχώρησης. Οι κυρώσεις που προβλέπει η ρύθμιση του άρθρου 19 παρ. 1 περ. γ όχι μόνο δεν λειτουργούν αποτρεπτικά ως προς την τέλεση μιας τόσο σοβαρής παράβασης αλλά αποτελούν ένα ευχερώς μετρήσιμο ρίσκο για τον παραβάτη επιχειρηματία, το οποίο μπορεί άνετα να ξεπεραστεί με την σύσταση νέου νομικού προσώπου. Θεωρούμε ότι το ποσοστό της υπέρβασης είναι πολύ υψηλό και πρέπει να μειωθεί σε 10% και το είδος της κύρωσης εντελώς απρόσφορο για την επίτευξη του σκοπού του νόμου και πρέπει να αντικατασταθεί με το μέτρο της άμεσης ανάκλησης της παραχώρησης. Αδυνατούμε να αντιληφθούμε γιατί η παρανομία μπορεί να νομιμοποιείται με απλή καταβολή προστίμου.Και μάλιστα όταν είναι γνωστό ότι συχνά τα κέρδη απο ενοικάσεις παραλιών είναι πολύ υψηλότερα από το οσονδήποτε αυστηρό πρόστιμο.