• Σχόλιο του χρήστη 'Παναγιώτης Αργυρός' | 28 Δεκεμβρίου 2009, 16:26

    Κύριε υπουργέ, Πρώτα να συστηθώ. Είμαι ένας απ' τα εκατομμύρια των ελλήνων που μαζί διώξαμε αυτήν την ανεκδιήγητη κυβέρνηση Καραμανλή έστω και στο παρά πέντε, πριν την ολοκληρωτική καταστροφή. Κι αισθάνομαι ότι δεν υπερβάλλω - κι εσείς, ως υπουργός των οικονομικών είστε οπωσδήποτε σε θέση να το γνωρίζετε καλύτερα απ’ τον καθένα μας- γιατί στα 65 χρόνια της ζωής μου (απ’ τα οποία 35 χρόνια απόλυτα ευσυνείδητου δημόσιου λειτουργού) είναι η δεύτερη φορά που αισθάνομαι για τη χώρα μου τόσο έντονα τον φόβο της αβεβαιότητας για το μέλλον. Η πρώτη ήταν στη δικτατορία του '67. Δεν προτίθεμαι, ούτε φιλοδοξώ να φέρω 'γλαύκα εις Αθήνας'. Η ιστορία όμως της νεώτερης Ελλάδας έχει αποδείξει ένα πράγμα: Όσα μέτρα κι αν πάρει η κυβέρνηση, όσο δίκαια κι αν είναι (ακόμη και με τη επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος) τα αποτελέσματα θα είναι πενιχρά. Ο έλληνας έχει πάθει ανοσία στην επιβολή μέτρων γιατί γνωρίζει ότι με το χρόνο - στις περισσότερες φορές δυστυχώς πολύ σύντομο χρόνο - θα ατονήσουν και τελικά θα μείνουν ανεφάρμοστα. Έχω διαβάσει για όλα τα προτεινόμενα μέτρα (δικά σας και των συμπολιτών μας) και όλα ακούγονται προς τη σωστή κατεύθυνση. Θα ήθελα όμως – πριν κάνω την πρότασή μου – να κάνω μερικές παρατηρήσεις, παραδοχές: 1. Ο πολυμήχανος έλληνας θα βρει αρκετούς τρόπους να ξεφύγει, όχι μόνον γιατί είναι στο αίμα του, στο DNA του, αλλά κυρίως γιατί για χρόνια δεν έχει αποκτήσει την παιδεία που οι βορειοευρωπαίοι κι άλλοι προηγμένοι λαοί, έχουν και που την απέκτησαν στα σχολεία και στις οργανωμένες κοινωνίες που ζουν με κανόνες, (συμπεριλαμβανομένης και της οικογένειας). Μέχρις ότου όμως αποκτηθεί αυτή η παιδεία, που δημιουργεί μια συγκεκριμένη-συντεταγμένη συνείδηση, θα απαιτηθούν χρόνια που δυστυχώς δεν έχουμε. 2. Ο έλληνας κατά βάθος φοβάται και δυστυχώς φοβάται και τον εαυτό του. Στις μαζικές διαδηλώσεις πρωτοστατεί αλλά και τα σπάει (κυρίως από φόβο), αντιδρά όταν του θίξουν την περηφάνια του, το φιλότιμό του κι όταν δει ότι δεν το παίρνει…. ‘βάζει την ουρά κάτω από τα σκέλη του’ και συμπεριφέρεται περισσότερο με το συναίσθημα, παρά με τη λογική. Όλοι μας, ή έστω η συντριπτική πλειοψηφία των νεοελλήνων, κατηγορούμε τη δικτατορία του 67 (το γύψο, κλπ), αλλά το έχω ακούσει από πολλούς – πάρα πολλούς ακόμη και γνήσιους δημοκράτες…. ‘ο έλληνας μόνο το βούρδουλα καταλαβαίνει. 3. Η δημόσια διοίκηση, κυρίως οι αρχές που θα κληθούν να σηκώσουν το μεγαλύτερο βάρος υλοποίησης των μέτρων που θα πάρετε (εφορίες, κλπ) είναι στελεχωμένες με ‘νεοέλληνες’, που εύκολα παρεκτρέπονται απ’ το καθήκον τους (απιστούν) και υποκινούνται απ’ το προσωπικό συμφέρον. Ακόμη κι αν γνωρίζουν ότι η σημερινή κυβέρνηση το εννοεί και θα κάνει τα πάντα να πετύχει το σκοπό της, πολλοί θα είναι αυτοί που θα αποτολμήσουν να παρανομήσουν, να δημιουργήσουν κάποια συναλλαγή με το πολίτη, γιατί είναι εθισμένοι σ’ αυτό. Βλέπετε, κε υπουργέ τόσα χρόνια ατιμωρησίας, ή εφαρμογής διαδικασιών αμφισβήτησης της ενοχής και της τιμωρίας, ή έστω και της επιβολής κάποιας μικρής τιμωρίας, έχουν δημιουργήσει αυτήν τη κατάσταση που όλοι μας απορρίπτουμε (συμπεριλαμβανομένων μάλιστα κι αυτών που διαπλέκονται). Με αυτές τις σκέψεις προτείνω να πάρετε τα μέτρα που εσείς θα κρίνετε αρκετά και κυρίως δίκαια και είμαι απόλυτα σίγουρος ότι θα το κάνετε, συν τρία επιπλέον μέτρα που θα βοηθήσουν στην απαράκλητη υλοποίησή τους: 1. Ποινικοποίηση της φοροδιαφυγής και κυρίως της φοροκλοπής (υπεξαίρεση ΦΠΑ, ή ασφαλιστικών κρατήσεων) ως ιδιώνυμο αδίκημα με μεγάλες τιμωρίες, όπως πχ : Α. χρηματικό πρόστιμο Χ 1000 (κλέβει 1 ΕΥΡΩ, να πληρώσει 1000 ΕΥΡΩ, αν όχι μεγαλύτερο). Β. κάθειρξη τουλάχιστον 10 χρόνια (για μικροποσά) και ισόβια για μεγάλα ποσά. Γ. διαπόμπευση (με τη δημοσίευση των ονομάτων τους), ώστε οι έλληνες να τους τιμωρούν με το δικός του τρόπο, δηλαδή την αποχή τους απ' τα προϊόντα ή τις υπηρεσίες που πωλούν. 2. Αυστηρό – με δρακόντεια μέτρα – πλαίσιο τιμωρίας των εμπλεκόμενων- άπιστων δημόσιων λειτουργών (εφοριακών, κλπ) (με συνοπτικές διαδικασίες και με το ερώτημα της απόλυσης, χωρίς αποζημίωση και συνταξιοδοτικά δικαιώματα) Μη ξεχνάτε, κε υπουργέ ότι οι ρωμαίοι βάσισαν τη θαυμάσια οργάνωση και λειτουργία της αυτοκρατορίας τους σε μια διαπίστωση που όλοι μας γνωρίζουμε με τη φράση ‘σκληρός ο νόμος αλλά νόμος’. 3. Θέσπιση κινήτρων για επιτυχίες ευσυνείδητων δημόσιων λειτουργών στην προσπάθεια πάταξης της φοροδιαφυγής. Τα κίνητρα αυτά μπορεί να είναι διαβαθμισμένα (άδειες, προαγωγές, ειδικά επιδόματα μέχρι και ποσοστό επί του βεβαιωθέντος φόρου). Για μικροποσά τα χρηματικά κίνητρα μπορεί να είναι προσωπικά και θα πρέπει να εφαρμόζονται με απόλυτα αντικειμενικά κριτήρια , ώστε ο βραβευόμενος υπάλληλος να μην εξαρτάται από την ‘κρίση του προϊσταμένου του’. Για μεγάλες όμως περιπτώσεις φοροδιαφυγής το χρηματικό κίνητρο μπορεί να πηγαίνει σε κοινό ταμείο. Εξυπακούεται ότι οι έλεγχοι θα πρέπει να είναι συνεχείς και εντατικοί. Η άμεση μάλιστα δημοσιοποίηση κάνα-δυο χαρακτηριστικών παραδειγμάτων τιμωρίας άπιστων δημόσιων λειτουργών και επιβράβευσης των άριστων (όχι αρεστών), θα λειτουργούσε θετικότατα προς την κατεύθυνση αλλαγής του δυσάρεστου κλίματος που για χρόνια δυστυχώς έχει παγιωθεί στη συνείδηση των ελλήνων. Κύριε υπουργέ, Δεν έχω καμία αμφιβολία πως, αν τα όποια μέτρα που θα πάρετε συνοδευτούν και με τα πιοπάνω προτεινόμενα, η υλοποίησή τους θ’ αρχίσει να αποδίδει από την πρώτη κιόλας ημέρα, που είναι και το ζητούμενο. Η διαδικασία δημιουργίας φορολογικής συνείδησης αρχικά θα πρέπει να ξεκινήσει απ’ το φόβο και στη συνέχεια – με την κατάλληλη παιδεία – θα μπορούσε να εμπεδωθεί σε πραγματική σταθερή συνείδηση δημιουργώντας έτσι προϋποθέσεις να γίνουμε κάποτε βορειοευρωπαίοι (αν ποτέ γίνουμε). Σας εύχομαι καλή επιτυχία και να είστε σίγουρος ότι μπορεί αρχικά να ακουστούν κάποιες επικρίσεις (από θεωρητικούς ‘ανθρωπιστές’, κλπ…) για τη σκληρότητα των μέτρων. Είμαι όμως σχεδόν σίγουρος ότι όταν διαισθανθούν την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης, θα βάλουν την ουρά κάτω από τα σκέλη τους και θα λουφάξουν. Η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας θα τους απομονώσει εφόσον τα όποια μέτρα πάρετε είναι δίκαια και η εφαρμογή τους συνεχής και συνεπής.