• Σχόλιο του χρήστη 'ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ' | 10 Αυγούστου 2024, 14:58

    Τα περί υποκειμένου και υποχρέου και δήλωσης και απόδοσης ανέκαθεν ήταν διατάξεις ενδοτικού δικαίου και συμφωνιών των μερών. Αυτό πρέπει να ισχύσει και τώρα. Άλλωστε αυτό ορίζει ρητά η παράγραφος 5 του συγκεκριμένου άρθρου ως προς την κατανομή της δαπάνης, που είναι ίσως και το σημαντικότερο. Διαφορετικά δημιουργείται αντίφαση και σύγχυση. Αφού λοιπόν σωστά στην παράγραφο 5 ορίζεται πως επιτρέπεται η συμφωνία για την κατανομή του τέλους θα έπρεπε επίσης ρητά να ορίζεται πως επιτρέπεται και συμφωνία των μερών για την δήλωση και απόδοση του τέλους, ανεξαρτήτως του καταρχήν υποκειμένου και υποχρέου προς δήλωση. Επίσης οι έννοιες του λήπτη της χρηματικής παροχής και του ωφελούμενου από την συναλλαγή διαφέρουν και δεν συμπίπτουν ( π.χ. μπορεί άλλος να πληρώνει και άλλος να ωφελείται ή μπορεί να μην πληρώνει αυτός που ωφελείται) οπότε και η έννοια του υποκειμένου και υποχρέου διαφοροποιείται αναγκαστικά κι αυτή.