Αρχική Όροι αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας στις παραθαλάσσιες περιοχές και άλλες διατάξειςΜΕΡΟΣ Α΄ ΣΚΟΠΟΣ – ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ Άρθρο 1 ΣκοπόςΣχόλιο του χρήστη Αντώνης Ανδρεόπουλος | 14 Φεβρουαρίου 2024, 12:59
  • Σχόλιο του χρήστη 'Αντώνης Ανδρεόπουλος' | 14 Φεβρουαρίου 2024, 12:59

    Η Κυβέρνηση επιλέγει με το παρόν νομοσχέδιο να μην αγγίξει το κύριο πρόβλημα των ακτών που προέρχεται από την εκτός σχεδίου δόμηση, τη διάνοιξη παράνομων παραλιακών δρόμων, τη μεγάλη καθυστέρηση ολοκλήρωσης του χωροταξικού και περιβαλλοντικού σχεδιασμού, των Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών και την έλλειψη μελετών φέρουσας ικανότητας με συμμετοχή των τοπικών πληθυσμών και για την εξυπηρέτηση των συλλογικών αναγκών. Αρκείται να εστιάσει στην διαχείριση της ήδη αποτυχημένης και καταχρηστικής εκμετάλλευσης παραλιών και αιγιαλών. Αποτυγχάνει να προστατεύσει τον ζωτικό χώρο κατοίκων και άλλων ειδών ζωής και επιτρέπει τη συρρίκνωση και υποβάθμιση του δημόσιου χώρου. Το επιχειρηματικό μοντέλο των λίγων εις βάρος του συνόλου βασίζεται σε Νομοσχέδια όπως αυτά που επιτρέπουν τη συνέχιση της νοοτροπίας της κερδοσκοπίας πάνω σε δημόσιο χώρο, με οικοδομήσεις και καταπατήσεις. Η Κυβέρνηση αστοχεί να εξυπηρετήσει την επίσης κύρια υποχρέωσή του της εκπαίδευσης και συμμετοχής των πολιτών μέσω της νομοθεσίας και των θεσμών που δημιουργεί. Ως κίνημα πολιτών και ενεργά μέλη της τοπικής κοινωνίας αντιλαμβανόμαστε τους εαυτούς μας, όχι μόνο ως καταναλωτές, επιχειρηματίες ή καταγγέλοντες, αλλά ως πολίτες που αλλάζουν ριζικά νοοτροπία και προτεραιότητες σε σχέση με τη χρήση των υπερευάλωτων ακτών μας. Ζητάμε από το Νομοθέτη να προστατεύσει τον τόπο μας και διασφαλίσει την ευημερία μας μέσω θεσμοθέτησης συμμετοχικών διαδικασιών στη λήψη αποφάσεων για τη διαχείριση του περιβάλλοντος. Τονίζουμε δημόσια από το προηγούμενο καλοκαίρι ότι θεωρούμε ως άμεσης ανάγκης μέτρα για τις παραλίες, όμως όχι μόνο καταστολής, προστίμων, ανακλήσεων αδειών και επιβολής της νομιμότητας, αλλά και έργα προστασίας που ο Νομοθέτης αποφεύγει να ρυθμίσει αποτελεσματικά εδώ και δεκαετίες, όπως, ενδεικτικά: να απομακρυνθούν, αποξηλωθούν, κατεδαφιστούν οι παράνομες μόνιμες ή ημιμόνιμες κατασκευές στις παραλίες και λιμνοθάλασσες, να επανατοποθετηθούν οι εκβραχισμένοι ακτόλιθοι, να αποκατασταθούν οι αμμοθίνες, ώστε να καλυφθούν τουλάχιστον οι ρίζες των δέντρων που εκτέθηκαν από αμμοληψίες, να κλείσουν οι δρόμοι πάνω στις αμμοθίνες, να περιφραχθούν οι αμμοθίνες, να δημιουργηθούν υπερυψωμένα ξύλινα μονοπάτια και να τοποθετηθούν ενημερωτικές πινακίδες να προβλεφθούν χώροι στάθμευσης κοντά αλλά όχι πάνω στις αμμοθίνες και λιμνοθάλασσες, να διώκεται και να πάψει η ρίψη αποβλήτων σε λιμνοθάλασσες και παραλίες, να υπογειοποιηθεί το δίκτυο της ΔΕΗ, να σταματήσουν όλες οι γεωτρήσεις που καταστρέφουν τον υδροφόρο ορίζοντα. Χάραξη και διαχείριση παράκτιων περιοχών Εξαιρετικά άστοχη θεωρούμε την αλλαγή του καθεστώτος του παλαιού αιγιαλού προς το χειρότερο, όπως προτείνεται στο Άρθρο 6, 5 (επαναφέρεται το καθεστώς κυριότητας που ίσχυε υπό τον ν. 2971/2001 πριν τον ν. 4607/2019). Οι παραλίες, όπου συμπεριλαμβάνεται και ο παλαιός αιγιαλός, δεν μπορούν να βρεθούν υπό καθεστώς ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου που θα επιτρέπει πώληση, μίσθωση και χρήση. Η αποκλειστική διαχείρισή τους από την Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου εγείρει θέμα συνταγματικότητας της ρύθμισης, εφόσον προσβάλλει τον εκτός συναλλαγής χαρακτήρα του παλαιού αιγιαλού. Πέραν τούτου η κεντρική διαχείριση της ΕΤΑΔ είναι ως τώρα στην πράξη εξαιρετικά αδιαφανής και δημιουργεί παραχωρήσεις πολλών στρεμμάτων αρκετά μακριά από την θάλασσα, λιμνοθαλασσών και αμμοθινών. Με χαρακτηριστικά παραδείγματα στη Νάξο, σε παραλίες εντός δικτύου Νatura 2000, τον Άγιο Προκόπιο και την Πλάκα. Το Νομοσχέδιο προτείνει ανεφάρμοστες διατάξεις ή τέτοιες που θα επιφέρουν σωρό παρενέργειες, όπως στο Άρθρο 5, 3, σχετικά με τη σύσταση της επιτροπής για τον καθορισμό των ορίων αιγιαλού, παραλίας και παλαιού αιγιαλού που είναι καίριας σημασίας. Θεωρούμε πολύ σημαντική τη χάραξη βάσει επιστημονικών γεωμορφολογικών δεδομένων και όχι τη διαιώνιση αυθαίρετης χάραξης. Ο αιγιαλός ειδικά λόγω ανόδου στάθμης της θάλασσας είναι μεταβλητή και όχι στάσιμη αξία και χρειάζεται προνόηση σε βάθος χρόνου η εξέλιξή του για να προστατευθεί η ακτογραμμή. Διαφωνούμε με το Άρθρο 7 και την μετάθεση αποφάσεων και υποχρεώσεων στην Κτηματική Υπηρεσία και στην Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου. Εκτός της κεντρικής δημοπράτησης από την Κτηματική Υπηρεσία, ο καθορισμός των παραλιών και των “τεμαχίων” προς μίσθωση πρέπει να γίνει μετά από την εκπόνηση Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών και μελετών φέρουσας ικανότητας, σε συνεργασία με τις τοπικές κοινωνίες από τους Δήμους, ως αυτοδιοίκηση των πολιτών, υπεύθυνοι και κατάλληλοι για τη διαχείριση των παραλιών τους. Απαράδεκτο θεωρούμε το σενάριο που προτείνει το Υπουργείο Οικονομικών στο Άρθρο 8 που παρακάμπτει τον έλεγχο διαχείρισης δημοσίου χρήματος και προτείνει να εγκαθίστανται από τους επιχειρηματίες οι ναυαγοσώστες και οι εγκαταστάσεις πρόσβασης για ΑΜΕΑ και τα έξοδα να αφαιρούνται από το αντίτιμο της παραχώρησης. Αυτές οι διατάξεις πρέπει να αφαιρεθούν και για την ασφάλεια όλων μας. Ο υπολογισμός των εξόδων λειτουργίας “οργανωμένης” παραλίας δεν έχει γίνει ως τώρα ολοκληρωμένα, με αποτέλεσμα οι τοπικές κοινωνίες και δήμοι να φτωχαίνουν για να κερδοφορήσουν μερικοί λίγοι παραχωρησιούχοι. Μόνο μετά από τέτοιο υπολογισμό για κάθε παραλία να επιτρέπεται η παραχώρηση από τους Δήμους. Σε αντίθετη περίπτωση η αρχή χρηστής διοίκησης προσβάλλεται κατάφορα. Οι παραλίες είναι μοναδικές και σε κάθε τόπο έχουν ειδικά γεωμορφολογικά και οικολογικά χαρακτηριστικά. Το Νομοσχέδιο προτείνει μια κεντρική και οριζόντια λύση για όλες αδιαφορώντας για τις διαφορές τους και τις τοπικές κοινωνίες. Στη Νάξο είμαστε τυχεροί να έχουμε αμμουδιές εξαιρετικής ποιότητας και πολλών χιλιομέτρων. Στο Άρθρο 3 θεωρούμε απαραίτητο να προστεθεί η διαίρεση της ακτογραμμής σε επιμέρους τμήματα έως πεντακοσίων (500) μέτρων. Τα τμήματα αυτά θα θεωρούνται διακριτά τμήματα του αιγιαλού, περιορίζοντας έτσι την συσσώρευση και κάλυψη της παραλίας μόνο σε κάποια σημεία της. Θεωρούμε ότι ο υπολογισμός του μέγιστου χώρου παραχώρησης θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του αιγιαλού και να μην υπερβαίνει τα τετρακόσια (400) τετραγωνικά μέτρα σε σύνολο σε παλαιό αιγιαλό, αιγιαλό και παραλία για έναν παραχωρησιούχο (Άρθρο 9, 2). Επιπλέον μεταξύ των τμημάτων αιγιαλών και παραλίας που επιτρέπεται να παραχωρηθούν για απλή χρήση, ανεξαρτήτως του χρόνου ή της διαδικασίας που παραχωρούνται, θα πρέπει να μεσολαβεί απόσταση τουλάχιστον δέκα (10) μέτρων. Το σύνολο των τμημάτων αιγιαλού και παραλίας που παραχωρούνται σύμφωνα με την παρ. 1 και σύμφωνα με το Άρθρο 11 να μην καλύπτει περισσότερο από το πενήντα τοις εκατό (50% και 30% σε προστατευόμενες περιοχές) του εμβαδού και του μήκους του μετώπου του διακριτού τμήματος. Προστατευόμενα παράκτια οικοσυστήματα Ο Νομοθέτης έχει κύρια υποχρέωσή του την απόλυτη προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και των σημαντικών και πολύτιμων οικοσυστημάτων των ακτών, την οποία με το παρόν νομοσχέδιο δεν διασφαλίζει ούτε καν αυξάνει. Τονίζουμε επιπλέον, ότι η κλιματική αλλαγή και οι προβλεπόμενες επιπτώσεις της σε παράκτιες περιοχές θα πρέπει να οδηγήσουν σε ριζική αλλαγή νοοτροπίας και προτεραιοτήτων της νομοθεσίας για τις χρήσεις επί του αιγιαλού, με βάση και τη Σύμβαση της Βαρκελώνης, το Πρωτόκολλο για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών της Μεσογείου, τις προβλέψεις του νόμου για την βιοποικιλότητα, ώστε να αποτελεί λειτουργικό τμήμα στην ολοκληρωμένη διαχείριση της παράκτιας ζώνης. Η ανάγνωση του Νομοσχεδίου δε μας πείθει ότι η Κυβέρνηση έχει συμπεριλάβει αυτή τη διάσταση. Θεωρούμε το Νομοσχέδιο παντελώς άστοχο σε σχέση με τα προστατευόμενα οικοσυστήματα Natura 2000 και Καταφύγια Άγριας Ζωής, αφού δεν αντιστρέφει τη μέχρι τώρα αποτυχημένη και καταστροφική εκμετάλλευσή τους. Σχεδόν όλες οι αμμουδιές και ειδικά αυτές με τη μεγαλύτερη τουριστική πίεση στη Νάξο ανήκουν στο δίκτυο Natura 2000. Με νόμο του 1650/1986 ο Νομοθέτης έχει προβλέψει την προστασία των περιοχών αυτών, τόσο καίριων για την επιβίωση και ευμάρεια των κατοίκων του νησιού μας. Από τότε έως και σήμερα ο Νομοθέτης δεν έχει ρυθμίσει την προστασία τους, αφού δεν έχει εκπονήσει για τη Νάξο και σωρεία άλλων περιοχών υπό μεγάλη τουριστική και οικοδομική πίεση τις Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες όπως ορίζει ο Νόμος. Ο δε μη διευκρινιζόμενος όρος “απάτητες” (Άρθρο 4) παραπέμπει σε απάτη ή εξαπάτηση του πολίτη και τη θεσμοθέτησή τους χωρίς συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας στις ελληνικές καλένδες, μια τακτική που φαίνεται να ασκείται από το Νομοθέτη σε περιβαλλοντικά θέματα εν γένει, αγνοώντας ότι η προστασία του περιβάλλοντος σημαίνει προστασία του πλούτου της χώρας, ενώ η εκμετάλλευσή του με πρόχειρες διατάξεις και απουσία ειδικών μελετών τη φτωχοποίηση και ερημοποίηση του νησιού, ελλείψει φυσικών πόρων όπως το έδαφος αυτό καθαυτό των ακτών στο μέλλον. Θεωρούμε σημαντικό η παραχώρηση για απλή χρήση παραλίας, αιγιαλού και παλαιού αιγιαλού να μπορεί να αποφασιστεί μόνο αφού εκπονηθεί η Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη όπως προβλέπει ο Νόμος. Επίσης θεωρούμε εξίσου σημαντικό να εκπονηθούν για κάθε περιοχή μελέτες φέρουσας ικανότητας, πριν από οποιαδήποτε νέα παραχώρηση παραλίας, αιγιαλού και παλαιού αιγιαλού. Ρυθμίσεις απλής χρήσης Είναι επιτακτική ανάγκη οι ακτές να αποφορτιστούν από κατασκευές και εκμετάλλευση και να αντιστραφεί η καταστροφή τους. Η αύξηση της κάλυψης σε παραλίες μη προστατευόμενες από 50% σε 60% όπως προτείνεται στο Άρθρο 8, 3, γ είναι παρωχημένη και επικίνδυνη. Αλλά και η προτεινόμενη μείωση της απόστασης κάλυψης από 5 μέτρα από το χειμέριο κύμα σε 4 μέτρα από την ακτογραμμή, μια μεταβλητή σε καιρούς κλιματικής κρίσης δε μας βρίσκει σύμφωνους εμποδίζοντας και άλλο τη αναψυχή και διέλευση των λουομένων. Στο Άρθρο 9 μας βρίσκει κάθετα αντίθετους η κατάργηση της πρόβλεψης του 2019 αναφορικά με το ελάχιστο πλάτος της παραλίας και η μείωση του ελάχιστου μήκους. Προτείνουμε την εξής αλλαγή “Δεν παραχωρούνται αιγιαλός και παραλία για απλή χρήση κατόπιν πλειοδοτικής δημοπρασίας όταν το μήκος ή πλάτος αυτού είναι ίσο ή μικρότερο των πενήντα (50) μέτρων ή όταν το συνολικό εμβαδόν του αιγιαλού είναι ίσο ή μικρότερο των τετρακοσίων (400) τετραγωνικών μέτρων”. ΄Οσο δηλαδή και το μέγιστο εμβαδόν παραχώρησης. Προτείνουμε επίσης να συμπληρωθεί το άρθρο με αναφορά στα Περιφερειακά Σχέδια Προσαρμογής στην Κλιματική Αλλαγή. Το Άρθρο 11, 3 να τροποποιηθεί σε: «3. Το παραχωρούμενο τμήμα αιγιαλού και παραλίας σε όμορες επιχειρήσεις ή σωματεία οριοθετείται από: α) την προβολή των ορίων του χώρου όπου δραστηριοποιείται η επιχείρηση ή το σωματείο, όπως βαίνουν κάθετα προς την ακτογραμμή και από β) παράλληλη γραμμή πέντε (5) μέτρων από την ακτογραμμή και την προβολή αυτής προς την επιχείρηση, ώστε το παραχωρούμενο εμβαδόν να μην υπερβαίνει τα τετρακόσια (400) τετραγωνικά μέτρα και σε κάθε περίπτωση, όπως και σε συνδυασμό και με άλλες παραχωρήσεις απλής χρήσης, και να καταλείπεται ελεύθερο τουλάχιστον το πενήντα τοις εκατό (50% και 70% σε προστατευόμενες περιοχές) του εμβαδού και του μήκους του μετώπου του διακριτού τμήματος αιγιαλού και παραλίας, εντός του οποίου βρίσκεται.» Καμία εξαίρεση να μην επιτρέπεται από αυτή τη διάταξη. Με το Νομοσχέδιο αυτό η Κυβέρνηση όπως φαίνεται στις επιμέρους ρυθμίσεις που κρίνουμε παραπάνω προκαλεί τους πολίτες που ξεσηκώθηκαν το καλοκαίρι για τα συνταγματικά τους δικαιώματα. Αφού η συμπεριφορά με την οποία διαταράσσεται από τρίτους στοιχείο περιβαλλοντικό κατά τέτοιο τρόπο, ώστε, είτε να αλλοιώνεται ή να καταργείται η κοινή ωφέλεια που πηγάζει από τη χρήση του συγκεκριμένου πράγματος, είτε να καθίσταται αδύνατη η χρήση του στοιχείου αυτού, συνιστά παράνομη προσβολή κατά τις διατάξεις των άρθρων 57, 970 Α.Κ., όπως αυτές εμπλουτίζονται από το άρθρο 24 του Συντάγματος (ΑΠ 43/2016). Προσβολή της ειδικότερης αυτής πλευράς του δικαιώματος επί της προσωπικότητας επέρχεται όταν διαταράσσεται στοιχείο του ζωτικού χώρου από τα ανωτέρω αναφερόμενα κατά τέτοιο τρόπο ώστε: α) καταργείται εξ ολοκλήρου ή αλλοιώνεται η κοινή ωφέλεια που πηγάζει από τη χρήση του συγκεκριμένου αγαθού, είτε β) καθίσταται αδύνατη η χρήση του στοιχείου αυτού ή άλλου συνδεομένου προς αυτό. Τέτοια προσβολή είναι απαγορευμένη κατά το άρθρο 57 ΑΚ, το οποίο και καθορίζει τις συνέπειες. Έλεγχος και Κυρώσεις Επί της ιδέας του Άρθρου 17 και των επόμενων: Το περσινό καλοκαίρι αποδείχθηκε το φιάσκο των κρατικών ελέγχων. Το Νομοσχέδιο αυτό δεν καταφέρνει ούτε στο ελάχιστο να αποφευχθεί και του χρόνου το ίδιο σενάριο. Το κύριο πρόβλημα στο θέμα των ελέγχων που αντιμετωπίσαμε στη Νάξο ήταν η συμπεριφορά κρατικών λειτουργών που προειδοποιούσαν τους παραβάτες πριν τον έλεγχο και η εξοντωτική υποστελέχωση των υπηρεσιών ελέγχου σε σχέση με τις πολλαπλά αυξημένες ανάγκες λόγω του νησιωτικού χαρακτήρα. Οι Κυκλάδες με την τεράστια τουριστική πίεση που δέχονται είναι ως γνωστόν νησιά και με αυτό συνεπάγεται ότι η διαχείριση και ο έλεγχος όπως και η επιβολή κυρώσεων στους παραβάτες είναι διαχρονικά αδύνατη να γίνεται κεντρικά. Η αδιαφορία της Κυβέρνησης για τη νησιωτικότητα είναι πολύ σοβαρή. Προτείνουμε ευελιξία στη σύσταση των κλιμακίων ελέγχων, στην επιβεβαίωση παράβασης και χωρίς φυσική παρουσία δια αέρος, στην επιβολή προστίμων, πρωτοκόλλων απομάκρυνσης και σφραγίσεων με λιγότερη γραφειοκρατία και στη δυνατότητα εφαρμογής ελέγχων, επιβολής κυρώσεων κλπ. χωρίς τη συμβολή γεωγραφικά απομακρυσμένων υπαλλήλων με τη χρήση του κοντινότερου οργάνου ελέγχου, είτε αυτό είναι η Αστυνομία, το Λιμεναρχείο, η Κτηματική Υπηρεσία ή η Δημοτική Αστυνομία για τις παραβάσεις παραχωρήσεων. Θεωρούμε απαραίτητο όμως πέραν των παραβάσεων των παραχωρήσεων να γίνεται τακτικός έλεγχος χωρίς πρότερη καταγγελία από την Υπηρεσία Δόμησης των Δήμων, την Αρχαιολογική Υπηρεσία, την Περιβαλλοντική Υπηρεσία των Περιφερειών και τη ΔΕΔΔΗΕ μεταξύ άλλων. (Άρθρο 17) Η μετάθεση του ελέγχου από τις υπηρεσίες στους πολίτες μας βρίσκει διαχρονικά αντίθετους και διαταράσσει την κοινωνική συνοχή. (Άρθρο 16) Η δυνατότητα καταγγελίας και ανώνυμα ναι μεν είναι πολύ σημαντική για την επιβολή του Νόμου και τη συμμόρφωση των παραβατών, αλλα η αλλαγή νοοτροπίας των υπηρεσιών ως προς την υποχρέωση ελέγχου της εφαρμογής του Νόμου είναι conditio sine qua non για την ασφάλεια και ευζωία όλων μας. Οι πολίτες – καταναλωτές κι επιχειρηματίες – χρειάζονται ενημέρωση για τις προβλέψεις του Νόμου και σε πολλές περιπτώσεις απλοποίηση της γλώσσας των διατάξεων. Προτείνουμε για τον καλύτερο έλεγχο κι εξυπηρέτηση όλων τη μείωση της σπαζοκεφαλιάς των τετραγωνικών μέτρων κάλυψης και της μετάφρασής τους σε μέγιστο αριθμό ομπρελοξαπλωστρών. Συγκεκριμένα στο Άρθρο 8, 2 προτείνουμε “Στις περιπτώσεις παραχώρησης απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας, ο παραχωρησιούχος διασφαλίζει την ελεύθερη και απρόσκοπτη διέλευση του κοινού στον αιγιαλό και την παραλία, τη διατήρηση του παραχωρούμενου χώρου καθαρού και σε άριστη κατάσταση, την ύπαρξη και συντήρηση εγκαταστάσεων χρήσιμων για τους λουόμενους και την ενημέρωση του κοινού για την οριοθέτηση της παραχώρησης, τον μέγιστο αριθμό σετ ομπρελοξαπλωστρών που επιτρέπεται να τοποθετήσει, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του.” Έκπληξη μας προκαλούν τέλος οι διατάξεις στο Άρθρο 14, α και η για τις υποχρεώσεις των Δήμων που συνεχίζουν να επιβαρύνουν το σύνολο προς όφελος του κέρδους των λίγων και συγκεκριμένα “ο οικείος δήμος καθαρίζει τον παραχωρούμενο χώρο και καταλογίζει τις σχετικές δαπάνες στον παραχωρησιούχο”, και “απομακρύνουν τα κινητά στοιχεία από χώρους αυθαίρετης κατάληψης αιγιαλού και παραλίας εντός της προθεσμίας της παρ. 7 του άρθρου 18 και τα φυλάσσουν σε δικούς τους χώρους.” Προτείνουμε την εξής τροποποίηση: “ο οικείος δήμος καθαρίζει τον παραχωρούμενο χώρο και καταγγέλλει τη σύμβαση του παραχωρησιούχου εντός 48 ωρών, καταλογίζει τις σχετικές δαπάνες καθαριότητας, διοίκησης και απομάκρυνσης των κινητών στοιχείων στον παραχωρησιούχο με τη μορφή προστίμου που έχει ορίσει στη σύμβαση και δεν μπορεί να είναι κατώτερο από το ύψος του μισθώματος”. Και την εξής “κατάσχουν χωρίς δυνατότητα επιστροφής ή εξαγοράς από τον παραχωρησιούχο και καταλογίζοντας του τις σχετικές δαπάνες τα κινητά στοιχεία από χώρους αυθαίρετης κατάληψης αιγιαλού και παραλίας εντός της προθεσμίας της παρ. 7 του άρθρου 18”. Θεωρούμε ότι ο Δήμος θα πρέπει να είναι σε θέση είτε να δημοπρατήσει τα κατασχεμένα έπιπλα κλπ. ή να τα αποβάλλει ως ορίζει ο κανονισμός για οικιακά απόβλητα. Οι παραλίες το χειμώνα στο νησί μας είναι μια χαβούζα με παρατημένα έπιπλα, καλώδια με ρεύμα και κατασκευές. Αυτό το Νομοσχέδιο δεν υπόσχεται αλλαγή αυτής της ντροπής και καταστροφής του τόπου μας. ​