• Σχόλιο του χρήστη 'Γιώργος - Καλαμάτα' | 26 Δεκεμβρίου 2009, 17:30

    Αρχικά θεωρώ θετικότατη και άξια συγχαρητηρίων την πρωτοβουλία σας για τη δημόσια διαβούλευση των υπό εισαγωγή στη Βουλή Σχεδίων Νόμου για συζήτηση και ψήφιση από την Εθνική Αντιπροσωπεία. Αρκεί αυτό όμως, να έχει αντίκρισμα και οι σωστές και σοβαρές προτάσεις να ληφθούν υπόψη και να μην γίνεται η συγκεκριμένη διαβούλευση για το θεαθήναι. Εκείνο που ακόμα επιθυμώ να επισημάνω είναι η ανάγκη της ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ σε όλες τις πτυχές και τις εκφάνσεις της πολιτικής και κοινωνικής ζωής του τόπου, κάτι το οποίο άλλωστε έδωσε έμφαση προεκλογικά και μετεκλογικά ο πρωθυπουργός ΓΑΠ. Μια λέξη – έννοια που κατά πολύ έκρινε αναμφισβήτητα και το μέγεθος του εκλογικού αποτελέσματος υπέρ του ΠΑΣΟΚ. Αυτά σε γενικές γραμμές. Ειδικότερα για την εν γένει τη φιλοσοφία του Σχεδίου Νόμου, αλλά και το συγκεκριμένο άρθρο του, όσον αφορά τη φορολόγηση των μισθωτών – συνταξιούχων, κρίνεται στα θετικά η μείωση του ενδιάμεσου φορολογικού συντελεστή του πρώτου μετά του αφορολόγητου κλιμακίου των 18.000 ευρώ, από το 27 στο 25%, και του φορολογικού συντελεστή για το επόμενο κλιμάκιο από το 37 στο 35%. Στα θετικά προσμετράται επίσης η σταδιακή μείωση της φορολογικής κλίμακας του 25% (στο 2ο φορολογικό κλιμάκιο) στο 20% το 2014. Πώς μπορούμε όμως να μιλάμε για δικαιοσύνη όταν ταυτάριθμα οικογενειακά εισοδήματα συμβαίνει να μην καταβάλουν τον ίδιο φόρο; Παράδειγμα: Το περσινό μου εισόδημα ως μισθωτός με σύζυγο και 2 ανήλικα παιδιά ήταν 40.913,33 ευρώ. Ο φόρος που αντιστοιχούσε στο ποσό αυτό ήταν 7.266,59 ευρώ. Αν όμως δύο μισθωτοί (ανδρόγυνο) εσοδεύουν από μισθωτές υπηρεσίες 42.000 ευρώ, δηλαδή 21.000 ευρώ έκαστος, συνολικά θα πλήρωναν φόρο 3.240 ευρώ. Τουτέστιν 4.026,59 ευρώ λιγότερα (!!!) από εμένα. Φανταστείτε πώς νοιώθουν φορολογούμενοι σαν κι εμένα που πληρώνουν για χρόνια κάθε μήνα 500 ευρώ και άλλες οικογένειες με μεγαλύτερο εισόδημα το μισό φόρο και ακόμα λιγότερα. Αυτό βέβαια συμβαίνει γιατί φορολογούμεθα ως φυσικά πρόσωπα. Αυτή η αδικία δεν θα μπορούσε να αποκατασταθεί αν φορολογείτο το οικογενειακό εισόδημα; Όχι βέβαια αθροιστικά, με τις υπάρχουσες φορολογικές κλίμακες, αλλά με κάποιες μειωμένες, ή και ακόμα με κατά τι αυξημένες από τις υφιστάμενες, αν αθροίζονται τα εισοδήματα και των δύο συζύγων και στη συνέχεια βγαίνει ο μέσος όρος του εισοδήματος, επί του οποίου θα γίνεται ο υπολογισμός του φόρου. Το σίγουρο είναι ότι έτσι και δικαιοσύνη θα αποδοθεί στη φορολόγηση και θα ελαφρυνθούν φορολογικά κάποιες οικογένειες που αδίκως πληρώνουν περισσότερους φόρους από κάποιες άλλες που έχουν μεγαλύτερα (συνολικά) εισοδήματα από αυτές. Ίσως ακόμα αυτό να αποφέρει και περισσότερα έσοδα στον κρατικό κορβανά, καθώς για παράδειγμα στην δική μου περίπτωση, η σύζυγός μου με εισόδημα 12.000 ευρώ περίπου, δεν επιβαρύνεται φορολογικά. Σύμφωνα με την πρότασή μου, 40.000 ευρώ το εισόδημά μου + 12.000 ευρώ της συζύγου = 52.000 ευρώ:2 (οι φορολογούμενοι) = 26.000 ευρώ. Από το ποσό αυτό αν αφαιρεθεί 12.000 ευρώ αφορολόγητο και 1.000 ευρώ (μέσος όρος για 2 παιδιά) απομένουν προς φορολόγηση 13.000 ευρώ Χ 30% (και όχι 25%) φορολογικός συντελεστής =3.900 ευρώ. Ή και ακόμα 13.000 ευρώ Χ 35% (και όχι 25%) φορολογικός συντελεστής =4.550 ευρώ. Που σημαίνει θα ελαφρυνθεί μερικώς η φορολογία στον έναν πολίτη, θα αυξηθεί κατά λίγο στον άλλο και δεν θα υπάρχει η αδικία τού να πληρώνει ο ένας στην προαναφερόμενη περίπτωση 4.000 ευρώ και πλέον από τον άλλον. Ίσως κάποιοι σκεφτούν πως κάνω αυτές τις προτάσεις γιατί έτσι με βολεύει. Το θέμα όμως είναι αν αυτό που προαναφέρω είναι ή όχι αδικία και όχι ποιον από εμάς βολεύει η υφιστάμενη κατάσταση, ή αν με την πρότασή μου έχει απώλεια εσόδων το κράτος. Ας εξεταστεί σοβαρά η πρότασή μου αν θέλουμε να βελτιώσουμε τα κακώς κείμενα και τις αδικίες. Αν θέλουμε όχι μόνο να μιλάμε για δικαιοσύνη, αλλά και να την αποδίδουμε χωρίς υστεροβουλίες και συμφέρονται στους πολίτες μιας ευνομούμενης Πολιτείας, αν θέλουμε να θεωρούμε ως τέτοια και τη χώρα μας ας τύχει τουλάχιστον σοβαρής μελέτης η συγκεκριμένη πρόταση.