Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Α. Παπαγιάννης' | 27 Δεκεμβρίου 2009, 21:47

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ας είμαστε πρακτικοί και ειλικρινείς συνάμα. Δεν ωφελεί η σύνδεση αποδείξεων διαβίωσης με το αφορολόγητο εισόδημα, για λόγους που έχουν παραθέσει πολλοί από τους γράφοντες. Αυτός που δεν έχει να ξοδέψει δεν μπορεί να κυνηγάει αποδείξεις δαπανών. Το αφορολόγητο ποσό πρέπει να είναι ρεαλιστικό, και να εξαρτάται αποκλειστικά από το μέγεθος της οικογένειας του φορολογουμένου (σύζυγος, παιδιά, άλλα εξαρτημένα πρόσωπα), και να λαμβάνει υπόψη και την διατροφή που καταβάλλει ο φορολογούμενος σε περίπτωση διαζυγίου, όπως ήδη έχει γραφεί. Από εκεί και πέρα θα πρέπει να ορισθούν δαπάνες που μπορούν να εκπίπτουν από το εισόδημα, κατά προτίμηση στο ακέραιο. Οι δαπάνες υγείας π.χ. θα πρέπει να αντιμετωπίζονται όπως και οι ασφαλιστικές εισφορές. Αν οι δεύτερες εκπίπτουν κατά 100%, το ίδιο πρέπει να ισχύει και για τις πρώτες. Επειδή μέσα στην πολλή συζήτηση για τις αποδείξεις δεν είδα πρόταση ανάλογη μ’ εκείνη που κατέθεσα στην αρχή του διαλόγου (σελ. 18), την επαναλαμβάνω εδώ. Αντί για τις αποδείξεις καταναλωτικών αγαθών, ΝΑ ΕΚΠΙΠΤΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΦΟΡΟΛΟΓΗΤΕΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΟΣΑ ΠΟΥ ΠΛΗΡΩΘΗΚΑΝ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΕΤΟΣ ΣΕ ΑΜΕΣΟΥΣ ΦΟΡΟΥΣ (π.χ. φορολογία εισοδήματος, ακίνητης περιουσίας, τέλη κυκλοφορίας). Αυτό θα αποτελέσει όχι μόνο ένα κίνητρο για την εμπρόθεσμη καταβολή των φόρων, αλλά και ένα μέτρο φορολογικής δικαιοσύνης: τα ποσά που ήδη έχουν καταβληθεί ως άμεσοι φόροι δεν μπορεί να θεωρούνται ΚΑΙ φορολογητέο εισόδημα.