Αρχική Ενίσχυση Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Εισφορά Κοινωνικής Ευθύνηςάρθρο 2 / παράγραφος 1Σχόλιο του χρήστη Θανάσης Ζεκεντές | 5 Νοεμβρίου 2009, 14:26
  • Σχόλιο του χρήστη 'Θανάσης Ζεκεντές' | 5 Νοεμβρίου 2009, 14:26

    Τα έκτακτα οικονομικά μέτρα δημιουργούν ασταθές οικονομικό περιβάλλον στη χώρα και υποθηκεύουν την επιχειρηματικότητα Η χώρα βρίσκεται στη μεγαλύτερη δημοσιονομική κρίση από την περίοδο 1998-90 όταν βρέθηκε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Οι συνθήκες επιβάλλουν την εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών, τα οποία βρίσκονται σε πλήρη εκτροχιασμό. Τα τελευταία έτη παρατηρείται συνεχή αύξηση των δημόσιων δαπανών, ενώ η αύξηση των δημόσιων εσόδων, αν και είναι μεγαλύτερη του ρυθμού αύξησης του ΑΕΠ, δεν μπορεί να καλύψει το ποσοστό αύξησης των δημοσίων δαπανών με αποτέλεσμα την αύξηση του ελλείμματος και του χρέους. Σε μια περίοδο οικονομικής ύφεσης, όπως αυτή που διανύουμε, η αύξηση των φόρων για να αυξηθούν τα δημόσια έσοδα και να περιοριστεί το δημόσιο έλλειμμα δεν πρόκειται να έχει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Η αγορά θα πάψει να κινείται και τελικά θα υπάρξει μείωση τζίρου, απολύσεις και απώλεια εισοδήματος. Χιλιάδες μικρομεσαίοι και υπάλληλοι μικρομεσαίων επιχειρήσεων αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο της πτώχευσης και της απόλυσης. Τα έκτακτα μέτρα, όπως η έκτακτη εισφορά επιχειρήσεων, αν και στοχεύουν εκεί όπου υπάρχει χρήμα, δημιουργούν ασταθές οικονομικό περιβάλλον στη χώρα και υποθηκεύουν την επιχειρηματικότητα. Η έλλειψη σταθερού οικονομικού περιβάλλοντος αποθαρρύνει τις επενδύσεις που είναι αναγκαίες για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Για να υπάρχει σε μια χώρα προσέλκυση επενδυτών και ανάπτυξη της εγχώριας επιχειρηματικότητας χρειάζεται σταθερό θεσμικό και φορολογικό περιβάλλον. Επενδυτές οι οποίοι πρέπει να «λαδώσουν» για να πάρουν τις αναγκαίες αδειοδοτήσεις και δεν ξέρουν ποιο είναι το φορολογικό καθεστώς στη χώρα που λειτουργούν, καθώς αυτό αλλάζει από χρόνο σε χρόνο, το πιθανότερο είναι να αναζητήσουν άλλη χώρα από την Ελλάδα για να επενδύσουν επιχειρηματικά. Με δεδομένο το δημοσιονομικό πρόβλημα, η λύση δεν βρίσκεται στην αύξηση των δημόσιων εσόδων, αλλά κυρίως στη μείωση των υπέρογκων δημόσιων δαπανών που οφείλονται σε υπερτιμολογήσεις και σπατάλες, για υπηρεσίες και επιτροπές που δεν ανταποδίδουν στους φορολογουμένους το κόστος λειτουργίας τους. Η χώρα χρειάζεται σταθερό οικονομικό περιβάλλον. Η δημοσιονομική πολιτική πρέπει να έχει τους εξής βασικούς άξονες: α) μείωση των δημοσίων δαπανών που δεν είναι ανταποδοτικές στο κοινωνικό σύνολο, β) αύξηση της άμεσης φορολογίας για τους «έχοντες», με προοδευτικότερους συντελεστές όχι μόνο στο εισόδημα και τα ακίνητα αλλά και στα επιχειρηματικά κέρδη και μείωσης της άδικης – έμμεσης φορολογίας που πλήττει κυρίως του ασθενέστερους, γ) αντιμετώπιση της παραοικονομίας και δ) αύξησης των στοχευμένων μεταβιβαστικών πληρωμών. Η άμεση φορολογία σε εισόδημα, κέρδη και πλούτο είναι κοινωνικά δικαιότερη και στο βαθμό που υιοθετεί προοδευτικούς φορολογικούς συντελεστές μπορεί να συμβάλλει στο να αμβλυνθούν οι οικονομικές ανισότητες που υποθηκεύουν την κοινωνική συνοχή. Η έμμεση φορολογία στην Ελλάδα αντιμετωπίζεται ως η εύκολη λύση για την αύξηση των φορολογικών εσόδων του κράτους, ωστόσο στην πράξη λειτουργεί σε βάρος των ασθενέστερων εισοδηματικά τάξεων, καθώς το σημαντικότερο ποσοστό του εισοδήματος τους διοχετεύεται στην κατανάλωση την οποία βαρύνει η έμμεση φορολογία. Οι υψηλοί συντελεστές στους έμμεσους φόρους τροφοδοτούν την φοροδιαφυγή. Όσο υψηλότερος ο ΦΠΑ τόσο μεγαλύτερη η πιθανότητα να μην δοθεί απόδειξη στον πελάτη. Η λύση βρίσκεται σε ουσιαστικούς ελέγχους στην αγορά με παράλληλη εφαρμογή του «πόθεν έσχες», ώστε ατομικό εισόδημα και κατανάλωση να βρίσκονται σε αντιστοιχία. Η κοινή φορολόγηση κερδών και εργασίας και η μείωση της μαύρης οικονομίας μέσω της ενίσχυσης των ελεγκτικών μηχανισμών θα αυξήσουν τα δημόσια έσοδα. Παράλληλα στον τομέα των δημοσίων δαπανών η αποδεδειγμένη κακοδιαχείριση των δημόσιων πόρων, για την άσκηση προσωπικών και ρουσφετολογικών πολιτικών, έχει οδηγήσει τις δημόσιες δαπάνες σε μια αλόγιστη αύξηση, αποτελώντας τη βασική συνιστώσα του δημοσιονομικού ελλείμματος. Είναι καιρός να υπάρξουν διαδικασίες διαφάνειας και αξιολόγησης (cost benefit analysis) στην διάθεση του δημόσιου χρήματος, ώστε να περιοριστεί η κατασπατάληση του και να προστατευτεί ο έλληνας φορολογούμενος. Οι δημόσιες δαπάνες θα πρέπει να αποκτήσουν σε μεγαλύτερο βαθμό κοινωνικό χαρακτήρα. Οι κοινωνικές δαπάνες στην υγεία, την πρόνοια, την παιδεία σε συνδυασμό με τις μεταβιβαστικές πληρωμές προς στοχευμένες κοινωνικές ομάδες, όπως είναι οι νέοι, οι άνεργοι και οι χαμηλοσυνταξιούχοι, δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται ως φιλοδώρημα αλλά ως συνειδητή δημοσιονομική αναδιανεμητική στρατηγική. Η χώρα πρέπει να ακολουθήσει επιτέλους σταθερή οικονομική πολιτική που θα συμβάλλει στην ανάπτυξη της. Πειραματισμοί και έκτακτα μέτρα μειώνουν την αξιοπιστία της χώρας και τελικά φέρνουν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από το προσδοκώμενο. Θανάσης Ζεκεντές Οικονομολόγος, MSc Δημοτικός Σύμβουλος Αταλάντης