Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Μιχάλης Μητσόπουλος' | 28 Δεκεμβρίου 2009, 12:50

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ο φόρος κληρονομιάς και γονικών παροχών πρέπει να εξεταστεί μαζί με το κόστος μεταβίβασης από πώληση. Τα δύο αυτό κόστη πρέπει να είναι κοντά, ώστε να είναι σχετικά αδιάφορο αν θα πουλήσεις το σπίτι και θα αφήσεις τα χρήματα ή αν θα κληροδοτήσεις το σπίτι ή οικόπεδο. Επίσης, αν και ο φόρος αυτός είναι δίκαιος να υπάρχει και σημαντικός για τα δημόσια έσοδα πρέπει να είναι λογικός. Τι σημαίνεια αυτό? Αν παλαιά ήταν πχ 30% αλλά σε αντικειμενικές αξίες που ήταν χαμηλές σήμερα που οι αντικειμενικές αξίες έχουν αυξηθεί και είναι κάποιες φορές και πάνω από τις αγοραίες αξίες (φυσικά στην πλειοψηφία, αλλά όχι τη συντριπτική πλειοψηφία πλέον, υστερούν ακόμα) ο συντέλεστής πρέπει να είναι χαμηλός. Άρα πχ 10%. Το κόστος πώλησης πρέπει να μειωθεί αντίστοιχα με μείωση του φόρου μεταβίβασης σε ένα 4% και μείωση των υποχρεωτικών αμοιβών ώστε τελικά το κόστος να μην ξεπερνάει το 5%. Αν η κληρονομιά είναι 10% και η πώληση 5% ουσιαστικά θα είναι ούδέτερη η επιλογή και άνευ ουσίας το ερώτημα αν πρέπει να κληρονομηθεί ή πουληθεί το ακίνητο. Το κράτος θα έχει έσοδα από τις κληρονομιές (τα οποία είναι σχετικά ανελαστικά και για αυτό ήταν και λάθος η κατάργηση αυτού του φόρου) αλλά και την αύξηση των πωλήσεων λόγω ελαστικότητας της αγοράς ακινήτων στη μείωση των φόρων μεταβίβασης. Για το αφορολόγητο, ο χαμηλός φόρος κληρονομιάς για ένα χαμηλής αντικειμενικής αξίας διαμέρισμα δεν είναι το τέλος του κόσμου. Σε κάθε περίπτωση ένα αφορολόγητο των 200 ή έως 400.000 ευρώ καλύπτει σίγουρα τους πλέον αδύναμους, και η τελική διαμόρφωση του κάπου μέσα σε αυτό το εύρος μικρή σημασία θα έχει για την ουσιαστική κοινωνική δικαιοσύνη. Οτιδήποτε κάτω από τις 200.000 είναι χαμηλό, και πάνω από τις 400.000 δεν χρειάζεται. Θα ήταν ίσως πρακτικό το αφορολόγητο για κληρονομία και γονική παροχή να είναι το ίδιο που ισχύει για την αγορά πρώτης κατοικίας.