Αρχική Ενίσχυση Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Εισφορά Κοινωνικής Ευθύνηςάρθρο 1 / παράγραφος 1Σχόλιο του χρήστη Κουλαουζίδης Σταύρος του Χαράλαμπου | 5 Νοεμβρίου 2009, 09:32
  • Σχόλιο του χρήστη 'Κουλαουζίδης Σταύρος του Χαράλαμπου' | 5 Νοεμβρίου 2009, 09:32

    ΞΕΚΙΝΗΣΤΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ (SOCIALIST) ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΕΔΩ & ΤΩΡΑ !!!!! (ΕΠΕΤΑΙ ΠΡΟΤΑΣΗ - ΛΥΣΗ !) ΑΦΗΣΤΕ ΤΑ ΗΜΙΜΕΤΡΑ ! (καλά είναι και αυτά, αλλά αν είναι να δίνουμε ως ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ ελεημοσύνη (ψάρια) στους πεινούντες, πρέπει να στήσουμε καλό "μηχανισμό" παραγωγής και απόκτησης εσόδων - να πιάνει ψάρια το ΚΡΑΤΟΣ αλλά ΚΑΙ οι πολίτες του) ΣΚΕΠΤΙΚΟ : Λαμβάνοντας υπόψη τα δεδομένα όπως : 1ον. Κοινωνική Συνοχή σημαίνει πρώτιστα Δίκαιη Φορολόγηση (για να μπορεί με τους φόρους το Κράτος να κάνει αναδιανομή κ.λ.π.). Δίκαιη φορολόγηση σημαίνει θεσμοθέτηση κατάλληλων Φορολογικών Συντελεστών. Επομένως το πρόβλημα έχει Μαθηματική Λύση και έπεται η Μαθηματική ανάλυση (ενός κοινωνικού θέματος !!!!) 2ον. Η καλή / βέλτιστη κοινωνική συνοχή, δημιουργείται όταν υπάρχει συνέχεια στην οικονομική κατάσταση εκάστου των μελών σε σχέση με τα άλλα μέλη της κοινωνίας που αναφέρεται. Δηλαδή κάθε Άνθρωπος της κοινωνίας πρέπει να έχει τέτοιο εισόδημα, ώστε η κατανομή του εισοδήματος των μελών της κοινωνίας (άξονας Χ-Χ εισόδημα σε Ευρώ και άξονας Ψ-Ψ ποσοστό των μελών της κοινωνίας) να έχει τη μορφή κατανομής Gauss (το 80% των μελών να έχουν εισόδημα κοντά στο Μέσο Όρο εισοδήματος με όσο το δυνατό μικρότερο εύρος και μικρότερη απόκλιση, καθώς επίσης και οπωσδήποτε η καμπύλη να είναι συνεχής, χαρακτηριστικά της καμπύλης που αποτελούν παράγοντες βελτίωσης της κοινωνικής συνοχής ). Όσο μικρότερο το εύρος και μικρότερη η απόκλιση τόσο η ποιότητα της Δημοκρατίας και κατ’ επέκταση η ποιότητα του Σοσιαλισμού αυξάνεται. Όταν μάλιστα η καμπύλη γίνει ένα κάθετο στον άξονα Χ-Χ ευθύγραμμο τμήμα μήκους 100 (από 0% έως 100%), τότε έχουμε απόλυτο (τον ιδεατό) κομμουνισμό. Κοινωνία εδώ θεωρείται ένα Κυρίαρχο κράτος ή/και μια Ένωση (Ευρωπαϊκή, ΗΠΑ, κ.λ.π.) ή/και μια Συμμαχία (οικονομική, στρατιωτική, περιβαλλοντική, ακόμα και ο Ο.Η.Ε.). 2ον. Καθήκον και ρόλος μιας κοινωνίας όπως είναι ένα Κράτος, είναι να αναδιανέμει/ρυθμίζει επί ίσοις όροις τις παροχές/απολαβές προς κάθε ανθρώπινο μέλος της/του, ανάλογα με τις ανάγκες του μέλους αυτού (βλ. Σύνταγμά μας για κρατική/κοινωνική (socialist) Πρόνοιακή υποχρέωσή του προς Δράση). Κύρια δε, να προστατεύει και να παρέχει κάθε τι προς διασφάλιση των Ανθρωπίνων δικαιωμάτων (όπως ποιότητα Περιβάλλοντος, αξιοπρέπεια διαβίωσης, δηλαδή Παιδεία, Εργασία, Στέγη, Ασφάλεια, Υγεία, κ.α. “λιγότερο σημαντικά” όπως Πολιτισμό κ.λ,π.) κάθε μέλους – Πολίτη του. Οι οικονομικοί πόροι προς τούτο, είναι άμεσα ο εξής ένας : η Φορολόγηση του εισοδήματος εκάστου μέλους – Πολίτη, που είναι πάνω από το Κόστος των αναγκών του για Αξιοπρεπή Διαβίωση Φορολογούμενου (Κ.Α.ΔΙ.Φ.). Έμμεσα βέβαια, υπάρχει και η πολύ σημαντική Έμμεση Φορολόγηση. και 3ον. Στο Ελληνικό Κράτος οι συντελεστές φορολόγησης παρουσιάζουν ασυνέχεια (π,χ, εισόδημα 12.000 πληρώνει φόρο 0, ενώ εισόδημα 12.001 πληρώνει φόρο 1.200 !!!!), που προκύπτει από την ισχύουσα φορολογική κλίμακα. Δηλαδή η καμπύλη της, έστω η f(x) όπου στον άξονα χ-χ είναι το Φορολογητέο Εισόδημα (Φ.Ε.) και στον ψ-ψ είναι το ποσοστό (καταβλητέου) φόρου, παρουσιάζει ασυνέχεια – άλματα (κατά Μαθηματική ανάλυση πάντα). Αυτό και μόνο ενέχει και μάλιστα θεσμοθετεί μετά βεβαιότητας την κοινωνική (socialist) αδικία και το έλλειμμα Δημοκρατίας. (δίνει δε ξεκάθαρα τη δυνατότητα φοροαποφυγής). Η ΠΡΟΤΑΣΗ (δίκαιης Κοινωνικά - ήτοι σοσιαλιστικά) ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ (βελτιωτικης ΑΛΛΑΓΗΣ) Εύκολα λοιπόν συμπεραίνεται ότι για την βελτίωση της κοινωνικής συνοχής (άρα της ποιότητας της Δημοκρατίας μας), το Κράτος μας εύκολα και άμεσα πρέπει : 1ον) να ορίσει μαθηματικά την συνάρτηση f(x), ώστε να είναι μια συνεχής και κοινωνικά δίκαιη καμπύλη (τουλάχιστον 2ου βαθμού) στο επίπεδο χ – ψ, και στα διαστήματα από 0 έως 20.000, 20.001 έως 100.000, 100.001 έως 500.000, 500.001 έως 2.500.000, 2.500.001 έως 12.500.000 και 12.500.001 έως άπειρο στον άξονα χ-χ (του Φ.Ε.), να δίνει τιμές από 0% έως Χ1%, Χ1% έως Χ2%, Χ2% έως Χ3%, Χ3% έως Χ4%, Χ4% έως Χ5% και Χ5% έως π.χ.95% αντίστοιχα στον άξονα ψ-ψ (ποσοστό καταβλητέου φόρου), όπου Χ1 μικρότερο του Χ2, μικρότερο του Χ3, μικρότερο του Χ4, μικρότερο του Χ5, μικρότερο του 96%. Αλλάζοντας αυτή τη υπό τις εκάστοτε κοινωνικές συνθήκες δίκαια αυτή συνάρτηση (π.χ. με Κοινή Υπουργική Απόφαση) είναι απόλυτα εφικτό να καλυφθεί άμεσα κάθε Δημοσιονομικό ‘Έλλειμμα, αν δεν δημιουργηθεί πιθανό πλεόνασμα ! Με καλά δεδομένα από την Ε.Σ.Υ.Ε., εφαρμόζοντας την συνάρτηση αυτή ο εισόδημα της κατανομής 2ον) να ορίσει ότι το το Φ.Ε. είναι το συνολικό εισόδημα του φορολογούμενου, αφού αφαιρεθεί το Κ.Α.ΔΙ.Φ., δηλαδή οι δαπάνες αξιοπρεπούς διαβίωσης που ενδεικτικά και όχι μόνο (όχι εξαντλητικά δηλαδή) και μέχρι ένα ορισμένο για κάθε μια ποσό (έχει πληρώσει ο φορολογούμενος Φ.Π.Α. για αυτά)είναι : α. δαπάνες στέγασης (νοίκι, δόσεις στεγαστικού και μελέτης κατασκευής οικίας ή κόστος αντίστοιχου κεφαλαίου αγοράς ιδιόκτητης κατοικίας) για ένα φορολογούμενο άτομο ως 80 τ.μ. και 20 τα,μ, ανά μη φορολογούμενο που το βαρύνει. Τα αναγνωρισμένα μη φορολογούμενα τέκνα βαρύνουν εξ ημισείας έκαστο των εν ζωή φορολογουμένων γονέων τους. Για σπουδάζοντα σε άλλη πόλη μη φορολογούμενα τέκνα επιπλέον 30 τ.μ έκαστο. Επίσης νοίκι δημοσίων υπαλλήλων μετατιθέμενων μακρυά του τόπου συμφερόντων ή 1ης κατοικίας τους. Προσαρμοσμένα και οι αντίστοιχες δαπάνες για 1η εξοχική κατοικία ή ενοικίαση για διακοπές. β. δαπάνες ασφάλισης (ασφάλιστρα και όχι υπηρεσίες φύλαξης – φρούρησης) συντήρησης και επισκευών των ως άνω οικιών και περιεχομένων αυτών. γ. δαπάνες εκπαίδευσης (υπηρεσίες και υλικά) φορολογούμενου ατόμου και μη φορολογούμενων βαρυνόντων αυτό ως προηγουμένως. δ. δαπάνες ιατροφαρμακευτικές, (θεραπείες και υπηρεσίες φροντίδας) ακόμα και βελτιωτικές (χωρίς αλλοίωση όμως των βασικών και φυσιολογικών εμφανισιακών χαρακτηριστικών) της εμφάνισης και των σωματικών ικανοτήτων (απεξάρτηση από φάρμακα και βοηθήματα) και ασφάλιστρα αυτών. ε. κρατήσεις ασφάλισης και αυτασφάλισης (γήρατος, επικουρικές, ιατροφαρμακευτικές, κ.λ.π.) ή εισφορές σε ταμεία ελεγχόμενα από το Υπουργείο Ασφαλίσεων και δια Νόμου αναγνωρισμένα. στ. δαπάνες έως ένα ποσό ανά φορολογούμενο άτομο και ανά μη φορολογούμενο πρόσωπο που το βαρύνει, οι οποίες είναι σίτισης, ένδυσης, κατανάλωσης ενέργειας (ρεύμα, καύσιμα κίνησης θέρμανσης ψύξης, κοινόχρηστα, νερό, τηλέφωνα – επικοινωνία – διαδίκτυο – υπολογιστή και συσκευές κατανάλωσης αυτών πλην αυτοκινήτου), υπηρετικού προσωπικού (παροχή υπηρεσιών καθαριότητας, φύλαξης ανηλίκων, κ.λ.π.). ζ. επί πλέον δαπάνες για απόκτηση ή αξιοποίηση ή βελτίωση αγαθών που γίνονται για περιβαλλοντική προστασία (επί πλεον κόστος για υβριδικό αυτοκίνητο ή με κινητήρα υδρογόνου, για εξοικονόμηση ενέργειας όπως παθητικά κτιρίων, εγκαταστάσεις ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, ανακύκλωσης και επανάχρησης υλικών και κατασκευών, κ.λ.π.). η. δαπάνες δικαστικές ή για νομικές υπηρεσίες – νομικής προστασίας. θ. δαπάνες απόκτησης άλλων στοιχείων (κατόπιν πόθεν έσχες και πάλι μέχρι ένα ποσό) όπως μετακινήσεων (μοτο, αυτοκίνητο, σκάφος, ελικόπτερο αεροπλάνο κ.λ.π.), πισινών (πλην δεξαμενών Πυρασφάλειας έως κάποια χωρητικότητα), κ.λ.π.. ι. δαπάνες εξοπλισμού, παγίων (δημιουργίας και ύπαρξης – συντήρησης) και λειτουργικά έξοδα ατομικής θέσης εργασίας δηλαδή επαγγελματικές (με Φ.Π.Α. ?) είτε Φυσικού Προσώπου (ιδιωτικό ατομικό επάγγελμα – επιτηδευματίας) είτε Νομικού Προσώπου (κίνητρο για μείωση ανεργίας αυτό, δεν χρειάζονται φοροαπαλλαγές για επενδύσεις αφού αυτές τις κάνει κάθε επιχειρών αν θέλει να σταθεί αναπτυξιακά στον οικονομικό τομέα που δραστηριοποιείται άλλωστε είναι στο DNA του). Σημείωση : αν οι ανωτέρω δαπάνες του Κ.Α.ΔΙ.Φ. υπερβαίνουν το εισόδημά του, η διαφορά θα αφαιρείται από το εισόδημα του συνδεδεμένου Α.Φ.Μ. του φορολογούμενου τον οποίο τυχόν βαρύνει (π.χ. εξ ημισείας από έκαστο γονέα). Αν δεν υπάρχει τέτοιος Α.Φ.Μ., τότε θα αφαιρεθεί τιμαριθμοποιημένη από δήλωση εισοδήματος επόμενου έτους του ιδίου συσσωρευτικά. 3ον) Με αξιόπιστα δεδομένα από την Ε.Σ.Υ.Ε., αν σχηματιστεί η κατανομή του Φ.Ε. (εισόδημα μείον το Κ.Α.ΔΙ.Φ.) στον πληθυσμό για μια χρονιά, εφαρμόζοντας επ’ αυτής (πολλαπλασιάζοντας επί) την συνάρτηση f(x) παίρνουμε (μέσω ολοκληρώματος) το ποσό των κρατικών εσόδων από άμεση Φορολογία (του Φ.Ε.) της χρονιάς αυτής. Συνεπώς, αλλάζοντας αυτήν την υπό τις εκάστοτε κοινωνικές συνθήκες δίκαια (φροντίζουμε πάντα) συνάρτηση (π.χ. με Κοινή Υπουργική Απόφαση) είναι απόλυτα εφικτό να καλυφθεί άμεσα κάθε Δημοσιονομικό ‘Έλλειμμα, αν δεν δημιουργηθεί πιθανό πλεόνασμα ! Γνωρίζοντας λοιπόν τον Προϋπολογισμό Εξόδων και προβλέποντας την πιθανή κατανομή του Φ.Ε. στον πληθυσμό του επόμενου έτους, διαμορφώνουμε κατάλληλα (φροντίζουμε πάντα κοινωνικά δίκαια και λογικά) την συνάρτηση f(x), ώστε με κάποιο συντελεστή ασφάλειας να μην έχουμε έλλειμμα.ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΝΟΜΟ !!!!!! (που να εξουσιοδοτεί έκδοση ΚΥΑ). ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ... ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΠΙΟ ΑΠΛΑ ΑΠΟ ΟΣΟ ΠΡΕΠΕΙ (Αλβέρτος Αϊνστάϊν) !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Κουλαουζίδης Χ. Σταύρος