Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΔΗΜΟΣ ΚΑΝΤΑΝΟΥ-ΣΕΛΙΝΟΥ' | 14 Φεβρουαρίου 2024, 16:24

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Περιορισμένης οπτικής νομοσχέδιο με μοναδικό στόχο το μεγαλύτερο και γρηγορότερο κέρδος από μία ομάδα ανθρώπων και μεγαλύτερες εισπράξεις για το ΤΑΙΠΕΔ και το ΥΠ. Οικονομικών. Οι επιπτώσεις από τέτοιες αντιλήψεις έρχονται σε σύγκρουση με τις Ευρωπαϊκές πρακτικές και τον ουσιαστικό ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και δεν μπορεί να χαρακτηρίζουν μία σύγχρονη χώρα όπου μεγάλο ποσοστό του ΑΕΠ προέρχεται από τον τουρισμό. Θυσιάζει τον εκσυγχρονισμό της διαχείρισης των ευαίσθητων οικοσυστημάτων των παραλιών περιοχών της χώρας, δεν διασφαλίζει τον κοινόχρηστο χαρακτήρα τους, μόνο την «αξιοποίηση» για οικονομικά οφέλη. Δεν λύνει κανένα πρόβλημα όσο αφορά στις συστηματικές υποθέσεις ορίων που έχουν τεθεί ως προς το εύρος και το μέγεθος των παρεμβάσεων στις παραθαλάσσιες περιοχές, αντιθέτως η εφαρμογή του θα διογκώσει παραβατικές συμπεριφορές. Ζημιώνει τον ευρύτερο πληθυσμό και τους Δήμους Προωθεί διαχειριστικές πρακτικές οι οποίες δεν διασφαλίζουν την ακεραιότητα των ευαίσθητων παραλιακών οικοσυστημάτων σε αντίθεση με τις πρακτικές στην ΕΕ και τις σχετικές οδηγίες ιδιαίτερα του Δικτύου Φύση 2000. Το παρόν νομοσχέδιο βελτιώνει τα αποτελέσματα για την Εθνική Οικονομία, δεν διασφαλίζει όμως την προστατευτική μεταχείριση αιγιαλού-παραλίας-παλαιού αιγιαλού, ούτε τον κοινόχρηστο χαρακτήρα τους δηλ. δεν εξυπηρετεί το Δημόσιο Συμφέρον Ο όρος παλαιός αιγιαλός χάνει την έννοια που είχε με παλαιότερη νομοθεσία εφόσον σε πολλές περιπτώσεις χάνει την έννοια του κοινόχρηστου χαρακτήρα. Η κατάργηση του πλάτους της παραλίας, τουλάχιστον 30 μέτρων, δημιουργεί μείζον πρόβλημα υποβάθμισης ευαίσθητων αμμοθινικών κυρίως οικοσυστημάτων και αυξάνει την πίεση στον αιγιαλό, μη λαμβάνοντας υπόψη τους κινδύνους λόγω κλιματικής αλλαγής. Δεν περιέχει καμιά εγγύηση για την αποτελεσματική προστασία των παράλιων οικοσυστημάτων (αιγιαλός, παραλία, παλαιός αιγιαλός), είτε πρόκειται για περιοχές του Δικτύου Φύση 2000 είτε όχι. Τεκμηριώνεται η μη ενασχόληση για προστασία και ακεραιότητα των ευαίσθητων αμμοθινικών οικοσυστημάτων όπως επίσης και την ιδιαίτερη προστασία οικοτόπων και ειδών σύμφωνα με την Ελληνική και Ευρωπαϊκή νομοθεσία στο πλαίσιο διαφόρων οδηγιών και κυρίως της οδηγίας 92/43 ΕΟΚ. Ο χαρακτηρισμός «Απάτητες Παραλίες» αφορά πολύ ελάχιστες περιπτώσεις σε σχέση με το σύνολο των παραλιών της χώρας και μπορεί να γίνεται, μέχρι την έκδοση των ΠΔ του Ν1650/1986 μετά από πρόταση ΟΦΥΠΕΚΑ και γνωμοδότηση του οικείου Δήμου. Εδώ υπάρχει και το «αξιοσημείωτο» σχέδιο νόμου και γίνεται εξαίρεση του κανόνα. Όποια παραλία χαρακτηριστεί «Απάτητη», τότε μόνο ο παλαιός αιγιαλός μπορεί να είναι κοινόχρηστος. Η κατάργηση της πρόβλεψης του νόμου 2971/2001 όπως ισχύει για την παραχώρηση από το Δημόσιο στους Δήμους, ώστε αυτοί να προβαίνουν σε περαιτέρω παραχώρηση, δημιουργεί λειτουργικά προβλήματα διαχείρισης των ευαίσθητων και προστατευόμενων οικοσυστημάτων, διογκώνει την αυθαιρεσία, παραβιάζει την βασική αρχή της εγγύτητας, υποβαθμίζει την Τοπική Αυτοδιοίκηση εφόσον σε τόσο κρίσιμο θέμα της αφαιρεί την δυνατότητα να έχει πρωτεύοντα ρόλο στα θέματα που αφορούν «στα του οίκου της». Με πολύ σαφή τρόπο αποψιλώνει τους Δήμους από κρίσιμες αρμοδιότητες και δικαιώματα και με απόλυτα σαφή τρόπο τους φορτώνει μόνο με υποχρεώσεις. Το δε αντάλλαγμα του 60% των εσόδων στους Δήμους, δεν καλύπτει ούτε κατ’ ελάχιστο τα έξοδα για όποιον Δήμο επιτηρεί με σοβαρότητα το καθήκον τους, ιδιαίτερα στους τομείς της ανάδειξης και προστασίας-εποπτείας των ευαίσθητων ευρύτερων παραλιακών οικοσυστημάτων. Ένα παράδειγμα: Αναψυκτήριο σε εξαιρετικά πολυσύχναστη περιοχή πληρώνει αποκομιδή με το τετραγωνικό μέτρο και παράγει την ημέρα, απορρίμματα που χρειάζονται 1-2 απορριμματοφόρα για την μεταφορά τους. Η πρόβλεψη για ολοκληρωμένο ελεγκτικό μηχανισμό, δεν εξασφαλίζει συστηματικό και αποκλειστικό έλεγχο τήρησης της νομιμότητας στους αιγιαλούς λόγω του μόνιμου υπαρκτού αιτίου δηλ. της έλλειψης προσωπικού. Το παρόν νομοσχέδιο εντελώς έξω αππο τις παραχωρήσεις τους Δήμους οι οποίοι δεν θα έχουν κανένα λόγο να ασχοληθούν ιδιαίτερα με το θέμα. Το πρόβλημα όχι μόνο δεν βελτιώνεται αλλά θα ενταθεί σε απίστευτο βαθμό και αυτό θα φανεί από τις αντιδράσεις της κοινωνίας εάν εφαρμοστεί. Με απλά λόγια, το νομοσχέδιο αυτό σκοτώνει την κότα που κάνει αυγά και βάλλει κατά του Δημοσίου Συμφέροντος, όπου ο σημαντικότερος λόγος από τους οποίους το συνθέτουν είναι η προστασία του περιβάλλοντος. Αυτή η προστασία που παράγει χιλιάδες θέσεις εργασίας και μεγάλους οικονομικούς πόρους με βιώσιμο τρόπο και ότι η βασική αρχή της «εγγύτητας», δηλ. ουσιαστική συμμετοχή των Δήμων θα πρέπει να έχει πρωτεύοντα ρόλο στην λογική ενός τέτοιου σχεδιασμού. Το νομοσχέδιο αυτό επίσης δείχνει ότι τουλάχιστον στο Υπ. Οικονομικών δεν πιστεύουν ότι βασικός πυλώνας της Δημοκρατίας είναι η Τοπική Αυτοδιοίκηση. Έτσι την αντιμετωπίζουν ως παρία, αφαιρώντας την δυνατότητα να τακτοποιεί τα «του οίκου της» με την συνεχή αφαίρεση ουσιαστικών αρμοδιοτήτων και φορτώνοντάς την με ευθύνες που το κράτος θέλει να ξεφορτωθεί, δίνοντάς της κάποιο ασήμαντο αντίδωρο, π.χ. 60% επί των εσόδων τα οποία προέρχονται από τις διάφορες παραχωρήσεις αιγιαλού και παραλίας. Π.χ. με ποιο εξειδικευμένο προσωπικό θα συμμετάσχει σε ελέγχους μικτών κλιμακίων αρμόδιων υπηρεσιών, από πού προκύπτει ότι θα είναι υπεύθυνη να παρακολουθεί εάν αναρτώνται οι υποχρεωτικές πινακίδες, από πού προκύπτει ότι εάν ο παραχωρησιούχος δεν τοποθετήσει ναυαγοσώστες θα έχει υποχρέωση ο Δήμος να τον τοποθετήσει μαζί με εξοπλισμούς. Πόσο κοστίζει στους Δήμους να εποπτεύουν καθ’ όλο το έτος, να προστατεύουν, να διατηρούν καθαρές τεράστιες περιοχές με αμμοθινικά συστήματα, κυρίως του Δικτύου Φύση 2000 με εκατοντάδες και χιλιάδες στρέμματα κρίσιμων για τον τουρισμό και την φήμη της χώρας οι οποίες έχουν λειτουργική και οργανική διασύνδεση με υψηλής επισκεψιμότητας παραλίες. Αναγνωρίζει αυτό το νομοσχέδιο ότι αιγιαλός, παραλία, παλαιός αιγιαλός, είναι σε οργανική και λειτουργική σύνδεση με ευρύτερους πέριξ και πλησίον των στενά παραχωρούμενων περιοχών; Γνωρίζει ποιος εποπτεύει, καθαρίζει, προστατεύει αυτές τις περιοχές με σημαντικά κόστη χωρίς να εισπράττει ούτε ένα ευρώ; Γνωρίζει ότι μικρές βραχονησίδες, οι οποίες βρίσκονται πολύ κοντά σε πολυσύχναστες παραλίες όπου δεν επιτρέπονται (καλώς) οικονομικές δραστηριότητες, διαθέτουν μικρές, πολύ μικρές παραλίες και τις επισκέπτονται χιλιάδες τουρίστες, προστατεύονται-εποπτεύονται-καθαρίζονται από τους Δήμους χωρίς κανένα ανταποδοτικό όφελος; Σε πολλές από αυτές τις περιοχές, οι βραχονησίδες είναι λειτουργικό μέρος ευρύτερων μη αστικών περιοχών με μεγάλη επισκεψιμότητα ιδιαίτερα κατά την θερινή περίοδο. Παράδειγμα: Βραχονησίδα Ελαφόνησος Δυτ. Κρήτη Κρατικό ακίνητο εκατοντάδων στρεμμάτων, περιοχή του Δικτύου Φύση 2000, με βάθος νερού 30 cm, προσβάσιμο με τα πόδια. Βρίσκεται σε απόσταση 100 μέτρων από την παγκοσμίως γνωστή παραλία Ελαφονήσου και Κεδρόδασους. Χιλιάδες επισκέπτες ανά μέρα την εαρινή-θερινή-φθινοπωρινή περίοδο, δηλαδή στη Κρήτη δέκα μήνες το χρόνο. Νήσος Ήμερη Γραμβούσα, ομοίως. Ευρίσκεται σε μικρή απόσταση από την παγκοςμίιου φήμης περιοχή Μπάλος, Ακρ. Γραμβούσας. Μόνο ο Δήμος, χωρίς να του έχουν παραχωρηθεί, παρέχει με μεγάλα έξοδα, προστασία, καθαριότητα, εποπτεία, διότι έχει οργανική και λειτουργική συνάφεια με την απέναντι παραλία όπου γίνεται παραχώρηση απλής χρήσης. Χιλιάδες όμοια παραδείγματα σε όλη την Ελλάδα, κυρίως σε νησιά, όπου η συντριπτική πλειοψηφία των παραχωρούμενων παραλιών βρίσκεται εκτός αστικών περιοχών. Έτσι αφαιρείται η δυνατότητα παραχωρήσεων και διενέργειας των διαγωνισμών από τους Δήμους. Αναθέτει στις Κτηματικές Υπηρεσίες την διενέργεια δημοπρασιών, δηλ. σε υπηρεσίες οι οποίες με όλους τους τόνους και τρόπους δήλωναν και δηλώνουν ότι δεν μπορούν να ανταποκριθούν στα διάφορα καθήκοντά τους μεταξύ αυτών και η επαρκής εποπτεία και έλεγχος, λόγω έλλειψης προσωπικού και σε κάποιες περιπτώσεις λόγω έλλειψης ανθρωπο-υλικοτεχνικής υποδομής (τοπογράφους μηχανικούς κτλ). Το σχέδιο Νόμου επίσης παρουσιάζει ως προστασία Περιβάλλοντος την δυνατότητα καθορισμού ως «Απάτητων» κάποιων παραλιών και φαίνεται να αγνοούν ότι όλα αυτά αφορούν σε διαδικασία ΕΠΜ οι οποίες κάνουν και την απαραίτητη τεκμηρίωση. Το νομοσχέδιο δεν λέει με ποιο προσωπικό οι εμπλεκόμενοι θα ασκούν αποτελεσματική εποπτεία και προστασία από τις συστηματικές καταστροφικές έκνομες δραστηριότητες οι οποίες αναπτύσσονται στα ευαίσθητα παραλιακά οικοσυστήματα σε όλη την Ελλάδα καθ’ όλη την διάρκεια του έτους. Οι συνταγές οι οποίες αναφέρονται στο Σχέδιο Νόμου για εποπτεία , προστασία, τιμωρία των παραβατών, είναι χρεοκοπημένες και αναποτελεσματικές και αυτό το βλέπουμε σε σχεδόν όλες τις παραλίες της Ελλάδας. Αυτές οι συνταγές έχουν οδηγήσει την χώρα μας και το ισχυρότερο όπλο της , δηλ. τον νησιωτικό χαρακτήρα, το τοπίο (Σύμφωνο Βαρκελώνης) και το φυσικό Περιβάλλον σε συνεχή αλλοίωση και υποβάθμιση, πάντοτε βέβαια στην λογική να κερδίσουμε τώρα όσα πιο πολλά μπορούμε. Την ίδια ώρα, η καταστροφή των ευαίσθητων αμμοθινικών συστημάτων ευρύτερων περιοχών θα συνεχίζεται και απλώς οι παραβάτες θα τιμωρούνται με ένα πρόστιμο ενώ θα συνεχίζουν ανενόχλητοι το καταστροφικό έργο τους, διαθέτοντας μιας μέρας έσοδα προκειμένου να πληρώσουν τα πρόστιμα που θα τους επιβάλλονται. Όσον αφορά στα πρωτόκολλα διοικητικής αποβολής, όλοι ξέρουμε τα αποτελέσματα. Οι υποχρεώσεις των Δήμων στο παρόν σχέδιο Νόμου και κυρίως στο άρθρο 14, στο άρθρο 18 και σε άλλα άρθρα, μπορούν να γίνουν αποδεκτές μόνο σε περίπτωση που γίνουν οι απαραίτητες διορθώσεις οι οποίες να τεκμηριώνουν ότι Αιγιαλός, Παραλία, Παλαιός Αγιαλός, ανήκουν στο κράτος αλλά η διαχείριση τους κατόπιν παραχωρήσεων καθίσταται «Τοπική Υπόθεση» και οι υπεύθυνοι είναι και θα έπρεπε να είναι μόνο οι Δήμοι. Σε κάθε άλλη περίπτωση, οι Δήμοι μετατρέπονται σε απλό διοικητικό όργανο μη ΑΥΤΟδιοικούμενο. ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΝΟΜΟΥ ΚΑΤ΄ ΑΡΘΡΟ Άρθρο 2: ….η προστατευτική διαχείριση αιγιαλών και παραλιών και ιδιαιτέρως αυτών που παρουσιάζουν εξαιρετικά οικολογικά και γεωμορφολογικά χαρακτηριστικά όπως επίσης και των περιοχών του Δικτύου Φύση 2000….. Άρθρο 4, παρ. 2: Αιγιαλοί, παραλίες, παλαιοί αιγιαλοί…… στους οποίους μπορεί να απαγορεύεται η παραχώρηση, εκμίσθωση, πώληση………… Άρθρο 6, παρ. 1: Ο αιγιαλός, η παραλία, ο παλαιός αιγιαλός στις περιοχές του Δικτύου Φύση 2000 ανήκουν στην δημόσια κτήση και είναι κοινόχρηστα πράγματα………. Άρθρο 6, παρ. 5: Ο παλαιός αιγιαλός………. Ανήκει στην ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου και στην Δημόσια κτήση και είναι ανεπίδεκτα κτήσης ιδιωτικών δικαιωμάτων, καταγράφονται δε ως πράγματα κοινόχρηστα. Ιδιαίτερα παλαιός αιγιαλός στις περιοχές του Δικτύου Φύση 2000 με χαρτογράφηση τύπων οικοτόπων και ειδών προτεραιότητας της οδηγίας 92/43 ΕΟΚ καταγράφεται ως πράγμα κοινόχρηστο και είναι ανεπίδεκτο κτήσης ιδιωτικών δικαιωμάτων ή οποιουδήποτε τύπου παραχώρησης. Άρθρο 7, παρ. 1: ……μετά από θετική γνωμοδότηση του οικείου Δήμου και στις περιοχές του Δικτύου Φύση 2000 και του ΟΦΥΠΕΚΑ Άρθρο 7, παρ. 2: Ποσοστό 80 % ………..αποδίδεται στον οικείο Δήμο Άρθρο 8 , παρ. 1: Η παραχώρηση αιγιαλού και παραλίας γίνεται με σύμβαση που καταρτίζεται μεταξύ του Υπ. Εθνικής Οικονομία και Οικονομικών αποκλειστικά προς τους οικείους Δήμους, κατόπιν αιτήματός τους, οι οποίοι θα προχωρούν τις διαδικασίες εκμίσθωσης στους έχοντες τα δικαιώματα. Η παραχώρηση αποκλειστικά στους Δήμους γίνεται ως οι υπεύθυνοι για την διοίκηση Τοπικών Υποθέσεων (102-1 ΦΕΚ Α’ 211/24-12-2019) Άρθρο 8 , παρ. 3θ: Αντικαθίσταται με: Ο οικείος Δήμος αποκλειστικά διασφαλίζει την παρουσία ναυαγοσώστη Άρθρο 8 , παρ. 3γ: ………. Η ύπαρξη ελεύθερης [ζώνης από την ακτογραμμή πλάτους τουλάχιστον 5 μέτρων Άρθρο 8, όπου η λέξη παραχωρησιούχος, νοείται ο οικείος Δήμος Άρθρο 8 , παρ. 7: ……και κατόπιν αιτήματος του οικείου Δήμου Άρθρο 9, παρ. 1: Με απόφαση……. μετά από σύμφωνη γνώμη των οικείων Δήμων Άρθρο 10, παρ. 1: Ο οικείος Δήμος διενεργεί την ηλεκτρονική πλειοδοτική δημοπρασία. Σε περίπτωση αδυναμίας ή κωλύματος την ηλεκτρονική δημοπρασία διενεργεί η Κτηματική Υπηρεσία. Μετά τις 30 Μαΐου, την ηλεκτρονική πλειοδοτική δημοπρασία διενεργούν οι Κτηματικές Υπηρεσίες. Άρθρο 10, παρ. 9: …..και μόνο κατόπιν σύμφωνης γνώμης των οικείων δήμων για δε τις περιοχές του Δικτύου Φύση 2000, σύμφωνης γνώμης του ΟΦΥΠΕΚΑ Άρθρο 11, παρ. 1: …. κατόπιν σύμφωνης γνώμης των οικείων δήμων και για τις περιοχές του Δικτύου Φύση 2000 σύμφωνης γνώμης του ΟΦΥΠΕΚΑ Άρθρο 11, παρ. 1γ: Να διευκρινιστεί ποια θεωρούνται κέντρα αναψυχής Άρθρο 11, παρ. 3β: …… παράλληλη γραμμή 5 μέτρων…. Άρθρο 11, παρ. 3: Κατ’ εξαίρεση είναι δυνατή η παραχώρηση μικρότερης επιφάνειας μόνο για τις περιοχές εκτός Δικτύου Φύση 2000. Σε κάθε περίπτωση, με σύμφωνη γνώμη του οικείου Δήμου Άρθρο 11, παρ. 8: Η σύμβαση………… υποβάλλεται στην Κτηματική Υπηρεσία μετά από σύμφωνη γνώμη του οικείου ΟΤΑ Άρθρο 11, παρ. 10: Η Κτηματική Υπηρεσία…… μόνο μετά από σύμφωνη γνώμη του οικείου ΟΤΑ Άρθρο 15: όπου Κτηματικές Υπηρεσίες νοείται Δήμοι Άρθρο 17, παρ. 1: ελέγχεται…… προστίθεται και τον οικείο Δήμο Άρθρο 17, γενικό σχόλιο: Οι έλεγχοι που αναφέρονται στο άρθρο αυτό δεν θα γίνονται ή θα καθυστερούν τόσο πολύ ώστε να το καταστήσουν ανενεργό σε επίπεδο της μείωσης της παραβατικότητας και της εξυπηρέτησης του Δημοσίου Συμφέροντος. Θα εξακολουθήσει η κατάσταση κατά την οποία οι παραβάτες θα πληρώνουν ένα πρόστιμο το οποίο τους κοστίζει μιας ή δύο ημερών εισπράξεις προερχόμενες από την παραβατική συμπεριφορά. Εκτός αυτού, δεν λύνει το μόνιμο πρόβλημα της έλλειψης προσωπικού (υπαρκτό) το οποίο επικαλούνται κρίσιμες Υπηρεσίες, π.χ Κτηματική, ή ακόμα κι έλλειψη υλικοτεχνικής υποδομής (όχημα μετάβασης , πλωτό κτλ.) Άρθρο 17, παρ. 6: Η παράγραφος αυτή μπορεί να οδηγήσει σε μεροληπτικές καταστάσεις και πλημμέλειες και πιθανώς σε διαφθορά. Άρθρο 18, παρ. 1-2: Η αναφερόμενη υποχρέωση στον οικείο Δήμο μπορεί να γίνεται αποδεκτή μόνο σε περίπτωση που το παρόν σχέδιο νόμου αναγνωρίσει σε όλα τα άρθρα ότι η διαχείριση και οι διαδικασίες παραχώρησης της απλής χρήσης αιγιαλού είναι και «Τοπική Υπόθεση» Άρθρο 18, παρ. 2: Ποιος και με ποιο προσωπικό στις απομακρυσμένες περιοχές και ειδικότερα στα νησιά, θα υλοποιήσει τα αναφερόμενα, ποιος θα επιβλέπει και θα εφαρμόζει σε καθημερινή βάση την διαταγή σφράγισης, ποιος θα εμποδίζει σε καθημερινή βάση την συνέχιση λειτουργίας; Άρθρο 18, παρ. 4: Ποιες είναι οι ποινές για τις παραβάσεις σε αυτή την παράγραφο ; Άρθρο 18, παρ. 5: Δεν προσδιορίζεται πως εκδίδεται το πρωτόκολλο κατεδάφισης και τι θα γίνει αν σε 30 μέρες ο υπαίτιος δεν κατεδαφίσει. Άρθρο 18, παρ. 6: Ισχύουν ότι και στις παραγράφους 1-2 Άρθρο 18, παρ. 7: Σε αυτή την παράγραφο γίνεται απολύτως κατανοητό ότι ορισμένοι κύκλοι αντιλαμβάνονται την Τοπική Αυτοδιοίκηση ως παρία και ρακοσυλλέκτη Άρθρο 19, παρ. β: Ο αποκλεισμός του παραβάτη εκμισθωτή για 5 έτη μετά την επιβολή της κύρωσης δεν θα έχει εφαρμογή. Αλλάζουν απλώς το όνομα του εκμισθωτή, η δε Κτηματική Υπηρεσία θα δηλώνει αδυναμία πολλαπλών παρεμβάσεων. Το αποδοτικό μέτρο είναι να αποκλείεται μετά από δεύτερη παράβαση η εκμίσθωση του τμήματος αιγιαλού που έχει εκμισθωθεί για 5 έτη για σοβαρές παραβάσεις, όπως μόνιμες κατασκευές, αλλοίωση, καταστροφή και ρύπανση αμμοθινικών και λοιπών οικοσυστημάτων, υπέρβαση κατάληψης εκμισθωμένου χώρου πάνω από το 20%, κυκλοφορία μηχανοκίνητων οχημάτων. Γενικά το άρθρο 19 αλλά και ολόκληρο το σχέδιο νόμου, έχει καθαρά εισπρακτικό χαρακτήρα και δεν αξιολογεί τους κινδύνους της «αξιοποίησης» για το φυσικό περιβάλλον, τα ευαίσθητα οικοσυστήματα και τα αμμοθινικά οικοσυστήματα κυρίως σε περιοχές μη αστικές, οι οποίες αποτελούν και το μεγαλύτερο ποσοστό των περιοχών προς «αξιοποίηση» ακόμα δε και στις περιοχές του Δικτύου Φύση 2000, οι οποίες στο σύνολό τους είναι σχεδόν μη αστικές.