• Σχόλιο του χρήστη 'Πέτρος Π.' | 28 Δεκεμβρίου 2009, 12:01

    Δεν πρέπει όλα τα μέτρα να αφορούν σε μείωση των έως τώρα ελαφρύνσεων, γιατί θα καταντήσουν φορομπηχτικά και δεν πρόκειται να πείσουν τον κόσμο ότι συνεισφέρει για το "κοινό καλό". Έτσι θα έπρεπε: - Εφόσον το αφορολόγητο συνδεθεί με τις αποδείξεις δεν μπορεί να μπει πλαφόν ίσο με το αφορολόγητο που ισχύει σήμερα ούτως ή άλλως για όλους. - Να μπορούν να χρησιμοποιηθούν αποδείξεις πληρωμών και για το επόμενο φορολογικό έτος, ούτως ώστε να μην τιμωρείται ο φορολογούμενος που δεν δαπάνησε το απαιτούμενο ποσό μία χρονιά, τη στιγμή που την προηγούμενη είχε υπερκαλύψει το αφορολόγητο με την κατανάλωσή του. Το αντίθετο, θα επιβάρυνε επιπλέον εκείνους που για τον α' ή β' λόγο βρέθηκαν σε δυσχερή οικονομική κατάσταση για μία-δύο χρονιές. Σε κάθε περίπτωση, τα προτεινόμενα μέτρα έρχονται σε αντίθεση με την προσπάθεια μείωσης της γραφειοκρατίας και δεν λαμβάνουν υπόψη τους σημαντικά τεχνικά μέσα που παρέχονται πλέον στους επαγγελματίες και το κράτος. Για παράδειγμα: - Θα μπορούσαν συγκεκριμένες κατηγορίες επαγγελματιών (π.χ. γιατροί, δικηγόροι) να συνδέονται άμεσα με το TAXIS και να ελέγχεται η δραστηριότητά τους σε πραγματικό χρόνο από το ίδιο το σύστημα. Π.χ. η υπερβολικά χαμηλή δραστηριότητα ενός γιατρού να χτυπάει "καμπανάκι" για τις ελεγχτικές υπηρεσίες στο τέλος ενός τριμήνου. - Θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα είδος "κουμπαρά" του φορολογούμενου (μέσω ΑΦΜ), όπου θα καταχωρούνται αυτομάτως και ηλεκτρονικά δαπάνες για προϊόντα και υπηρεσίες, ώστε και να βελτιώνεται η δυνατότητα διασταύρωσης από το υπουργείο αλλά και να μην επιβαρύνεται ο πολίτης με ένα σωρό αποδείξεις που θα πρέπει να φυλάσσει για μία πενταετία. Τέλος θεωρώ ότι, εφόσον έχει παρθεί η απόφαση να συνδεθεί η κατανάλωση με τις φοροαπαλλαγές να δοθεί προσοχή στο ποιο είδος κατανάλωση "πριμοδοτείται". Π.χ. δεν μπορούν τα μπουζούκια, τα μπαράκια, αλλά και εισαγόμενα προϊόντα να εξισώνονται με την εγχώρια παραγωγή και υπηρεσίες, ειδικά εκείνων που είναι σημαντικές για την πρόοδο της χώρας και της κοινωνίας συνολικά. Καταληκτικά, θα πρέπει να γνωρίζει η κυβέρνηση ότι δεν μπορεί εσαεί να μεταθέτει τις δικές της υποχρεώσεις (δηλ. τον έλεγχο της παρανομίας, της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής) στην πλάτη του πολίτη με τεχνάσματα που είτε είναι είτε απλώς φαίνονται επιβαρυντικά για την καθημερινότητά του. Η απαξίωση της πολιτικής και των κομμάτων είναι τεράστια, ενώ η χρήση τακτικών κοινωνικού αυτοματισμού από τις κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια έχουν εκμηδενίσει την κοινωνική συνοχή η οποία απαιτείται για τη λήψη σοβαρών μέτρων, ειδικά μάλιστα από επιτελεία που έχουν συνδέσει το όνομά τους με τα αίτια που οδήγησαν σε αυτήν την κρίση.