Αρχική Ενίσχυση Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Εισφορά Κοινωνικής Ευθύνηςάρθρο 3 / παράγραφος 1Σχόλιο του χρήστη Γιάννης Τσάκος | 4 Νοεμβρίου 2009, 20:23
  • Σχόλιο του χρήστη 'Γιάννης Τσάκος' | 4 Νοεμβρίου 2009, 20:23

    Θεωρώ τη θέσπιση των κριτηρίων για το συντελεστή φορολόγησης της ακίνητης περιουσίας αυθαίρετη και ιδιαίτερα ανεπαρκή, καθώς δεν λαμβάνει υπόψη της παράγοντες όπως το εισόδημα των ιδιοκτητών, τη φοροδοτική τους ικανότητα, τον τρόπο κατοχής των ακινήτων, και άλλα στοιχεία που έχουν αναφερθεί σε αυτή τη δημόσια διαβούλευση. Ως παράδειγμα, θα αναφέρω την περίπτωση μονοκατοικίας από κληρονομιά σε περιοχή με υψηλή αντικειμενική αξία, την οποία ο ιδιοκτήτης μπορεί μεν να συντηρήσει, αλλά δεν θα μπορούσε να αγοράσει. Συνεπώς προτείνω: - Η πρώτη κατοικία πρέπει να προστατεύεται με αντίστοιχο αφορολόγητο όριο και τα αφορολότητα όρια πρέπει να αυξηθούν όταν έχει προηγηθεί συνεχής αύξηση των αντικειμενικών αξιών. Δεν έχει λογική να αυξάνεται συνεχώς η αξία ενός ακινήτου από το κράτος και ταυτόχρονα να αυξάνει το ποσό του φόρου. Με αυτό τον τρόπο συντελείται η συνεχής δημιουργία μίας πλασματικής υπεραξίας χωρίς πραγματικό αντίκρυσμα με παράλληλη υποβάθμιση του εισοδήματος του πολίτη. Αυτό υποβαθμίζει την ποιότητα της ζωής των πολιτών αρχικά σε ατομικό και παρελκόμενα σε συλλογικό επίπεδο. - Τόσο ο άγαμος όσο και ο έγγαμος πρέπει να προστατεύονται με τον ίδιο τρόπο, καθώς δεν αναγνωρίζεται πουθενά ότι στο εισόδημα μία οικογένειας (έγγαμος) συνεισφέρουν στην πλειοψηφία των περιπτώσεων δύο εργαζόμενοι, ενώ ο άγαμος έχει ένα και μοναδικό εισόδημα.