Αρχική Διάλογος για ένα Δίκαιο και Aποτελεσματικό φορολογικό σύστημα2) Προτείνεται η ενίσχυση του μέτρου της έκπτωσης από το φορολογητέο εισόδημα, καταναλωτικών δαπανών βάσει αποδείξεων.Σχόλιο του χρήστη Φίλιππος Π. | 25 Δεκεμβρίου 2009, 02:58
Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Δεν είναι ούτε δυνατόν ούτε και πρακτικό να κρατάμε αποδείξεις για το καθετί, και ούτε είναι δυνατόν να αποδείξεις ότι αυτά τα έξοδα τα έκανε αυτός που έχει ή δηλώνει την απόδειξη. Παράδειγμα, οι αποδείξεις υπεραγοράς είναι απρόσωπες και άρα άχρηστες. Επιπλέον, θα υπάρχει ελάχιστο ποσό ή θα δηλώνουμε ηλεκτρονικά ή με απόδειξη και την τσίχλα από το περίπτερο; Επίσης, το λέω και θα το ξαναλέω. Όλοι οι Έλληνες σήμερα πληρώνουν διάφορα δάνεια πέρα από αυτά της πρώτης κατοικίας. Σε όλα αυτά τα δάνεια μάλιστα περιλαμβάνετε ποσό που πάει στο κράτος. Πότε επιτέλους αυτά που πληρώνουμε σε δόσεις επαγγελματικών δανείων, προσωπικών δανείων και άλλων θα θα περιλαμβάνονται στα έξοδα του Έλληνα φορολογούμενου και θα εκπίπτουν αντί να φορολογούνται και να θεωρούνται ως καθαρό κέρδος του μισθωτού ή του επαγγελματία; Πότε θα πάψει δηλαδή το κράτος να ζητάει μέρος του "καθαρού κέρδους" 20.000€ από τον πολίτη ο οποίος όμως πληρώνει 12.000€ σε δάνεια που δεν είναι πρώτης κατοικίας και δεν μπορεί να τα εμφανίσει πουθενά σήμερα; Γιατί να πληρώνω φόρο εισοδήματος για χρήματα που πληρώνω στις τράπεζες αλλά που το ελληνικό κράτος επιμένει να αγνοεί και να έτσι να θεωρεί ότι είναι καθαρό κέρδος άρα και να ζητάει μερίδιο; Και τι να δώσω στο κράτος από τα 8.000 που μου έμειναν; Με τι άραγε τρώω και ζω την οικογένειά μου; Και μήπως είναι δύσκολο να υπολογίσουν αυτά τα μεγάλα μυαλά της οικονομίας πόσα χρειάζεται ένας άνθρωπος το μήνα για να ζήσει για να αποφασίσουν ένα λογικό αφορολόγητο όριο, δηλαδή το ποσό που θεωρεί το κράτος σαν να μην υπάρχει γιατί αναλώνεται για την επιβίωση του πολίτη; Επίσης τι θα πει εκπίπτουν μόνο οι τόκοι του στεγαστικού δανείου; Μόνο αυτό πληρώνει ο φορολογούμενος, το κεφάλαιο ποιος το πληρώνει; Και αφού το πληρώνει άρα αυτά τα χρήματα δεν τα έχει πως του ζητάει το κράτος μέρος αυτών; Τι θα κάνει ο φορολογούμενος όταν βλέπει τέτοια ανωμαλία και αδικία; Θα οδηγείτε με μαθηματική ακρίβεια στην φοροδιαφυγή με όποιο τρόπο μπορεί. Αν τέτοιου είδους φορολογικά συστήματα και πρακτικές συνεχιστούν η φοροδιαφυγή δεν θα είναι του σημερινού μεγέθους αλλά εντελώς γενικευμένη. Άλλη επίσης ασυνάρτητη επιλογή είναι η φορολογικές κλίμακες ανά επάγγελμα. Τι θα πει ελάχιστο εισόδημα; Εγώ είμαι μεγαλογιατρός καρδιολόγος και κερδίζω 1 εκατομμύριο. Ο άλλος είναι άγνωστος και κερδίζει 50 χιλιάδες. Πως θα ορίσουμε ελάχιστο εισόδημα ή κλίμακα; Γιατί να μην δηλώνω εγώ μετά μόνο όσα η κλίμακα απαιτεί φοροδιαφεύγοντας και ταυτόχρονα το κράτος να χάνει πολλά; Τι θα γίνει επίσης με τον καινούριο, αυτόν που δεν έχει τόση πελατεία ή δουλειά ή που έχει επενδύσει και τώρα πληρώνει αυτές τις επενδύσεις του και πραγματικά δεν φτάνει το εισόδημα που κάποιος τεχνοκράτης υπολόγισε; Αυτά για τώρα. Σκεφτείτε τα, και βοηθήστε τον Έλληνα πολίτη να θέλει όχι να καρφώσει τον φοροφυγά αλλά να θέλει ο ίδιος να φορολογηθεί. Αν ο τρόπος και η πρακτικές που θα ακολουθήσετε είναι παρόμοιες με αυτές που έχουν ακολουθηθεί στο παρελθόν, τότε ο πολίτης δεν θα σας στηρίξει και θα συνεχίσει τόσο να φοροδιαφεύγει όσο και να βοηθάει άλλους να το κάνουν αυτό. Πρέπει το κράτος να παίρνει φόρους αλλά πρέπει να βοηθάει και τον πολίτη να θέλει να συνεισφέρει αντί να τον αντιμετωπίζει ως κλέφτη και φοροφυγά όπως τον θεωρεί και τον αντιμετωπίζει σήμερα. Τότε μπορεί στους υπολογισμούς σας τα ποσά να φαίνονται μικρότερα αλλά θα τα πάρετε όλα, ενώ αλλιώς θα συμβαίνει ότι και σήμερα, άλλα υπολογίζεται και πολύ λιγότερα μαζεύεται στα ταμεία.