Αρχική Όροι αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας στις παραθαλάσσιες περιοχές και άλλες διατάξειςΆρθρο 8 Γενικοί όροι και περιορισμοί στην παραχώρηση απλής χρήσηςΣχόλιο του χρήστη Ελεύθερες Παραλίες Αττικής | 14 Φεβρουαρίου 2024, 20:43
Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
1η Πρόταση επί της παρ.3: Θέση μας είναι ότι οι παραλίες που έχουν ενταχθεί στο δίκτυο Natura 2000 θα πρέπει να εξαιρούνται της παραχώρησης (βλ. σχόλιό μας επί του Άρθρου 6, παρ. 4) λόγω της ιδιαίτερης περιβαλλοντικής και οικολογικής τους σημασίας, καθώς η παραχώρησή τους επηρεάζει τους στόχους διατήρησης για το προστατευτέο αντικείμενο. Εφόσον το ανωτέρω αίτημα δεν ικανοποιηθεί, ο περιορισμός του 30% θα πρέπει να διατηρηθεί για τις περιοχές Natura 2000 χωρίς περαιτέρω προϋποθέσεις και κυρίως ανεξάρτητα από το αν θα υπάρξει χαρακτηρισμός του συγκεκριμένου σημείου της παραχώρησης ως «Προστατευόμενος αιγιαλός και παραλία» σύμφωνα με τον ορισμό του Άρθρου 3, παρ.δ. Αιτιολόγηση Σε διαφορετική περίπτωση, επειδή προβλέπεται ελάχιστες περιοχές αιγιαλών και παραλιών να κατηγοριοποιηθούν ως «προστατευόμενες» κατά την έννοια του άρθρου 3 σημαίνει ότι στην πλειοψηφία των περιοχών Natura 2000 θα επικρατήσει ο γενικός περιορισμός του 60% (όπως και στις εκτός Natura 2000 περιοχές) και δεν θα υπάρχει καμία διαφορά κάλυψης (ισοπεδωτικό). Ο περιορισμός αυτός του 30% κάλυψης σε περιοχές Natura 2000 ισχύει σήμερα χωρίς προϋποθέσεις και η προτεινόμενη τροποποίηση θα οδηγήσει σε δυσμενέστερη κατάσταση. Προτείνουμε να παραμείνει ανέπαφη η διατύπωση του Ν. 2971/01, ήτοι: «Για αιγιαλό, παραλία, όχθη, παρόχθια ζώνη, υδάτινο στοιχείο της θάλασσας, λιμνοθάλασσας, λίμνης και πλεύσιμου ποταμού, που έχει ενταχθεί στο δίκτυο Natura 2000, η κάλυψη δεν μπορεί να υπερβαίνει το τριάντα τοις εκατό (30%) του παραχωρούμενου χώρου και εφόσον δεν επηρεάζονται οι στόχοι διατήρησης για το προστατευτέο αντικείμενο» 2η Πρόταση επί της παρ.3: Στην πρόταση: «και η ύπαρξη ελεύθερης ζώνης από την ακτογραμμή πλάτους τουλάχιστον τεσσάρων (4) μέτρων» τα 4 μέτρα να αυξηθούν σε 6 ή -κατ’ ελάχιστον- σε 5μ όπως προβλέπονταν στον προηγούμενο Νόμο. Αιτιολόγηση Είναι σαφές ότι η προτεινόμενη αλλαγή ως προς το ελάχιστο πλάτος της ελεύθερης ζώνης από την ακτογραμμή κατά την οποία τα (5) μέτρα που ισχύουν σήμερα γίνονται τέσσερα (4) μέτρων οδηγεί σε κατάσταση δυσμενέστερη από το ισχύον πλαίσιο. Ζητούμε να ληφθεί υπόψη ότι, σε περίπτωση κυματισμού ή και μικρών μετακινήσεων των ξαπλωστρών προς τη θάλασσα θα περιορίζεται ακόμη περισσότερο η ζώνη αυτή, η οποία εκτός από αισθητικούς λόγους είναι και η ζώνη κυκλοφορίας των λουομένων παράλληλα με τη ακτογραμμή και ως εκ τούτου δεν μπορεί να περιορίζεται τόσο ασφυκτικά. Αντιθέτως, αντί να μειωθεί το πλάτος της ελεύθερης ζώνης θα έπρεπε να αυξηθεί. Ως εκ τούτου προτείνουμε να τεθεί στα 6 μέτρα εφόσον το βάθος της παραλίας στο σημείο της παραχώρησης το επιτρέπει ή σε περίπτωση που δεν το επιτρέπει να διατηρηθεί στα 5 μέτρα. Σε περίπτωση που η μορφολογία της παραλίας αφήνει περιθώριο για τήρηση ακόμη μεγαλύτερου ορίου αυτό να επιβάλλεται ή να πριμοδοτείται κατά τη διαδικασία δημοπράτησης και υποβολής προσφορών (μεταξύ των κριτηρίων επιλογής παραχωρησιούχου). Η πρότασή μας για ελεύθερη ζώνη από την ακτογραμμή στα 6 μέτρα δεν είναι αυθαίρετη αλλά αντίστοιχη με αυτή προβλέπεται μεταξύ των όμορων παραχωρήσεων προκειμένου να εξασφαλίζεται η ακώλυτη κίνηση κάθετα στην παραλία (δεν είναι κατανοητό γιατί η παράλληλη κίνηση, η οποία είναι πυκνότερη της κάθετης) θα πρέπει να περιορίζεται ασφυκτικά. Τα έξι (6) μέτρα δεν είναι πολλά για να τα διανύσει ο χρήστης της ξαπλώστρας προκειμένου να φτάσει στη θάλασσα. Αντιθέτως τα 4 μέτρα ελεύθερης ζώνης που προτείνονται με το νέο σχέδιο είναι πολύ λίγα για χρήση από όλους του υπόλοιπους. Πρόταση επί της παρ.5: Να διαγραφεί το «ή άλλης συναφούς επιχείρησης». Πρόταση επί της παρ.7: Η παραχώρηση απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας που βρίσκονται εντός αρχαιολογικών χώρων, μνημείων και ιστορικών τόπων να απαγορευθεί ρητά ενώ για του αιγιαλούς και παραλίες που περιβάλλουν τέτοιους χώρους να επιτρέπεται μόνο μετά από σύμφωνη γνώμη των αρμόδιων υπηρεσιών του Υπουργείου Πολιτισμού.