Αρχική Όροι αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας στις παραθαλάσσιες περιοχές και άλλες διατάξειςΆρθρο 8 Γενικοί όροι και περιορισμοί στην παραχώρηση απλής χρήσηςΣχόλιο του χρήστη Κυριάκος Β. | 14 Φεβρουαρίου 2024, 17:46
Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
ΑΡΘΡΟ 8 παρ. 3β: «β) διασφαλίζει τη χρήση του αιγιαλού και της παραλίας για άτομα με αναπηρία, εγκαθιστώντας ειδικές πλατφόρμες για την εξυπηρέτηση ατόμων με αναπηρία (sea tracks), αν αυτές δεν έχουν εγκατασταθεί με μέριμνα του οικείου δήμου. Στην περίπτωση αυτή, ο παραχωρησιούχος συμψηφίζει τις δαπάνες για εγκατάσταση των πλατφορμών με το αντάλλαγμα της παραχώρησης» - Η διάταξη αυτή πρέπει ν’ αποσυρθεί ως απαράδεκτη. Ο επιχειρηματίας δεν μπορεί να έχει υπέρογκα ποσά για τέτοιου είδους έργα τα οποία είναι αποκλειστική αρμοδιότητα των ΟΤΑ και κατ’ επέκταση του Κράτους. Σε μία σεζόν που στις περισσότερες περιπτώσεις δεν διαρκεί πάνω από 90 μέρες, τέτοιου είδους έργα που απαιτούν υπέρογκα ποσά και χρόνο είναι απαράδεκτο ν’ απαιτούνται από τον επιχειρηματία. ΑΡΘΡΟ 8 παρ. 3γ: «γ) περιορίζει την ανάπτυξη των ομπρελών, ξαπλωστρών και θαλάσσιων μέσων αναψυχής και λοιπών κινητών στοιχείων σε ποσοστό του εμβαδού της παραχωρούμενης έκτασης που δεν υπερβαίνει το εξήντα τοις εκατό (60%) ή το τριάντα τοις εκατό (30%), αν πρόκειται για προστατευόμενο αιγιαλό και παραλία της παρ. 1 του άρθρου 4, ώστε να διασφαλίζονται η διέλευση του κοινού κάθετα και παράλληλα προς τη θάλασσα και η ύπαρξη ελεύθερης ζώνης από την ακτογραμμή πλάτους τουλάχιστον τεσσάρων (4) μέτρων» -Είναι καταχρηστικό να απαιτείται από τον επιχειρηματία να πληρώνει μίσθωμα απλής χρήσης αιγιαλού για 100 τ.μ. για παράδειγμα και να του επιβάλλεται άδικα να κάνει χρήση του 60% (και αν είναι natura του 30%) της έκτασης που μισθώνει. Ότι έκταση πληρώνει, αυτή και πρέπει να εκμεταλλεύεται στο 100%, όπως διδάσκει το κράτος δικαίου. Δεν τίθεται θέμα παρεμπόδισης των πολιτών αφού κοινόχρηστοι χώροι πάντα υπάρχουν ακόμα και μεταξύ των σετ ομπρελών κάθετα ή παράλληλα και γενικά σε κάθε παραλία παραπλεύρως των μισθωμένων χώρων. Τέτοιου είδους καταχρηστικές διατάξεις οδηγούν θανατώνουν τις μικρές επιχειρήσεις και τις οδηγούν σε κλείσιμο. Αφού στην παρ. 5 του άρθρου 10 θέλετε να ισχύσει το 50% ολόκληρου του αιγιαλού και της παραλίας να είναι κοινόχρηστο, άρα μεγαλύτερη μείωση έκτασης στον παραχωρησιούχο προσκρούει στο σύνταγμα στο αρ. 5 παρ. αφού παραβιάζει την οικονομική ελευθερία και επιχειρηματικότητα εμποδίζοντας ανάπτυξη της δραστηριότητας. Προσκρούει στο άρθρο 4 του Συντάγματος στην ισότητα μεταξύ των πολιτών και στην αρχή της ίσης μεταχείρισης, και κατ’ επέκταση στο άρθρο 20 «Ισότητα» των Θεμελιωδών δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης που αντιστοιχεί στη γενική αρχή δικαίου, η οποία είναι εγγεγραμμένη σε όλα τα ευρωπαϊκά συντάγματα και έχει κριθεί ως θεμελιώδη αρχή του Κοινοτικού Δικαίου. Παρακαλώ όπως διαγραφεί οι καταχρηστικός όρος «60%» του άρθρου 8 παρ.3και ν’ αντικατασταθεί με «100%». - «H ύπαρξη ελεύθερης ζώνης από την ακτογραμμή πλάτους τουλάχιστον τεσσάρων (4) μέτρων» κρίνεται ανεδαφική αφού οι περισσότερες ελληνικές παραλίες είναι μικρές ενώ το χειμέριο κύμα μεταβάλλει πάντα την έκτασή τους. Προτείνεται για λόγους ευταξίας τα 4 μέτρα να γίνουν 2 μέτρα. - ΑΡΘΡΟ 8 παρ. 3ε: Δεν είναι δυνατόν να αναρτώνται ακριβείς συντεταγμένες αν δεν προβλεφθεί σημαντική απόκλιση λόγω ανωτέρας βίας, αφού το χειμέριο κύμα μεταβάλλει εύκολα τον χώρο παραχώρησης, άρα οι συντεταγμένες που θα έχουν προηγουμένως δηλωθεί θα είναι εσφαλμένες. Πρέπει να υπάρχει ελαστικότητα στο μέτρο με σημαντική απόκλιση. Ο χώρος αιγιαλού από τα κύματα( του γαρμπή , του σιρόκου και του βοριά) από τον Φεβρουάριο μέχρι και τον Αύγουστο μπορεί να έχει αλλάξει μορφή πάνω από 5 φορές. - ΑΡΘΡΟ 8 παρ. 3θ: Η διάταξη της παραγράφου 3θ πρέπει ν’ αποσυρθεί ως απαράδεκτη. Η υποχρέωση ναυαγοσώστη βαρύνει αποκλειστικά τους ΟΤΑ και το κράτος. Σε διαφορετική περίπτωση η καταχρηστική αυτή διάταξη υπονομεύει τη βιωσιμότητα και ομαλή λειτουργία της δραστηριότητας του επιχειρηματία, μεταφέροντας ευθύνες του κράτους στον επιχειρηματία. - ΑΡΘΡΟ 8 παρ. 7:ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΗ ΔΙΑΤΑΞΗ ΑΥΤΗ ΤΗΣ παρ. 7: Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι η Αρχαιολογία (έχοντας πολύ άσχημη εμπειρία από την ΕΦΑ Κυκλάδων) κωλυσιεργεί αποδεδειγμένα και έχοντας το ακαταδίωκτο παραβιάζει τις προθεσμίες διεκπεραίωσης των αιτημάτων των πολιτών, ενώ καθυστερούν μήνες (μπορεί να έχει περάσει και η σεζόν) προκειμένου να βγάλουν μία σύμφωνη γνώμη σε προστατευόμενους χώρους. Αν μάλιστα οι χώροι αυτοί είναι β’ αρχαιολογικής ζώνης, η καθυστέρησή της Αρχαιολογίας στους έχοντες άδεια από την αρχαιολογία ( όμορες επιχειρήσεις) είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΚΑΙ ΜΗ ΣΥΝΝΟΜΗ. Η μη αναφορά επιβολής Κυρώσεων στην Αρχαιολογία στην αποδεδειγμένη κωλυσιεργία της αλλά και στις άλλες εμπλεκόμενες υπηρεσίες σε περίπτωση παραβίασης της 7 ήμερης προθεσμίας είναι απαράδεκτη. Το Κράτος Δικαίου πρέπει ν’ αντιμετωπίζει και τη Διοίκηση και τους πολίτες με ίσους όρους.