Αρχική Διάλογος για ένα Δίκαιο και Aποτελεσματικό φορολογικό σύστημα5) Προτείνεται ο λογιστικός προσδιορισμός βάσει λογιστικών καταστάσεων των εισοδημάτων όλων των κατηγοριών ελεύθερων επαγγελματιών και επιτηδευματιών και η κατάργηση του ειδικού τρόπου φορολόγησης που ισχύει για ορισμένες κατηγορίες επαγγελμάτων.Σχόλιο του χρήστη Κωνσταντίνος | 27 Δεκεμβρίου 2009, 00:21
  • Σχόλιο του χρήστη 'Κωνσταντίνος' | 27 Δεκεμβρίου 2009, 00:21

    Ο λογιστικός προσδιορισμός πρέπει να είναι Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ τρόπος προσδιορισμού των εισοδημάτων που προκύπτουν από την άσκηση επαγγελματικής δραστηριότητας. Η οποιαδήποτε θέσπιση "αντικειμενικών" κριτηρίων (αλήθεια ποιός εγγυάται την αντικειμενικότητα; αντικειμενικά για τον νομοθέτη; πόσο γνώστης του πεζοδρομίου της αγοράς μπορεί να είναι ο νομοθέτης;), πέρα από την ανισονομία που μπορεί να προκαλέσει μεταξύ των φορολογουμένων, μαρτυρά κατάφορα την πλήρη αδυναμία του Κράτους να ελέγξει τους επαγγελματίες. Αλήθεια, επιθυμείτε να χρεωθείτε την παραδοχή της αδυναμίας ελέγχου; Στην ουσία τώρα: 1. Αν δεν κάνω λάθος, είναι Νόμος του Κράτους, ότι την ευθύνη απόδειξης τελεσθείσας παράβασης φέρει ο καταγγέλων και όχι ο καταγγελόμενος την ευθύνη απόδειξης της αθωότητας. Η θέσπιση λοιπόν οποιωνδήποτε "αντικειμενικών" κριτηρίων, παραβιάζει έναν ήδη υπάρχοντα θεμελιώδη Νόμο του Κράτους. Επειδή οι εφοριακοί δεν μπορούν ή βαρυούνται ή δέν έχουν την απαραίτητη "στήριξη" από την Υπηρεσία τους για να ελέγξουν τους πάντες και να αποδείξουν την παρανομία, βάζουμε "αντικειμενικά" κριτήρια για να συγκαλύψουμε το ξεχαρβάλωμα του ελεγκτικού μηχανισμού; ΑΝΗΘΙΚΟ! 2. Η "αντικειμενικότητα" των οποιωνδήποτε κριτηρίων, είναι πρακτικά αδύνατο να είναι "αντικειμενική". θα εισφέρω μερικά παραδείγματα για να γίνει αντιληπτό. α) Επιχείρηση διανομής, μετά από τρακάρισμα του ενός από τα επαγγελματικά της αυτοκίνητα, μένει με ένα όχημα διανομής λιγότερο. Άρα, μειωμένη δυνατότητα διανομών, άρα μειωμένος τζίρος. Θα περιλαμβάνει το οποιοδήποτε "αντικειμενικό" κριτήριο μια τέτοια περίπτωση για να είναι όντως "αντικειμενικό" και δίκαιο; Ποιος φέρει το βάρος "απόδειξης" και πόσο αυτή θα μπορεί να ληφθεί υπόψη και να ανατρέψει το "αντικειμενικο κριτήριο" ; β) Δίπλα από μικρο ατομικό κατάστημα γρήγορου φαγητού, έρχεται και ανοίγει κατάστημα γνωστής αλυσίδας γρήγορου φαγητού. Ο παλαιότερος καταστηματάρχης υπόκειται συρρίκνωση τζίρου. Θα περιλαμβάνει το οποιοδήποτε "αντικειμενικό" κριτήριο μια τέτοια περίπτωση για να είναι όντως "αντικειμενικό" και δίκαιο; Ποιος φέρει το βάρος "απόδειξης" και πόσο αυτή θα μπορεί να ληφθεί υπόψη και να ανατρέψει το "αντικειμενικο κριτήριο" ; γ) Ελεύθερος επαγγελματίας (ανεξαρτήτως είδους επιχείρησης) αντιμετωπίζει οικογενειακό πρόβλημα υγείας, που τον αναγκάζει να λειτουργεί μειωμένες ώρες την επιχείρησή του ή και να την κρατήσει κλειστή για κάποιο διάστημα. Θα περιλαμβάνει το οποιοδήποτε "αντικειμενικό" κριτήριο μια τέτοια περίπτωση για να είναι όντως "αντικειμενικό" και δίκαιο; Ποιος φέρει το βάρος "απόδειξης" και πόσο αυτή θα μπορεί να ληφθεί υπόψη και να ανατρέψει το "αντικειμενικο κριτήριο" ; Υπάρχουν τόσα άλλα που θα μπορούσαν να αναφερθούν αλλά αρκούν 3 παραδείγματα για να καταλάβει κανείς ότι κανένα "αντικειμενικό" κριτήριο δεν μπορεί να είναι απόλυτα αντικειμενικό. 3. Πάμε τώρα στην ουσία των "αντικειμενικών" κριτηρίων. Ποια θα είναι αυτά; Ποιες θα είναι οι παράμετροι που θα τα διαμορφώνουν; α) Το κριτήριο της οδού του καταστήματος : Κανείς δε μας λέει ότι 2 καταστήματα στην ίδια οδό (και στο ίδιο μάλιστα οικοδομικό τετράγωνο) έχουν τους ίδιους τζίρους και τα ίδια έξοδα. β) Το κριτήριο του εμβαδού της επιχείρησης : Ποιος θα καθορίσει ποιο είναι το απαιτούμενο εμβαδόν για τη λειτουργία μιας επιχείρησης; Και πόσο σίγουρο είναι ότι το εμβαδόν έχει άμεση σχέση με τους πραγματικούς τζίρους; ( για παράδειγμα, κάποιος βρέθηκε να έχει ιδιόκτητο ένα μεγάλο κατάστημα ή νοικιασμένο με πολύ φθηνότερο ενοίκιο σε σχέση με άλλο μικρότερο στην ίδια οδό. τι πρέπει να κάνει; να μετακομίσει σε μικρότερο;) γ) Το κριτήριο των ετών άσκησης του επαγγέλματος : Ακόμη και σε επαγγέλματα που τα έτη άσκησης υποτίθεται ότι έχουν "προστιθέμενη αξία" (πχ γιατροί, δικηγόροι κλπ) τα έτη άσκησης δεν έχουν πάντα σαν παρεπόμενο μεγαλύτερο τζίρο από ένα άτομο που ασκεί το ίδιο επάγγελμα λιγότερα χρόνια, διότι απλούστατα παίζει ρόλο και το πόσο καλός είναι κάποιος στη δουλειά του. (Παραδείγματα : Ένας χασοδίκης δικηγόρος με 25 χρόνια άσκησης, προφανώς έχει μειωμένη πελατεία σε σχέση με έναν δικηγόρο 10ετίας με κερδισμένες όλες τις δίκες - Ένας τσαπατσούλης υδραυλικός το ίδιο - κλπ). Υπάρχουν πολλά ακόμη ενδεχόμενα "κριτήρια" αλλά φειδόμενος τον χώρο δεν τα αναφέρω. Πήρατε ήδη το στίγμα... 4. Ποιος και με ποιο τρόπο θα καθορίσει τη "βάση" ανάλογα με το κάθε είδος επαγγέλματος; Και τι θα γίνει με επαγγέλματα τα οποία αποδεδειγμένα έχουν "σβύσει" από τον χάρτη της αγοράς (πχ χώρος κλωστοϋφαντουργίας, παραδοσιακά συνεργεία αυτοκινήτων που εξαφανίστηκαν από τις "κάθετες" μονάδες, κλπ) ή με επαγγέλματα τα οποία διέρχονται τις χειρότερες μέρες τους λόγω της οικονομικής κρίσης (πχ κλάδος οικοδομής) ; Νομίζω ότι στήριξα επαρκώς την άποψή μου ότι ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ ΞΑΝΑ ΠΟΤΕ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ. Η επιλογή δική σας, η κρίση δική μας. Και κάτι γενικό, άσχετο με το ειδικότερο θέμα αλλά πολύ σημαντικό: Σκόπιμο θα ήταν, μετά το τέλος κάθε διαβούλευσης και όταν πάει το κάθε νομοσχέδιο στη Βουλή, να υπάρχει ενημέρωση στην ιστοσελίδα της συγκεκριμένης διαβούλευσης για το ποια σημεία του νομοσχεδίου βασίστηκαν ή τροποποιήθηκαν σαν αποτέλεσμα της εισφοράς όλων μας στην αντίστοιχη διαβούλευση. Ευχαριστώ