• Σχόλιο του χρήστη 'ΙΑΚΩΒΙΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ' | 28 Δεκεμβρίου 2009, 11:00

    Δεν μπορεί το εισόδημα απο εργασία να φορολογείται με συντελεστή μεγαλίτερο απο 33,3%. Δηλ δεν μπορεί ο εργαζόμενος να αποδίδει σε τρίτους μεγαλίτερο μέρος απο το 1/3 του εισοδήματός του διαφορετικά ο ίδιος εργάζεται για να εισπράττει συνεταιρικά με κάποιον άλλο την απολαβή απο την έργασία του. Αυτός είναι ενας τρόπος για να πεισθεί ο εργαζόμενος κάθε είδους να δηλώνει το σύνολο των εισοδημάτων του απο εργασία. Ολα τα άλλα εισοδήματα μπορούν να έχουν συντελεστές φορολόγησης κοινωνικά αποδεκτούς που θα καθορίζονται απο την πολιτεία ανάλογα και με τις τρέχουσες οικονομικές ανάγκες.(δηλ. μπορούν να ανέρχονται και σε 50%) Οσον αφορά την κατάργηση των αφορολόγητων, επειδή οι μόνοι που αισθάνονται ότι φορολογούνται με βάση τα πραγματικά εισιδήματά τους είναι οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι και τα αφορολόγητα ή μερικώς φορολογούμενα των διαφόρων επιδομάτων αφορούν αυτούς, θα είναι λογικό να καταργηθούν όταν οι μισθωτοί και συνταξιούχοι πεισθούν ότι όλα τα στρώματα της κοινωνίας συνεισφέρουν με βάση τις οικονομικές ικανότητές τους. Δηλ η κατάργηση έχει σχέση με την μείωση της φοροδιαφυγής μιάς και αντιπροσωπεύει την ηθική δυνατότητα να αισθάνονται κάποιοι ότι και αυτοί φορο απαλάσονται.Για την κατάργηση των υπόλοιπων αφορολόγητων θα πρέπει να τις αντιμετωπίσουμε με την λογική της συνεισφοράς τους στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής. Δηλ αυτές που αφορούν επαγγελματικές τάξεις που φοροδιαφεύγουν πρέπει να τις κρατήσουμε επιδιώκοντας την μεγιστοποίηση του όφελους για τον καταναλωτή π.χ. διπλασιάζοντας την εκπτωση εφόσον υποβάλεται απόφειξη απο συγκεκριμένες επαγγελματικές κατηγορίες. Επειδή όμως όλα αυτά είναι ημίμετρα ΤΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ είναι εκείνα που θα δημιουργήσουν την αίσθηση ότι υπάρχει φορολογική δικαιοσύνη σε βάθος χρόνου(σπιτι αυτοκινητο πισινα διακοπες σχολειο παιδιων αγορά επίλων κλπ)