Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Μιχάλης Φ.' | 28 Δεκεμβρίου 2009, 15:05

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Προσωπικά δεν έχω πρόβλημα ούτε με τα ισχύοντα φορολογικά κλιμάκια, ούτε με τα αφορολόγητα όρια ούτε με τους συντελεστές ανά κλιμάκιο. Δεν είναι το πρόβλημά μου ότι πληρώνω πολλούς φόρους (παρ' όλο που πρόσφατα πλήρωσα φόρους πάνω από 10000 Ευρώ για το 2008), διότι έχω ζήσει και στο εξωτερικό και γνωρίζω τι φόρους πληρώνουν εκεί. Τα πραγματικά πρόβλήματα κρίνω ότι είναι τα εξής τρια: (1)η φοροδιαφυγή, (2)η άδικες φοροαπαλλαγές υπέρ κάποιων "εκλεκτών" ομάδων, (3)η αστάθεια και η αβεβαιότητα του φορολογικου συστήματος. Αυτά είναι τα προβλήματα που πρέπει να λύσει η κυβέρνηση, αν θέλει να έχει πραγματικό αποτέλεσμα. Πιο συγκεκριμένα, για κάθενα από τα παραπάνω προβλήματα η γνώμη μου και οι προτάσεις μου είναι οι εξής: (1)Η φοροδιαφυγή είναι από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει το Ελληνικό Κράτος. Η λύση του προβλήματος δεν πιστεύω ότι είναι ιδιαίτερα δύσκολη, απλά μάλλον οι προηγούμενες κυβερνήσεις φοβήθηκαν το πολιτικό κόστος. Η "πάταξη" της φοροδιαφυγής είναι κρίσιμη για να αισθανθεί ο κάθε πολίτης ότι φορολογείται δίκαια και ότι ο διπλανός του επίσης φορολογείται σύμφωνα με αυτά που κερδίζει. Το αίσθημα της δικαιοσύνης, το βασικότερο ίσως ένστικτο που έχει ο πολίτης για την κοινωνία που ζει, έχει διαταραχτεί σε επικύνδυνο βαθμό στη χώρα μας. Δυστυχώς με τις σημερινές πολιτικές δεν πιστεύω ότι πρόκειται να λυθεί το πρόβλημα της φοροδιαφυγής. Ούτε με τις αποδείξεις και τα τεκμήρια, ούτε με τη διασταύρωση των οικονομικών στοιχείων (θα βοηθούσε μόνο στις μεγάλες επιχειρήσεις), ούτε με τους ελέγχους και τα τσουχτερά πρόστιμα που ευνοούν τη διαφθορά των εφοριακών. Ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος είναι να εφαρμοστούν (α)το πόθεν έσχες για αγορές, κινητή και ακίνητη περιουσία, (β)η φορολόγηση των χρημάτων που διακινεί ο κάθε πολίτης και κάθε επιχείρηση μέσω των τραπεζών. Με το (β) δεν εννοώ την φορολόγηση των καταθέσεων, που απλά η φήμη οτι θα φορολογηθούν οδήγησε στην εκροή 4 δισ. Ευρώ στο εξωτερικό ( http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=115866 ). Αυτές οι καταθέσεις πρέπει να μείνουν στην Ελλάδα. Το ζητούμενο είναι να φορολογηθεί το εισόδημα κάθε πολίτη μέσα σε μια χρονιά και όχι οι προϋπάρχουσες καταθέσεις. Οι τράπεζες ήδη συνδέουν κάθε τραπεζικό λογαριασμό στην Ελλάδα με ένα ή περισσοτερα ΑΦΜ. Απλά στο τέλος κάθε χρόνου θα πρέπει (οι τράπεζες) να καταθέτουν ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ ΚΑΙ ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ ΣΤΗΝ ΕΦΟΡΙΑ (ΓΓΠΣ) το σύνολο των «εισροών» χρήματος σε κάθε λογαριασμό και αντίστοιχο ΑΦΜ. Αν αυτά τα χρήματα υπερβαίνουν το δηλωθέν φορολογητέο εισόδημα απο αυτό το ΑΦΜ (ή τα ακαθάριστα έσοδα για τις επιχειρήσεις), θα αθροίζονται στο εισόδημα και θα φορολογούνται κανονικά με τους υπάρχοντες φορολογικούς συντελεστές. Αν κάποιος φέρει χρήματα π.χ. από το εξωτερικό σε δικό του λογαριασμό, θα πρέπει να δείξει πως αποκτήθηκαν και φορολογήθηκαν σε άλλη χώρα, αλλιώς θα πρέπει να φορολογηθούν στην Ελλάδα. Ποσά που μεταφέρονται ανάμεσα σε Ελληνικούς λογαριασμούς θα φορολογούνται στον τελευταίο αποδέκτη (δηλ. θα αφαιρούνται απο τον πρώτο). Με τη διαδικασία αυτή ποσά που μεταφέρονται σε ξένες τράπεζες και off-shore εταιρείες θα φορολογούνται κανονικά εφόσον θα έχουν πιστωθεί πρώτα στον Ελληνικό λογαριασμό! Οι εξαιρέσεις των φορολογητέων ποσών (που δεν θα προστίθονται στο σύνολο του εισοδήματος) πρέπει να είναι ελάχιστες, όπως π.χ. εισερχόμενα ποσά από δάνεια, ή από πωλήσεις ακινήτων που έχουν ήδη φορολογηθεί κατά την πώληση. Όμως όλα τα υπόλοιπα ποσά από όπου και αν προέρχονται (π.χ. χρήματα από ενοίκια, επιδόματα, επιδοτήσεις, παροχή υπηρεσιών, «φακελάκια», μίζες) θα πρέπει να μπαίνουν στο φορολογητέο εισόδημα). Το παραπάνω σύστημα πρέπει να υποστηρικτεί από σοβαρές κυρώσεις και πρόστιμα προς τις τράπεζες που δεν δίνουν σωστά τα στοιχεία των πελατών τους στην εφορία. Για να περιοριστεί το μαύρο χρήμα που κυκλοφορεί στην αγορά και να ελέγχεται καλύτερα η διαδρομή του, θα πρέπει να γίνει πιο αξιόπιστο το σύστημα των επιταγών, με κατάργηση των μεταχρονολογημένων (στην πράξη, με νομοθετικές κυρώσεις προς τις τράπεζες) και την απαγόρευση είσπραξης επιταγών από τρίτους με οπισθογράφηση (»σπάσιμο επιταγών»). Τα παραπάνω μέτρα ουσιαστικά απλουστεύουν το σύστημα βάζοντας στην άκρη περίπλοκα και γραφειοκρατικά μέτρα όπως η συλλογή αποδείξεων και οι έλεγχοι στα τιμολόγια και τα βιβλία των ελεύθερων επαγγελματιών (εφόσον οι εισπράξεις και τα έξοδά τους σε χρήμα θα φαίνονται από τις καταθέσεις ποσών στις τράπεζες και τη διακίνηση επιταγών). Επίσης η αφαίρεση του ανθρώπινου παράγοντα από τη μέση, μειώνει τη διαφθορά των εφοριακών και τη γραφειοκρατία και αυξάνει τον έλεγχο στα δημόσια οικονομικά. (2)Η φορολογική πολιτική πρέπει να αποκαταστήσει τις αδικίες προς τις "εκλεκτές ομάδες" και τις συντεχνίες και να οδηγήσει στη δικαιότερη κατανομή του φορολογικού βάρους με μέτρα όπως η διεύρυνση της φορολογικής βάσης, με τη μείωση των εξαιρέσεων και των απαλλαγών. Η αυτοτελής φορολόγηση επιδομάτων, επιδοτήσεων και διαφόρων "τελών" πρέπει να καταργηθεί. Αυτό θα βοηθήσει πολύ και στην απλούστευση των φορολογικών κανονισμών και θα κάνει τη διαδικασία πιο κατανοητη και διαφανή στους πολίτες. Πιστεύω στην πλήρη κατάργηση των φοροαπαλλαγών χωρίς εξαιρέσεις. (3)Το φορολογικό σύστημα πρέπει να μένει σταθερό, διαφορετικά ο πολίτης και οι επιχειρήσεις βρίσκονται συνεχώς σε ένα καθεστώς "φορολογικής τρομοκρατίας" από την αλλαγή των νόμων, τις έκτακτες εισφορές και τις ανατροπές κάθε κυβέρνησης στο φορολογικό καθεστώς. Όλοι αναρωτιούνται αν θα υπολογίζονται οι αποδείξεις του χρόνου, τα ιατρικά έξοδα, αν θα φορολογηθούν με νέες κλίμακες ή τις παλιές, πόσο θα ανέβουν οι αντικειμενικές αξίες και αν πρέπει να κάνουν τώρα τη γονική παροχή ή του χρόνου. Η αστάθεια καταστρέφει κάθε έννοια προγραμματισμού εξόδων και σπαταλά την ενέργεια, το χρόνο και το χρήμα των πολιτών και των επιχειρήσεων. Πρέπει επιτέλους να υπάρξει μια σταθερή και απλή φορολογική πολιτική με ορίζοντα τουλάχιστον τριετίας.