Αρχική Διάλογος για ένα Δίκαιο και Aποτελεσματικό φορολογικό σύστημα1) Προτείνεται μια ενιαία, προοδευτική, τιμαριθμοποιημένη φορολογική κλίμακα για όλα τα εισοδήματα.Σχόλιο του χρήστη Νίκος | 27 Δεκεμβρίου 2009, 10:36
Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Καλημέρα σας. Ο καλύτερος τρόπος για να μπορέσει ένα φορολογικό σύστημα να "εδραιωθεί" στη συνείδηση των πολιτών είναι να είναι δίκαιο και ταυτόχρονα να αφήνει τον κάθε πολίτη (μισθωτό ή επαγγελματία) να δημιουργήσει. Ένα σύστημα με εισπρακτικό και μόνο χαρακτήρα δεν θα λειτουργήσει προς όφελος της χώρας μας. Αν στερήσεις από τον άνθρωπο τη δυνατότητα δημιουργίας, του στερείς το δικαίωμα να ελπίζει σε ένα καλύτερο μέλλον τόσο γι' αυτόν, όσο και για τα παιδιά του. Δεν είναι δυνατόν να λες σε κάποιον σταμάτα να ελπίζεις για 3 χρόνια και μετά το πέρας της περιόδου λιτότητας θα αρχίσεις μάλλον να ελπίζεις. Πόσο μάλλον, όταν αυτό επαναλαμβάνεται τις τελευταίες δεκαετίες. Πρέπει το κράτος να ανακτήσει την εμπιστοσύνη των πολιτών και όχι να λειτουργεί σπασμωδικά και με συμπεριφορά τυχοδιώκτη. Δεν πρέπει να βλέπει τον πολίτη μέσα από το πρίσμα της εφορίας, ένα απρόσωπο Α.Φ.Μ. Π.χ. Φόρος γονικής παροχής κ.λ.π. Πώς μπορείς να διαχωρίσεις τον πατέρα και την μάνα από τα παιδιά τους; O πατέρας μόχθησε μια ολόκληρη ζωή και άλλο τόσο η μάνα, για να μπορέσουν να δημιουργήσουν κάτι (μια επιχείρηση, ένα σπίτι,.... κάτι) το οποίο θα περάσει στα χέρια των παιδιών τους. Δεν είναι το ένα ΑΦΜ που διαδέχεται το άλλο, αλλά ο γιος μας, η κόρη μας. Σαφώς πρέπει το κράτος να έχει έσοδα, αλλά πρωτίστως πρέπει να δώσει στους πολίτες την ώθηση να δημιουργήσουν, ώστε να μπορέσουν να συνεισφέρουν. Κάποιος θα πει: "Μα υπάρχουν τόσα προγράμματα, ΕΣΠΑ κ.λ.π.". Δεν μιλάω για μεγάλα πράγματα. Το φορολογικό μας σύστημα είναι στρεβλό λόγω του τυχοδιωκτικού του χαρακτήρα. Αναφέρω κάποια απλά παραδείγματα του μη δίκαιου φορολογικού συστήματος από το χώρο του αυτοκινήτου και της ακίνητης περιουσίας: 1η στρέλωση: Τέλη κυκλοφορίας αυτοκινήτων Το ύψος του ποσού πληρωμής εξαρτάται άμεσα από τα κυβικά του αυτοκινήτου. Έτσι ένα αυτοκίνητο 2000 κ.ε. π.χ. Νissan X-Τrail πληρώνει πολύ περισσότερο από ένα αυτοκίνητο 1800 κ.ε. π.χ. Αudi A4, ίδιας χρονολογίας κατασκευής. Επίσης στο πρώτο επιβλήθηκε φέτος και πρόσθετος ειδικός φόρος 150 ευρώ. Όμως πόσοι γνωρίσουν ότι το πρώτο αυτοκίνητο κοστίζει 28.000 ευρώ ενώ το δεύτερο 38.000 ευρώ ! Σίγουρα πάντως πρέπει να το γνωρίζει κάποιο Υπουργείο (πιθανότατα το Υπουργείο Εμπορίου, Ανάπτυξης;). Οι τιμοκατάλογοι των αντιπροσωπειών αυτοκινήτων είναι υποχρεωτικά ανακοινώσιμοι. Αν λοιπόν έπρεπε να ισχύει κάπου ο αντικειμενικός προσδιορισμός αξίας ενός περιουσιακού στοιχείου θα έπρεπει να ήταν για τα αυτοκίνητα και βάσει αυτής της αξίας να υπολογίζονται τα τέλη κυκλοφορίας. 2η στρέβλωση: "Περιβαλλοντικά Τέλη Κυκλοφορίας" Πως είναι δυνατόν να επιβάλλονται τέτοια τέλη όταν υπάρχει (και πολύ σωστά) ο θεσμός του υποχρεωτικού περιοδικού τεχνικού ελέγχου ενός αυτοκινήτου στα ΚΤΕΟ. Δηλαδή ένα αυτοκίνητο θεωρείται "καθαρό" ΄όταν περνάει επιτυχώς τους ελέγχους ΚΤΕΟ, αλλά λόγω του ότι κατασκευάστηκε το 2οο3 δεν είναι "καθαρό" και άρα επιβάλλονται περιβαλλοντικά τέλη κυκλοφορίας; Μάλλον πρόκειται για αντίφαση. 3η στρέβλωση (που υπήρχε παλαιότερα και μάλλον θα επανέλθει). Έστω ιδιοκτήτης ενός σπιτιού και ταυτόχρονα ενός αυτοκινήτου που αποτελούν τεκμήρια διαβίωσης. Ας υποθέσουμε ότι αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ο συγκεκριμένος ιδιοκτήτης θα πρέπει να φορολογηθεί ως να έχει εισοδήματα 25.000 ευρώ (για να είναι δικαιολογημένη η συντήρηση αυτών των περιουσιακών στοιχείων), έστω και αν ο ίδιος δηλώνει 20.000 ευρώ. Επίσης ας θεωρήσουμε ότι πρόκειται για μια δίκαιη φορολόγηση. Σε μια τέτοια περίπτωση όμως, όπως το κράτος λαμβάνει ως δεδομένο την ύπαρξη ενός συγκεκριμένου εισοδήματος για να μπορέσει να συντηρηθούν τα παραπάνω περιουσιακά στοιχεία, έτσι θα πρέπει να δεχθεί ότι πρέπει να εκπίπτουν από το φορολογητέο εισόδημα τα έξοδα συντήρησης αυτών των περιουσιακών στοιχείων. Δηλαδή να δεχθεί τα έξοδα της ασφάλειας του αυτοκινήτου, τα τέλη κυκλοφορίας του, τα έξοδα συνεργείου, το ΕΤΑΚ (ή οποιουδήποτε άλλου φόρου ης ακίνητης περιουσίας) κ.λ.π. Και αν έστω δεν μπορούν να εκπέσουν τα ποσά που πηγαίνουν προς ιδιώτες (ασφάλεια, συνεργεία, κ.λ.π.) θα 'πρέπε να εκπίπτουν τουλάχιστον τα ποσά που έτσι και αλλιώς εισπράτονται από το κράτος (τέλη κυκλοφορίας αυτοκινήτου, πάγιοι φόροι ακίνητης περιουσίας)!