Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Δημήτρης Χρονόπουλος' | 28 Δεκεμβρίου 2009, 11:07

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Κατά πρώτον διαφωνώ με το «πιασάρικο» βεβαίως, πλην όμως περιττό επίθετο «Μεγάλης» (εννοείται περιουσίας), στον τίτλο του μέτρου. Να υπάρχει ένα όριο αξίας (π.χ. 150.000-200.000 €, με κλιμάκωση ανάλογα με τη σύνθεση=ανάγκες της οικογένειας) δίκην δικαιώματος αφορολόγητης ιδιοκατοίκησης και από κει και πέρα να θεσπιστεί χαμηλός ενιαίος συντελεστής, ανεξαρτήτως μεγέθους περιουσίας. Ο φόρος θα είναι επομένως αναλογικός προς το μέγεθος της περιουσίας, κοινωνικώς δίκαιος και χωρίς να κάνει διάκριση των Ελλήνων πολιτών σε δήθεν «πλούσιους» και «έξυπνους» (όσους δηλαδή καταφέρνουν παρά την ακίνητη περιουσία τους να μην υπάγονται στον φόρο αυτό). Αναφέρω πραγματικό παράδειγμα από το Βέλγιο, όπου για αξία 800.000 € καταβάλλονται ως φόρος ακινήτου περί τις 3.000 €, δηλαδή ποσοστό μικρότερο από πέντε τοις χιλίοις (στο Βέλγιο, η φορολογία ακινήτων υπολογίζεται βάσει του τεκμαρτού εισοδήματος). Προσθέτω ότι μέρος του φόρου ακίνητης περιουσίας θα πρέπει να χρηματοδοτεί την τοπική αυτοδιοίκηση (εν καιρώ ίσως μέχρι και το μισό). Τα διατηρητέα, οικόπεδα και άλλα μη αποδίδοντα έσοδα ακίνητα (μέχρι και οι αγροτικές περιουσίες) να φορολογούνται και αυτά, αλλά με διαφορετικό συντελεστή από εκείνον που θα ισχύει για κατοικίες και εμπορικές εκμεταλλεύσεις. Αντί λοιπόν «κοσμογονίας», να μην καταργηθεί το ΕΤΑΚ, αλλά να επέλθουν τροποποιήσεις που θα το καταστήσουν αποδοτικότερο και δικαιότερο ...