Αρχική Διάλογος για ένα Δίκαιο και Aποτελεσματικό φορολογικό σύστημα4) Προτείνεται η κατάργηση φοροαπαλλαγών ή αυτοτελούς φορολόγησης εισοδημάτων όταν δεν επιβάλλονται από λόγους κοινωνικής ευαισθησίας ή αντικειμενικά οικονομικά αίτια.Σχόλιο του χρήστη Νεκταρία Παπανικολάου | 25 Δεκεμβρίου 2009, 22:43
  • Σχόλιο του χρήστη 'Νεκταρία Παπανικολάου' | 25 Δεκεμβρίου 2009, 22:43

    Αξιότιμε κύριε Υπουργέ, σας ευχαριστώ για τη δυνατότητα να εκφράσουμε τις απόψεις μας. Δεν κρύβω ωστόσο τις επιφυλάξεις μου σχετικά με το νόημα της συμμετοχής στη διαδικασία της διαβούλευσης, επειδή δεν είδα να αντιμετωπίζονται με σοβαρότητα οι χιλιάδες απόψεις που κατέθεσαν οι εκπαιδευτικοί στη διαβούλευση του ΥΠΕΠΘ. Μετά το πέρας της διαβούλευσης είδαμε με λύπη την ηγεσία του ΥΠΕΠΘ να επαναλαμβάνει τα ίδια και τα ίδια και χθες διαβάσαμε με έκπληξη ότι ιδωτική εταιρεία θα αναλάβει επί πληρωμή να διατυπώσει προτάσεις για τους διορισμούς και τις μεταθέσεις!! Δεν είναι ο καλύτερος τρόπος για να μας αποδείξει η κυβέρνηση ότι ακούει τους πολίτες. Παρόλα αυτά, θεωρώ ότι είναι χρήσιμο να χρησιμοποιεί κανείς κάθε δυνατότητα έκφρασης... Παρατηρώ ότι οι περισσότεροι που εκφράζουν την άποψη για συλλήβδην κατάργηση κάθε μορφής αυτοτελούς φορολόγησης δε γνωρίζουν λεπτομέρειες ούτε τις αναγκαιότητες που την επέβαλαν. Ως γενική αρχή είναι σωστό να μην υπάρχει προνομιακή φορολογική μεταχείρηση συγκεκριμένων ομάδων πολιτών. Υπάρχουν όμως περιπτώσεις που η αυτοτελής φορολόγηση πρέπει να διατηρηθεί: -Η αποζημίωση λόγω απόλυσης (η οποία κακώς φορολογείται, έστω και αυτοτελώς -δε γίνεται να κερδίζει το κράτος από τη δυστυχία των πολιτών)και το εφάπαξ. -Οι εφημερίες των γιατρών του ΕΣΥ. Δε θα υπάρχει κανένα απολύτως κίνητρο για να συνεχίσουν τις εφημερίες (δικαίως) και θα οδηγηθούμε σε αδιέξοδο, το οποίο θα υποστούν οι ασθενείς. Ας εξετάσει καλύτερα το κράτος τί εισοδήματα δηλώνουν οι ιδιώτες γιατροί, ξεκινώντας από τους πτωχούς του Κολωνακίου. -Το επίδομα επικινδυνότητας των ιπταμένων. Όσοι διαμαρτύρονται, ας αναλογιστούν αν θα ήθελαν οι ίδιοι να ρισκάρουν τη ζωή τος για το καλό του συνόλου και να τιμωρούνται φορολογικά γι'αυτό. -οι αποζημιώσεις που λαμβάνουν οι υπάλληλοι του ελληνικού δημοσίου που υπηρετούν στο εξωτερικό, είτε ονομάζονται επίδομα αλλοδαπής είτε επιμίσθιο κτλ. Τα χρήματα αυτά δεν αποτελούν μέρος των τακτικών αποδοχών και καταβάλλονται μόνο για το διάστημα που υπηρετούν οι υπάλληλοι στην αλλοδαπή για να καλύψουν το αντικειμενικά αυξημένο κόστος διαβίωσης. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι, ενώ το ύψος των επιμισθίων καθορίζεται από τις κατά τόπους διπλωματικές αρχές της Ελλάδας ανάλογα με τό κόστος ζωής, στην πράξη τα επιμίσθια των εκπαιδευτικών παραμένουν καθηλωμένα από το 2000, παρά τη σημαντική αύξηση του κόστους ζωής και την εξαγγελία αυξήσεων το 2007 που δεν υλοποιήθηκαν ποτέ. Επειδή μάλιστα ακόμη και η αυτοτελής φορολόγηση έχει κριθεί τελεσίδικα παράνομη, το καλοκαίρι του 2009 ψηφίστηκε νόμος με τον οποίο από 1.1.2010 το επίδομα αλλοδαπής των υπαλλήλων του ΥΠΕΞ απαλλάσσεται εντελώς από τη φορολόγηση. Επειδή είναι εντελώς άδικη και παράλογη η εξαίρεση των υπολοίπων υπαλλήλων (στρατιωτικών, εκπαιδευτικών κτλ) από την αλλλαγή του νόμου, θα πρέπει στο πνεύμα της ισονομίας να απαλλαγούν από τη φορολόγηση και οι υπόλοιποι υπηρετούντες στο εξωτερικό, ιδιαίτερα οι εκπαιδευτικοί, των οποίων τα επιμίσθια είναι πολύ χαμηλότερα.