Αρχική Ενίσχυση Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Εισφορά Κοινωνικής Ευθύνηςάρθρο 1 / παράγραφος 2Σχόλιο του χρήστη ΜΑΡΙΝΑ | 5 Νοεμβρίου 2009, 12:26
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΜΑΡΙΝΑ' | 5 Νοεμβρίου 2009, 12:26

    Καλημέρα σας, Είμαι μητέρα 2 παιδιών και έχω την επιμέλειά τους. Το ένα παιδί είναι 19 χρονών, φοιτητής στο 2ο έτος σε πόλη 700 χλμ από τον τόπο κατοικίας μας και το άλλο 13, μαθητής Γυμνασίου. Είμαι χωρισμένη εδώ και 8 χρόνια και εργάζομαι με σύμβαση έργου σε δήμο. Ο πρώην σύζυγός μου είναι άνεργος. Το εισόδημά μου δεν ξεπερνά τα 13.000 ευρώ το χρόνο. Τα έξοδα του φοιτητή μαζί με το ενοίκιο ανέρχονται στα 8.000 ευρώ το χρόνο, και αυτά με πολλές στερήσεις. Το άλλο παιδί μου έχει κι αυτό φυσικά τις ανάγκες του, φροντιστήρια, δραστηριότητες κλπ. και όπως καταλαβαίνετε τα φέρνω πολύ δύσκολα πέρα, καθώς η σύμβαση δυστυχώς δεν είναι μια μόνιμη κατάσταση... Είναι άδικο να μην δοθεί το επίδομα αλληλεγύης και σε εμάς τους εργαζόμενους συμβασιούχους που καλύπτουμε πάγιες και διαρκείς ανάγκες σε δήμους, δεν είμαστε ελεύθεροι επαγγελματίες και δεν φοροδιαφεύγουμε. Είναι εύκολο να γίνει ο διαχωρισμός μεταξύ των συμβασιούχων, γιατί εμείς έχουμε συμβάσεις σε δημόσιες υπηρεσίες, οι υπόλοιποι με μπλοκάκι είναι ελεύθεροι επαγγελματίες και δεν έχουν συμβάσεις. Παρακαλώ να λάβετε υπόψη σας τα σχόλιά μου και να δικαιοθούμε, εκτός από το επίδομα αλληλεγγύης αλλά και με τη μονιμοποίησή μας επιτέλους!!! Ευχαριστώ που με διαβάσατε.