Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΝΟΥΣΚΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ' | 28 Δεκεμβρίου 2009, 10:14

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Σε πρώτη ανάγνωση η εκτίμηση των αποδείξεων - δαπανών για την φοροδοτική ικανότητα ενός φορολογούμενου είναι σωστή, αν αναλογιστούμε και την προσδοκώμενη μείωση της φοροδιαφυγής που προκύπτει από την μη έκδοση αποδείξεων. Όμως μια τέτοια προσέγγιση σε θεωρητικό επίπεδο παροτρύνει τον πολίτη στην κατανάλωση-δαπάνη του διαθέσιμου εισοδήματος του και όχι στην αποταμίευση αυτού. Εξίσου σημαντικό είναι το γεγονός του κόστους διαχείρισης-αξιοποίησης ενός τέτοιου μέτρου. Κάθε φορολογικό μέτρο θα πρέπει κυρίως να λαμβάνει υπόψη το κόστος εφαρμογής του, τόσο το άμεσο όσο και έμμεσο, τόσο για το Δημόσιο όσο και για τους πολίτες. Το κόστος διαχείρισης ανά φορολογική δήλωση του όγκου των αποδείξεων με ένα σύστημα αξιόπιστο που θα διασφαλίζει την μη "διπλοαξιοποίηση" των αποδείξεων, δυστυχώς πιστεύω οτι θα είναι πολλαπλάσιο ακόμα και από τα όποια μακροπρόθεσμα οφέλη. Συνάμα μια μερίδα πολιτών με μεγάλο φορολογητέο εισόδημα θα προστρέχουν στον λογιστή τους προκειμένου εκείνος να προκρίνει αν συμφέρει τον φορολογούμενο να λάβει ένα προϊόν ή μια υπηρεσία με ή χωρίς απόδειξη σύμφωνα με το προσδοκώμενο όφελος του. Κάτι που συμβαίνει άλλωστε και σήμερα π.χ. με τα έξοδα συντήρησης ακινήτων. Μια αντιπρόταση θα μπορούσε να ήταν η έκπτωση μόνο μιας κατηγορίας δαπανών, κατηγορία η οποία θα αποφασίζετε μετά το πέρας του εκάστοτε έτους. Με αυτό τον τρόπο παροτρύνετε ο φορολογούμενος να συλλέγει όλες τις αποδείξεις, από την στιγμή που δεν γνωρίζει ποιες θα εκπέσουν εκ των προτέρων και επιπλέον μειώνετε το διαχειριστικό κόστος. Σαφώς και με αυτή την πρόταση μπορεί να υπάρξουν στρεβλώσεις και προβλήματα, όμως καμία λύση δεν είναι τέλεια, απλά κάποιες είναι καλύτερες από κάποιες άλλες.