Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Γιώργος Μηνούδης' | 9 Αυγούστου 2024, 12:50

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η διατύπωση του άρθρου 2 περ. α), ότι μόνον στις συναλλαγές που απαριθμούνται περιοριστικά επιβάλλεται το τέλος, σε συνδυασμό με τη διατύπωση του άρθρου 8 παρ. 1 περ. β) όπου γίνεται αναφορά μόνο σε ομολογιακά δάνεια του ν. 4548/2018, θα μπορούσαν να οδηγήσουν στο συμπέρασμα ότι άλλα ομολογιακά δάνεια δεν υπόκεινται στο τέλος. Άρα, ότι π.χ. εάν ημεδαπό νομικό πρόσωπο δανείσει μόνιμη εγκτάσταση στην Ελλάδα αλλοδαπού νομικού προσώπου δι’ ομολογιακού δανείου αλλοδαπού δικαίου, η συναλλαγή αυτή δεν θα υπόκειτο στο ψηφιακό τέλος συναλλαγής. Η διατύπωση του άρθρου 8 παρ. 5 περ. β) είναι εξίσου εν δυνάμει προβληματική, λόγω της αναφοράς μόνο σε ομολογίες του ν. 4548/2018. Της ίδιας απαλλαγής θα πρέπει να τυγχάνουν μάλλον τουλάχιστον οι ομολογίες εκδοτών ΕΕ, ΕΟΧ, ΕΖΕΣ για λόγους μη δυσμενούς διάκρισης. Επιπλέον, η αναφορά στην ίδια διάταξη στο άρθρο 6 του ν. 3371/2005 δεν φαίνεται εύστοχη, διότι οι ομολογίες είναι δυνατόν να εισαχθούν και σε αλλοδαπές αγορές, και δη αγορές ΕΕ, ΕΟΧ, ΕΖΕΣ, και δεν δικαιολογείται κατά το δίκαιο ΕΕ στις περιπτώσεις αυτές να τυγχάνουν δυσμενέστερης φορολογικής μεταχείρισης, δηλαδή να μην τυγχάνουν της ίδιας απαλλαγής, επειδή στην περίπτωση αυτή το άρθρο 6 του ν. 3371/2005 δεν θα είναι εφαρμοστέο. Γενικά, η μνεία στο άρθρο 6 του ν. 3371/2005 δεν είναι σαφές σε τι αποσκοπεί. Η εισαγωγή ή μη ομολογιών σε οργανωμένη αγορά κρίνεται κατά τους κανόνες του δικαίου της κεφαλαιαγοράς. Με τη μνεία στο άρθρο αυτό, επιδιώκεται να ελέγχει αυτοτελώς η Φορολογική Αρχή εάν πληρούνται οι ουσιαστικοί όροι του; Θα ελέγχει δηλαδή η Φορολογική Αρχή αν έγινε ή δεν έγινε η εισαγωγή «σύμφωνα με το άρθρο 6 του ν. 3371/2005»;. Επιπλέον, ως προς τη διατύπωση του άρθρου 8 παρ. 5 περ. β), δεν είναι σαφές γιατί στην απαλλαγή εμπίπτουν οι ομολογίες που είναι «αντικείμενο αίτησης εισαγωγής, σε πολυμερείς μηχανισμούς διαπραγμάτευσης ή μηχανισμούς οργανωμένης διαπραγμάτευσης της περ. 23 του άρθρου 4 του ν. 4514/2018 (Α΄ 14) ή σε υποδομή αγοράς τεχνολογίας κατανεμημένου καθολικού.» και όχι αυτές που έχουν εισαχθεί. Δηλαδή, εάν δεν ευδοκιμήσει η αίτηση εισαγωγής, οι ομολογίες θα συνεχίζουν να απαλλάσσονται; Εάν ευδοκιμήσει; Γιατί επιλέγεται η διατύπωση αυτή; Τέλος, καλόν ίσως θα ήταν το άρθρο 8 παρ. 5 περ. β) να αναφερόταν και αυτό σε ομολογιακό δάνειο, όπως το άρθρο 8 παρ. 1 περ. β), και όχι σε ομολογίες, για λόγους συνέχειας και αποφυγής συγχύσεως. Όσον αφορά στο άρθρο 8 παρ. 2 περ. γ) υποθέτει κανείς ότι αντίστοιχη απαλλαγή θα έπρεπε να υπάρχει και όταν, αν και ο δανειστής έχει φορολογική κατοικία ή αποτελεί μόνιμη εγκατάσταση στην Ελλάδα, ο δανειζόμενος είναι αλλοδαπός και η καταβολή του δανείου γίνεται στην αλλοδαπή, και τουλάχιστον όταν ο δανειζόμενος είναι εγκατεστημένος σε χώρα ΕΕ, ΕΟΧ, ΕΖΕΣ για λόγους συμμόρφωσης με το δίκαιο της ΕΕ.