Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΑΡΧΕΛΩΝ, Σύλλογος για την Προστασία της Θαλάσσιας Χελώνας' | 14 Φεβρουαρίου 2024, 19:40

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Άρθρο 3 Στην περίπτωση (β) εισάγεται η έννοια του «διακριτού τμήματος αιγιαλού». Η εν λόγω έννοια χρειάζεται κάποια καλύτερη διατύπωση για να είναι κατανοητή. Επίσης, αφού το «διακριτό τμήμα» θα αποτελεί τη βάση για να υπολογίζεται η έκταση προς παραχώρηση, θα πρέπει να σημειωθεί ρητά πως: «από το διακριτό τμήμα εξαιρούνται εκτάσεις όπου εντοπίζονται παράκτιοι τύποι οικοτόπων, πχ αμμοθινικά οικοσυστήματα, παράκτιες δασικές εκτάσεις, επί των οποίων δεν επιτρέπεται οποιαδήποτε παραχώρηση. Η προς παραχώρηση έκταση θα υπολογίζεται χωρίς να λαμβάνονται υπόψη αυτές οι εκτάσεις.» Στην περίπτωση (γ) όπου ορίζεται η ζώνη παραλίας, προβλέπεται ότι το μέγιστο πλάτος αυτής μπορεί να είναι 50 μέτρα, χωρίς ωστόσο να ορίζεται το ελάχιστο πλάτος αυτής. Θεωρούμε πως θα πρέπει να παραμείνει το ελάχιστο πλάτος της ζώνης παραλίας, όπως αυτό ορίζεται έως σήμερα στο άρθρο 1, παράγραφος 2, ν. 2971/2001, δηλαδή 30 μέτρα, διότι η ζώνη παραλίας έχει καθοριστικό ρόλο στην προστασία των ακτών και της ενδοχώρας ενάντια στη διάβρωση και την κλιματική αλλαγή. Στο σημείο αυτό αξίζει να υπενθυμίσουμε στο αρμόδιο για τη διαβούλευση Υπουργείο, ότι σύμφωνα με το Πρωτόκολλο για την Ολοκληρωμένη Διαχείριση της Παράκτιας Ζώνης (ΟΔΠΖ) στη Σύμβαση της Βαρκελώνης για την προστασία της Μεσογείου, προβλέπεται μεταξύ άλλων ότι «τα συμβαλλόμενα μέρη: (α) καθορίζουν στις παράκτιες ζώνες, από την υψηλότερη χειμερινή ίσαλο γραμμή, ζώνη στην οποία δεν επιτρέπεται η δόμηση. Λαμβάνοντας υπόψη, μεταξύ άλλων, τις περιοχές οι οποίες επηρεάζονται άμεσα και αρνητικά από την αλλαγή του κλίματος και τους φυσικούς κινδύνους, αυτή η ζώνη δεν μπορεί να έχει πλάτος μικρότερο των 100 μέτρων, υπό την επιφύλαξη των διατάξεων του κατωτέρω εδαφίου». Στην περίπτωση (δ) εισάγεται η έννοια του «προστατευόμενου αιγιαλού και παραλίας». Σύμφωνα με τον ορισμό που δίνεται μόνο αιγιαλοί και παραλίες εντός του “Εθνικού Καταλόγου Περιοχών” του δικτύου Natura 2000 μπορούν να χαρακτηριστούν προστατευόμενοι: ο περιορισμός αυτός αφήνει απροστάτευτους αιγιαλούς και παραλίες που εντάσσονται σε άλλα σημαντικά καθεστώτα, όπως περιφερειακές ζώνες των περιοχών Natura 2000, άλλες κατηγορίες προστατευόμενων περιοχών όπως προβλέπονται από τον ν. 1650/1986, μικρούς υγροτόπους, δάση και δασικές εκτάσεις κ.α. Θεωρούμε πως ο ορισμός πρέπει να διατυπωθεί εκ νέου, ώστε να περιλαμβάνει όλες τις κατηγορίες προστατευόμενων περιοχών.