• Σχόλιο του χρήστη 'ΜΙΧΑΗΛ ΡΕΛΛΟΣ' | 27 Δεκεμβρίου 2009, 23:22

    Για να αποκτήσουν φορολογική συνείδηση όλοι οι Έλληνες, πρέπει πρώτα να αποκατασταθούν οι αδικίες του παρελθόντος. Η μεγαλύτερη αδικία είναι η πρόσληψη ενός τεράστιου αριθμού δημοσίων υπαλλήλων στο δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιομ τομέα, οι οποίοι αναλογικά με τον πληθυσμό είναι οι περισσότεροι μακράν του δεύτερου σε όλον τον κόσμο. Για την μισθοδοσία τους, κάθε χρόνο το δημόσιο δανείζεται πολλά δισεκατομμύρια ευρώ. Σαν να μην έφτανε αυτό, διάφορες κατηγορίες δημοσίων υπαλλήλων απολαμβάνουν μεγάλα επιδόματα, χάρη στα οποία πολλαπλασιάζεται ο μισθός τους. Επίσης, οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν πολλά προνόμια σε σύγκριση με τον ιδιωτικό τομέα. Οι πολλοί εκτός δημοσίου τομέα, γνωρίζουν την αδικία υπέρ των διορισμένων στο δημόσιο και αυτή η γνώση επιτείνει την εγωιστική αντίληψη των φορολογικών υποχρεώσεων. Άρα, η κυβέρνηση οφείλει να επέμβει δυναμικά, αδιαφορώντας για το πολιτικό κόστος, και να περικόψει τα άδικα προνόμια των δημοσίων υπαλλήλων και να ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΕΙ με υψηλούς συντελεστές 30-50% κάθε επίδομα πέραν των οικογενειακών. Δηλαδή, δεν αρκεί να μειωθεί το τελικό - πραγματικό - κόστος της μισθοδοσίας των δημοσίων υπαλλήλων κατά 2 ή 3 %, όπως λέγεται, αλλά μέσω των πιο πάνω μεθόδων, να περικοπεί δραστικά κατά 10%. Αυτό πρέπει να γίνει με την προειδοποίηση ότι αν τα έσοδα δεν επαρκέσουν και τα spreads σταθεροποιηθούν πάνω από 300 μονάδες βάσης, τότε οι δαπάνες μισθοδοσίας μπορεί να μειωθούν ακόμα περισσότερο. Ἒπίσης, είναι αναγκαίο να επισημανθούν οι εκατοντάδες χιλιάδες δημοσίων υπαλλήλων σε απίθανους οργανισμούς και υπηρεσίες, που είναι αργόμισθοι εν όλω ή εν μέρει. Κανονικά, αυτοί θα έπρεπε να απολυθούν με την μέθοδο της κατάργησης των οργανικών θέσεων, αλλά αυτά "δεν γίνονται στην Ελλάδα". Ἀρα, μένει μόνο η υποχρεωτική μετάταξή τους σε υπηρεσίες που έχουν ανάγκη.