Αρχική Διάλογος για ένα Δίκαιο και Aποτελεσματικό φορολογικό σύστημα4) Προτείνεται η κατάργηση φοροαπαλλαγών ή αυτοτελούς φορολόγησης εισοδημάτων όταν δεν επιβάλλονται από λόγους κοινωνικής ευαισθησίας ή αντικειμενικά οικονομικά αίτια.Σχόλιο του χρήστη Θανάσης Παπαθανασόπουλος | 27 Δεκεμβρίου 2009, 10:28
  • Σχόλιο του χρήστη 'Θανάσης Παπαθανασόπουλος' | 27 Δεκεμβρίου 2009, 10:28

    Συμφωνώ απόλυτα. Είναι ποτέ δυνατόν με 13 σελίδες φοροαπαλλαγές και 33 σελίδες αυτοτελούς φορολόγησης να μιλαμε για φορολογική δικαιοσύνη και ίση μεταχείριση των πολιτών? Και παραπέρα να ελπίσουμε ότι όχι μόνο θα μπορέσουμε να ζήσουμε ποτέ με τα χρήματα που βγάζουμε - χωρίς έλλειμα - αλλά και να βάζουμε κάποια λεφτά στην άκρη για να αποπληρώνουμε τα παλαιά μας χρέη? Και καλά, κάποια κοινωνικού χαρακτήρα ή επιχειρηματικότητας μπορεί να τα κατανοήσει κανένας και να τα συζητήσει. Αλλά αυτά τα θεσμοθετημένα προνόμια κάποιων όπως π.χ. των διπλωματικών υπαλλήλων που υπηρετούν στο εξωτερικό, των περιπτεράδων ή των εκμεταλλευτών κυλικείου σε δημόσιες υπηρεσίες & ΝΠΔΔ αν δεν είναι χαριστικά και υπονομευτικά ενός δίκαιου συστήματος τότε τι είναι? Γι αυτό γέμισαν οι δρόμοι μας περίπτερα-mini markets και δεν μπορούμε να περπατήσουμε στο πεζοδρόμιο από τα ψυγεία και τα stands? Και το άλλο, το κραυγαλέο της θεσμοθέτησης του αφορολογήτου του "αέρα" που θα εισπράξει ο εκμεταλλευτής του κυλικείου που μεταβιβάζει το δικαίωμα εκμετάλλευσης!.. Δεν είναι κατάφωρη θεσμοθέτηση των προνομίων και του αφορολογήτου της υπεραξίας? Και μετά μιλάμε για απελευθέρωση - αμάν και πότε - των κλειστών επαγγελμάτων που μας "πιέζει" η "κακιά ΕΕ"? Αλλά και αυτό το ένα ακόμα χαριστικό προνόμιο των δημοσίων υπαλλήλων που ονομάζεται "εφάπαξ" (που κατά την άποψή μου κακώς δίνεται γιατί αποτελεί ένα "αρνητικό bonus" - αντικίνητρο για τη συνέχιση της εργασίας και νομίζω μη αιτιολογούμενο από την ανταποδοτικόυητα των ασφαλιστικών εισφορών) να μη φορολογείται κιόλας? Δεν είναι εισόδημα και μάλιστα που έρχεται σαν "μάνα εξ ουρανού" χωρίς να αποτελεί επιβράβευση για κάποιο στόχο που πέτυχε ο άλλος, όπως είναι τα bonus στον ιδιωτικό τομέα? Και με τέτοια αντιπαραγωγικά κίνητρα και δή αφολολόγητα μπορεί ποτέ να ελπίζει κανένας ότι θα "φτιάξει" ποτέ ο Μεγάλος Ασθενής, το δημόσιο? Και κατ' επέκταση, μπορεί ποτέ να ελπίζει κανένας ότι θα φτάσει ποτέ στο σημείο να συνεισφέρει αγόγγυστα ο συνήθης φορολογούμενος τον όβολό του όχι μόνο για να τον σπαταλά ο άλλος "οικεί και ως έτυχε" αλλά και για να γαλουχεί δυνάστες της καθημερινότητάς του?