Αρχική Όροι αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας στις παραθαλάσσιες περιοχές και άλλες διατάξειςΆρθρο 8 Γενικοί όροι και περιορισμοί στην παραχώρηση απλής χρήσηςΣχόλιο του χρήστη ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΕΥΒΟΙΑΣ | 14 Φεβρουαρίου 2024, 15:27
Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Να περιορισθεί η ζώνη αυτή στα τρία (3) μέτρα. Η ζώνη αυτή έμπροσθεν κάθε παραχώρησης να είναι ορίζεται ελεύθερη γενικότερα και να μην επιτρέπεται σε κανένα να τοποθετεί ομπρέλες ή ξαπλώστρες. Το ανώτατο όριο να επεκταθεί από τα 3 έτη στα 5 έτη, ώστε να προλαβαίνει η επιχείρηση να κάνει απόσβεση της επένδυσής της. Επίσης η χρονική διάρκεια να μπορεί να ορίζεται και μικρότερη του έτους, ιδίως σε περιοχές με περιορισμένη τουριστική σεζόν (Βόρεια Ελλάδα, Νησιά Βορείου Αιγαίου, Νησιά που αντιμετωπίζουν το μεταναστευτικό κύμα). Όπως προαναφέρθηκε εισαγωγικά, το συνολικό ποσοστό παραχώρησης στις τουριστικές και μεγάλες παραλίες να αυξηθεί στο 60%. Η ελεύθερη ζώνη κάθετα προς τη θάλασσα μεταξύ των παραχωρήσεων να περιορισθεί στα 3 μέτρα, όπως και η ελεύθερη ζώνη έμπροσθεν της κάθε παραχώρησης. Η ελεύθερη ζώνη έμπροσθεν κάθε παραχώρησης να διατηρείται ελεύθερη έναντι όλων. Να αφαιρεθεί από το νόμο η μετακύλιση της υποχρέωσης αυτής στις επιχειρήσεις. Υφίσταται ήδη νομοθεσία για την υποχρέωση των Δήμων ή Οργανισμών Λιμένων ή των ΕΤΑΔ να προσλαμβάνουν αναγκαίο αριθμό ναυαγοσωστών για συγκεκριμένη χρονική περίοδο, να τοποθετούν βάθρα και να παρέχουν τον αναγκαίο εξοπλισμό. Κάθε ναυαγοσώστης ελέγχει έκταση ακτής σε ακτίνα διακοσίων (200) μέτρων εκατέρωθεν του βάθρου (π.δ.70/2020). Δεν μπορούν οι επιχειρήσεις να αναλάβουν αυτή την υποχρέωση και σε κάθε περίπτωση δεν είναι βέβαιο ότι υπάρχει ικανός αριθμός διαθέσιμων ναυγοσωστών στην αγορά.