Αρχική Όροι αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας στις παραθαλάσσιες περιοχές και άλλες διατάξειςΆρθρο 12 Καταγγελία παραχώρησης απλής χρήσηςΣχόλιο του χρήστη ΑΡΧΕΛΩΝ, Σύλλογος για την Προστασία της Θαλάσσιας Χελώνας | 14 Φεβρουαρίου 2024, 19:25
- Αρχική
- Πρωθυπουργός της Ελλάδας
- Ανοικτή Διακυβέρνηση
- Δικτυακός Τόπος Υπουργείου
- Διαβουλεύσεις Υπουργείων
Άρθρο 12 Με το άρθρο 12 γίνεται μια αξιόλογη προσπάθεια να περιοριστεί η έντονη παραβατικότητα που εντοπίζεται εδώ και χρόνια στις παραχωρήσεις απλής χρήσης αιγιαλού. Θεωρούμε ωστόσο ότι πρέπει να γίνουν ορισμένες βασικές προσθήκες/συμπληρώσεις, ώστε να αποφευχθούν κενά νόμου σε περιπτώσεις παραβάσεων που δυστυχώς αποτελούν συνήθη πρακτική, τα οποία (κενά νόμου) θα δυσκολέψουν μετά βεβαιότητας το έργο του παραχωρούντος φορέα (ή θα το καταστήσουν αδύνατο): Στην παράγραφο 1 θα πρέπει να προστεθεί περίπτωση (δ), όπου, ειδικά για τις περιπτώσεις του «προστατευόμενου αιγιαλού και παραλίας» (του άρθρου 4, παράγραφος 1) και «αιγιαλού και παραλίας υψηλής προστασίας» (του άρθρου 4, παράγραφος 2), θα δίνεται η δυνατότητα καταγγελίας της παραχώρησης απλής χρήσης, εφόσον ο παραχωρών φορέας ή άλλη αρμόδια υπηρεσία (πχ ΟΦΥΠΕΚΑ) διαπιστώσει/βεβαιώσει ότι από την παραχώρηση προκαλείται σημαντική όχληση σε τύπο ή είδος οικοτόπου της περιοχής Natura 2000. Στην παράγραφο 2, περίπτωση (α) θα πρέπει να προστεθεί ότι αν ο παραχωρησιούχος παραβιάσει τον όρο του άρθρου 8, παράγραφος 3, περίπτωση (γ), δηλαδή αν αναπτύξει ομπρέλες, ξαπλώστρες και λοιπά κινητά στοιχεία σε ποσοστό του εμβαδού της παραχωρούμενης έκτασης που υπερβαίνει το 60% ή το 30%, αν πρόκειται για προστατευόμενο αιγιαλό και παραλία της παρ. 1 του άρθρου 4, τότε αυτή η υπέρβαση συνιστά σοβαρή παράβαση και επιφέρει καταγγελία της παραχώρησης. Σημειώνεται πως η υπέρβαση του νόμιμου εμβαδού που μπορεί να καλύπτεται, με το ισχύον καθεστώς (βλ. άρθρο 13 ν. 2971/2001, παράγραφος 6, τελευταίο εδάφιο) αποτελεί λόγω καταγγελίας της παραχώρησης. Επομένως προφανώς έχει παραληφθεί από παραδρομή, αφού στόχος του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου είναι η μείωση της παραβατικότητας και η διαφύλαξη του δημοσίου συμφέροντος. Τονίζεται πως αν παραληφθεί η προτεινόμενη προσθήκη, τότε μετά βεβαιότητας θα δούμε τον κινητό εξοπλισμό να αναπτύσσεται στο 100% της παραχωρούμενης έκτασης, δηλ. να μην τηρούνται τα όριο του άρθρου 8, παράγραφος 3, περίπτωση (γ). Τέλος θεωρούμε πως η παράγραφος 2, περίπτωση (α) (δηλ.: «αν ο παραχωρησιούχος για δεύτερη φορά, εντός της χρονικής διάρκειας της σύμβασης παραχώρησης, καταλάβει έκταση εκτός του παραχωρηθέντος τμήματος αιγιαλού και παραλίας κατά ποσοστό που υπερβαίνει το πενήντα τοις εκατό (50%) της παραχώρησης») χρήζει γενικής αναθεώρησης ως προς προβλεπόμενο ποσοστό του 50%. Θα πρέπει το ποσοστό που μπορεί να καταλαμβάνεται αυθαίρετα χωρίς να εγείρεται ζήτημα καταγγελίας να είναι πολύ μικρότερο (πχ 10% ή 15%, που δικαιολογείται στα πλαίσια του ανθρώπινου λάθους και του λάθους υπολογισμού των ορίων παραχώρησης). Διαφορετικά θα υπάρξει το καθημερινό φαινόμενο της αυθαίρετης καταπάτησης μεγάλων τμημάτων του αιγιαλού (πχ για παραχώρηση 500 τ.μ., κατάληψη του αιγιαλού εκτός του παραχωρηθέντος τμήματος που δεν υπερβαίνει το 50% της παραχώρησης είναι τα 240 τ.μ.), γεγονός που ακυρώνει τον κοινόχρηστο χαρακτήρα του αιγιαλού και πλήττει σοβαρά την εθνική οικονομία (απώλεια εσόδων του κράτους για τμήματα του αιγιαλού που έχουν καταληφθεί αυθαίρετα).