Αρχική Όροι αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας στις παραθαλάσσιες περιοχές και άλλες διατάξειςΜΕΡΟΣ Α΄ ΣΚΟΠΟΣ – ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ Άρθρο 1 ΣκοπόςΣχόλιο του χρήστη Διονύσης | 14 Φεβρουαρίου 2024, 13:06
  • Σχόλιο του χρήστη 'Διονύσης' | 14 Φεβρουαρίου 2024, 13:06

    Κάποια γενικά σχόλια: Η βασική ιδέα θα πρέπει να είναι ότι οι ακτές είναι δημόσιο αγαθό. Ως εκ τούτου το μεγαλύτερο μέρος μιας παραλίας θα πρέπει να είναι διαθέσιμο άνευ κόστους. Ειναι αδιανόητο να υπάρχει μόνο ένα 5%-10% της παραλίας ελεύθερο σε περιοχές όπως Αγ.Παρασκευή, Μεγ.Άμμος στα Σύβοτα (και συνήθως είναι τμήμα βραχώδες, όπου είναι αδύνατο όχι να στήσεις ομπρέλα αλλά ούτε να βάλεις ψάθα). Αν με το νομοσχέδιο υπάρχει πρόθεση σεβασμού στον έλληνα πολίτη, θα πρέπει η εκμετάλλευση να περιορίζετε σε ένα 30% της ακτής με ομπρέλες 5 μέτρα από το κύμα. Και εάν δεν φτάνουν τα μέτρα, απλά να μη βάζουν ομπρέλες, να έχουν μια απλή καντίνα. Το χάλι που υπάρχει π.χ. στο Ξυλόκαστρο (Συκιά, Μελίσσι) είναι απλά απαράδεκτο. Αν από την άλλη μιλήσουμε για αναβάθμιση στο τουριστικό προϊόν, θέσεις εργασίας και χρήματα, νομίζω ότι εάν όχι φέτος, πάντως αρκετά γρήγορα αν συνεχιστεί το ίδιο χάλι, οι τουρίστες δεν θα έχουν κανένα λόγο να έρχονται σε ακτές που πρέπει να πληρώσουν 30-40 ευρώ Min για μια ομπρέλα 3-4 ατόμων και να είναι ο ένας πάνω στον άλλο. Θα το κάνουν μία, θα το κάνουν δύο, αλλά μετά θα μας χαιρετήσουν. Και θα σταματήσουν να έρχονται και αυτοί που δεν έχουν οικονομικό θέμα, αλλά με τα ίδια λεφτά μπορούν να πάνε κάπου με λιγότερο κόσμο και επίσης όμορφες παραλίες (και πιστέψτε με, παραλίες θαυμάσιες δεν έχει μόνο η Ελλάδα). Τέλος είναι εκτεταμένο το φαινόμενο κατάληψης των ακτών είτε από μόνιμους κατοίκους είτε από παραθεριστές σε περιοχές που αφορούν κυρίως εσωτερικό τουρισμό (πάλι αναφέρομαι στο Ξυλόκαστρο). Ακόμα και σε τμήματα που δεν έχουν καταληφθεί από επιχειρήσεις υπάρχει κατάληψη με τσιμεντένιες βάσεις ομπρελλών (με φύλαξη πολλές φορές! από τους ίδιους με βάρδιες), βάρκες, .... . Προφανώς οι 10+ καταγγελίες μου στο δήμο δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα. Ο όποιος έλεγχος να μη γίνεται από προσωπικό της περιοχής. Η εντοπιότητα σε κλειστές κοινωνίες, καλώς ή κακώς, δεν κάνει εύκολο τον έλεγχο.