• Σχόλιο του χρήστη 'Αικατερίνη Ελεονώρα Καραβιώτη, Airbnb' | 19 Νοεμβρίου 2024, 15:50

    Άρθρο 26. Η αναστολή των νέων εγγραφών στο 1ο, 2ο και 3ο Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Αθηναίων, εγείρει προβληματισμό με βάση το ελληνικό συνταγματικό δίκαιο και το δίκαιο της ΕΕ. Είναι πολύ πιθανό η θέσπιση ενός τέτοιου μέτρου να παραβιάσει τη συνταγματικά κατοχυρωμένη αρχή της οικονομικής ελευθερίας που δίνει στους οικοδεσπότες το δικαίωμα να επιλέγουν ελεύθερα τον τρόπο με τον οποίο επιθυμούν να αξιοποιήσουν και να διαχειριστούν την ιδιοκτησία τους. Αν και η αρχή της οικονομικής ελευθερίας μπορεί να περιοριστεί για λόγους δημοσίου συμφέροντος, πρέπει να υπάρχει τεκμηριωμένη σχέση μεταξύ του προστατευόμενου δημοσίου συμφέροντος και του προτεινόμενου μέτρου, η οποία φαίνεται πως δεν υφίσταται στην προκειμένη περίπτωση. Ο περιορισμός των νέων βραχυχρόνιων μισθώσεων δεν θα βοηθήσει ουσιαστικά στην επίτευξη του σκοπού που επιδιώκει το υπό διαβούλευση φορολογικό νομοσχέδιο. Η επιβολή του εν λόγω μέτρου φαίνεται επιπλέον να παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας, καθώς απαγορεύει πλήρως τις νέες βραχυχρόνιες μισθώσεις σε τρεις κεντρικές περιοχές της Αθήνας, χωρίς να εγγυάται ότι αυτό θα επιφέρει μείωση των τιμών ενοικίασης και αύξηση του αριθμού των διαθέσιμων ακινήτων για μακροχρόνιες μισθώσεις. Ο στόχος αυτός μπορεί να επιτευχθεί με λιγότερο περιοριστικά μέσα, όπως η αξιοποίηση των κενών ακινήτων, η οποία αναγνωρίζεται επίσης ως σημαντικό ζήτημα στο πλαίσιο του ίδιου υπό διαβούλευση φορολογικού νομοσχεδίου. Πιστεύουμε ότι οι ιδιοκτήτες ακινήτων που εκμισθώνουν δωμάτια στον χώρο τους και έως και 2 διαμερίσματα (τον χώρο που διαμένουν και την οικογενειακή τους κατοικία για παράδειγμα) θα πρέπει να συνεχίσουν να έχουν τη δυνατότητα να τα εκμισθώνουν χωρίς περιορισμούς, επομένως θα πρέπει να εξαιρεθούν από το μέτρο. Αυτό πρέπει να γίνει προκειμένου να προστατευθεί η σημαντική πρόσθετη πηγή εισοδήματος που αποτελούν οι βραχυχρόνιες μισθώσεις για τις οικογένειες στην Ελλάδα. Τα δωμάτια και οι κύριες και δευτερεύουσες κατοικίες δεν έχουν αντίκτυπο στην αγορά κατοικίας, καθώς ο ιδιοκτήτης ζει σε αυτά τα ακίνητα όλο ή μέρος του έτους, επομένως το σπίτι δεν θα διατίθετο ούτως ή άλλως για μακροχρόνια μίσθωση. Στην υπόθεση Cali Apartments (συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-724/18 και C-727/18) το Δικαστήριο της ΕΕ («ΔΕΕ») έκρινε ότι ο στόχος της καταπολέμησης της έλλειψης κατοικιών για μακροχρόνια μίσθωση μπορεί να δικαιολογήσει τη λήψη μέτρων που περιορίζουν τις βραχυχρόνιες μισθώσεις, υπό την προϋπόθεση ότι τα μέτρα αυτά είναι κατάλληλα για την επίτευξη του στόχου αυτού, αναλογικά και δεν εισάγουν διακρίσεις. Στην υπόθεση αυτή το ΔΕΕ έλαβε υπόψη, μεταξύ άλλων, το γεγονός ότι τα περιοριστικά μέτρα δεν εφαρμόζονται στις κύριες κατοικίες.