Αρχική Διάλογος για ένα Δίκαιο και Aποτελεσματικό φορολογικό σύστημαΓενικότερα ποιες προτάσεις ή σχόλια πέραν των ανωτέρω θα θέλατε να υποβάλλετε ώστε να ληφθούν υπόψη κατά τη μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος;Σχόλιο του χρήστη Γεώργιος Πετράκης | 28 Δεκεμβρίου 2009, 18:02
  • Σχόλιο του χρήστη 'Γεώργιος Πετράκης' | 28 Δεκεμβρίου 2009, 18:02

    2o σχόλιο για την οικονομία και τα φορολογικά. Ως ενεργός πολίτης θέλω να διατυπώσω με ευθύ και καθαρό τρόπο την άποψη μου για την κατάσταση στην οικονομία της χώρας όλες δηλαδή τις πτυχές της κοινωνίας και της οικονομίας και πρωτίστως τη σχέση κράτους και αγοράς όπως αυτή αναπαράγεται και επεκτείνεται με μια διαρκή σύγκρουση λειτουργιών, που αφορά εξίσου την οικονομία, την κεντρική διοίκηση, την αυτοδιοίκηση, το εκπαιδευτικό σύστημα, το επικοινωνιακό σύστημα, τον χώρο της υγείας αλλά πρωτίστως την πολιτική. Αυτό το Ελληνικό πολιτικό φαινόμενο αλλοιώνει την πολιτική και κοινωνική μας συμπεριφορά αφού πρόκειται για ένα πρόβλημα Δημοκρατίας και κυριαρχίας της χώρας από συμφέροντα Ελληνικά και ξένα. Όταν η οικονομία τελεί υπό πίεση από τον Διεθνή παράγοντα με απειλές για δραστικό περιορισμό χωρίς περιθώρια ευχέρειας που διαθέτει ως προς την άσκηση της δημοσιονομικής της πολιτικής και άσκηση άλλων πολιτικών που έχουν ανάγκη από χρηματοδότηση, πρέπει να κάνει σωστή κατανομή πόρων και άρα σχεδόν όλα εξαρτώνται από την δημοσιονομική πολιτική αν εξαιρέσουμε την παραοικονομία και τις παράνομες δραστηριότητες που σαν από μηχανής Θεός συχνά σώζουν τις αγορές. Όλα αυτά αλλοιώνουν την εικόνα που έχουμε για το ΑΕΠ, για την ακίνητη περιουσία του Δημοσίου και των πολιτών, την περιουσία και το εισόδημα των νοικοκυριών, τα κέρδη των επιχειρήσεων, την εισοδηματική διαστρωμάτωση, τις πολιτικές συμπεριφορές και την κατανομή της πολιτικής δύναμης που διασταυρώνεται με το λαθρεμπόριο επιρροής στα δημόσια πράγματα. Συνεπώς οφείλουμε να κάνουμε αλλαγές παράλληλα και σε αυτό των βραχυπρόθεσμων σωστικών μέτρων και σε αυτό των διαρθρωτικών αλλαγών, μέσα σε ένα ασφαλές κοινωνικό, αναπτυξιακό, πολιτικό και θεσμικό πλαίσιο. Άρα τα μέτρα για τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος και την αποκλιμάκωση του δημοσίου χρέους, πρέπει να μετρηθούν στο πλαίσιο μιας μεγάλης εθνικής συμφωνίας για την οργανωμένη μετάβαση από την ανομία σε διαφανείς και δίκαιες σχέσεις εργασιακές, ασφαλιστικές, διοικητικές, εμπορικές, καταναλωτικές και κοινωνικές εντέλει εξόχως πολιτικές γιατί οι πολιτικές πχ υπέρ αδυνάτου είναι κάτι πολύ ευρύτερο από τον περιορισμό της παραοικονομίας, την αλλαγή στο φορολογικό και ασφαλιστικό σύστημα ή την διοικητική μεταρρύθμιση. Ξέρουμε πολύ καλά ότι ένας τόσο δύσκολος στόχος χρειάζεται αλληλεγγύη, συμμετοχή, συναίνεση και συστράτευση όλων, πειστικότητα και όχι μόνον επιβολή, αξιοπιστία και όχι μόνο δημοκρατική νομιμοποίηση, με καλύτερη προοπτική για όλους τους εργαζομένους , για την Ελληνική οικογένεια, ότι το πραγματικό τους εισόδημα θα διαφυλαχθεί, ότι υπάρχει μια ευκαιρία για την επιχειρηματικότητα και την απασχόληση, ότι δεν θα χειραφετούνται δυνάμεις εγκλωβισμένες σε όλη την Ελλάδα ιδιαίτερα της φτωχότερης περιφέρειας. Πίσω από όλα τα θεσμικά και διοικητικά προβλήματα και όλα τα σχέδια φορολογικής και ασφαλιστικής μεταρρύθμισης κρύβονται εισοδήματα, ρόλοι, επίπεδα ζωής, συνήθειες, πρακτικές. Ο πολίτης που δικαίως δυσανασχετεί για την κακή λειτουργία του κράτους, για τις ελλείψεις στο δημόσιο σχολείο ή στο ΕΣΥ είναι πολύ συχνά ο επιχειρηματίας που ταλαιπωρείται μέσα στους μηχανισμούς του τραπεζικού συστήματος αλλά και ο ίδιος που δεν αποδίδει τον ΦΠΑ παρότι τον έχει εισπράξει από τον καταναλωτή. Είναι ο ίδιος πολίτης που ως δημόσιος υπάλληλος καθυστερεί να εξυπηρετήσει τους διοικούμενους. Είναι ο ίδιος που αγωνίζεται να μεγαλώσει το ανεπίσημο εισόδημά του με χίλιους τρόπους κινούμενος στο όριο νομιμότητας και παρανομίας ως καθηγητής, γιατρός, δικηγόρος, συμβολαιογράφος, ελεύθερος επαγγελματίας, λογιστής, έμπορος, επαγγελματίας, υπεργολάβος, ανασφάλιστος εργαζόμενος. Για να στηριχθεί η προσπάθεια αυτή πρέπει να υπάρχει η αίσθηση της ασφάλειας για τα χαμηλά εισοδήματα, της σταθερότητας και της προσδοκίας για τα μεσαία εισοδήματα, της δίκαιης επιβάρυνσης και της αναδιανομής για τα υψηλά εισοδήματα. Αυτό πρέπει να έχει ως στόχο η Κυβέρνηση δηλαδή την σταθερότητα, την ανάπτυξη με κοινωνική δικαιοσύνη, σε ένα νέο μοντέλο με δίκαιη αναδιανομή πόρων και ευκαιριών για όλους. Πρέπει συνεπώς να διαμορφώσουμε ξανά τους κανόνες λειτουργίας του κράτους, της οικονομίας, αλλά και της ίδιας της κοινωνίας. Η χαρτογράφηση της πραγματικότητας σε όλους του οικονομικούς και κοινωνικούς χώρους, σε όλες τις επαγγελματικές δραστηριότητες, σε όλες τις μορφές επιχειρηματικής δράσης, σε όλες τις όψεις των εργασιακών σχέσεων και των ασφαλιστικών ρυθμίσεων, στην εκπαίδευση, στην υγεία, τη δικαιοσύνη, στην οικοδομή, τον τουρισμό, το λιανικό εμπόριο, είναι η βάση αυτής της μεγάλης κοινωνικής και αναπτυξιακής συμφωνίας που είναι ταυτόχρονα και συμφωνία φορολογικής και ασφαλιστικής ειλικρίνειας, δικαιοσύνης και εμπιστοσύνης, συμφωνία δίκαιης συμβολής στην εθνική προσπάθεια υπέρβασης της δημοσιονομικής κρίσης με αύξηση της αποδοτικότητας και ελαχιστοποίηση δαπανών όπως στις προμήθειες αμυντικών εξοπλιστικών ή σε διπλωματικές επιλογές που συνιστούν μεγάλο κόστος «διπλωματικής προστασίας» το οποίο καταβάλει η χώρα Αυτή και άλλες σπατάλες του Δημοσίου σε ΕΡΤ-ΔΕΚΟ κλπ ή όπως σε φάρμακα και πρόωρες συντάξεις, πετάνε τα χρήματα του Ελληνικού λαού σε μία μαύρη τρύπα, με πολίτες που πληρώνουν πρόστιμα χωρίς να κατοχυρωθεί νομικά η σταθερή και μόνιμη ρύθμιση των οφειλών τους, που έτσι συνεχώς χρωστάνε και δεν μπορούν να σηκώσουν κεφάλι, αφού η νομιμότητα δεν συμφέρει και η ανταποδοτικότητα πάει περίπατο, με διαφορετικές πολιτικές για τους Δημόσιους ! από τους ιδιωτικούς υπαλλήλους πολίτες β’ κατηγορίας που πρέπει να δουλέψουν περισσότερο με λιγότερα για να συντηρήσουν την σπατάλη και τις πρόωρες συντάξεις τους, λες και επρόκειτο για μαχητές του Βιετνάμ; Ο νεοφιλελευθερισμός κατόρθωσε να οδηγήσει τις συλλογικότητες στην εξυπηρέτηση των ειδικών συμφερόντων της ομάδας, της συντεχνίας, των ατόμων που την αποτελούν. Η εξυπηρέτηση αυτή γίνεται με τρόπους που εντείνουν τον ατομισμό. Η συνήθεια, η αποδοχή πράξεων και ενεργειών που σε άλλες εποχές τις θεωρούσαμε αδιανόητες, τώρα γίνονται ρουτίνα και καθημερινότητα. Ο νεοφιλελευθερισμός κατόρθωσε να οδηγήσει την έννοια του δημόσιου χώρου και του δημόσιου συμφέροντος σε απόλυτο παραλογισμό Ενώ η προοδευτική αριστερή άποψη στηρίζει το δημόσιο χώρο και το δημόσιο συμφέρον, ενώ οι περισσότεροι Έλληνες θέλουν να έχουν εργασιακή σχέση με το δημόσιο, οι ίδιοι -αν μπορούν οικονομικά- στρέφονται στον ιδιωτικό τομέα για να λύσουν τα θέματά τους. Όλοι δε οι Έλληνες, είτε το ομολογούν είτε όχι, θεωρούν ότι ο δημόσιος χώρος υπολειτουργεί και στο βαθμό που λειτουργεί παράγει σήψη και διαφθορά. Η υποστήριξη του δημόσιου χώρου και του δημόσιου συμφέροντος, από αριστερή οπτική, περιλαμβάνει οπωσδήποτε την αναγνώριση των κακώς κείμενων που δυστυχώς δεν είναι ούτε εξαιρέσεις ούτε μεμονωμένες περιπτώσεις. Όσο υποβαθμίζεται ο δημόσιος τομέας τόσο ο ιδιωτικός κάνει ότι θέλει. Χρησιμοποιεί τον πολίτη με μόνο κριτήριο την αύξηση του κέρδους με παράλληλη υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών. Ο ισχυρός και υγιής δημόσιος τομέας πρέπει να αποτελέσει τον έναν πόλο. Ο άλλος πόλος τότε, ο ιδιωτικός τομέας, θα έχει ισχυρό αντίπαλο, κάτι που θα το λάβει σοβαρά υπόψη προς όφελος των πολιτών. Ο διπολισμός αποδείχθηκε, και μάλιστα τώρα που δεν υπάρχει, ότι είναι χρήσιμος. Η συσχέτιση της αριστεράς με την κοινωνία, πρέπει να μπορεί να καταλήξει σε εφαρμοσμένη πολιτική για τη διακυβέρνηση της χώρας. Όποια προβλήματα κι αν έχει η σχέση με την εξουσία, η άρνηση άσκησής της δεν αφορά τις ανάγκες του κάθε ανθρώπου και του πεπερασμένου άλλωστε βίου του. Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ πρέπει να είναι ΙΣΧΥΡΟΣ και ΣΑΦΗΣ. Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ πρέπει να έχει ΑΜΕΣΟΤΗΤΑ και ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. Η αμεσότητα πολλές φορές ξεπερνά τα όρια. Τα όρια του συστήματος, τα όρια των θεσμών, τα όρια των γραφείων μας, τα όρια του εαυτού μας. Ιστορικά φαίνεται ότι μόνο τότε υπάρχει αποτελεσματικότητα Πρέπει να μιλήσουμε και να δράσουμε άμεσα. Να παράγουμε αποτέλεσμα εδώ και τώρα. Για να συμβεί αυτό χρειάζεται ΑΡΙΣΤΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΜΙΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ. Τι είναι προτιμότερο άλλωστε στη ζωή; Μια άριστη στρατηγική με μέτρια εκτέλεση ή μια μέτρια στρατηγική με άριστη εκτέλεση;.. Να θυμηθούμε κλασικές αρχές: Η βάση και το εποικοδόμημα. Τα θέματα που αναδεικνύει ο κόσμος σήμερα είναι: 1. Η ακρίβεια σε συνδυασμό με τη φτώχια. (ΒΑΣΗ) 2. Η διαφθορά στους θεσμούς (ΕΠΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑ) Να απαντήσουμε άμεσα και στα δύο με θέσεις και με δράση. Για το πρώτο: ΝΑΙ στην αναδιανομή του εισοδήματος ΝΑΙ στην ανάπτυξη με νέες θέσεις εργασίας ΟΧΙ στη φτώχια ΟΧΙ στην πολιτική των επιδομάτων και των ταμείων κατά της φτώχιας ΟΧΙ στην ακρίβεια Για το δεύτερο ΝΑΙ στη διαφάνεια ΝΑΙ στην ανάδειξη των δυνατοτήτων ΟΧΙ στη διαφθορά ΟΧΙ στην αναξιοκρατία Οι παραπάνω πολιτικές για να γίνουν αποτελεσματικές πρέπει εκτός από τη Βουλή, τις επιτροπές, τις θεσμικές παρεμβάσεις και τις συζητήσεις στο εσωτερικό του κόμματος να τεθούν κατευθείαν στο λαό μέσω του OPENGOV με ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ (καμπάνια). Όλοι οι πολίτες, τα μέλη του κόμματος, τα μέλη των ΝΟΕΣ, τα μέλη της σπουδάζουσας, οι βουλευτές και η ηγεσία να βγουν στους «δρόμους», να μοιράσουν προκηρύξεις και να συλλέξουν υπογραφές, απόψεις, θέσεις. Όσο περισσότερες γίνεται. Εκατομμύρια υπογραφές. Να δημιουργήσουμε γεγονότα στο δρόμο με βάση την πολιτική μας. Άλλωστε, η αυτονομία της πολιτικής είναι κυρίως αυτό: να μπορείς να ασκείς την πολιτική σου ο ίδιος, χωρίς διαμεσολαβήσεις. Να μην κλείνουμε την πολιτική μας στα γραφεία. Να μην βγαίνουμε στους δρόμους ακολουθώντας την πολιτική άλλων, αλλά «ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΑΣ» - τότε ο κόσμος θα μας ακούσει και κυρίως θα μας δει - τότε τα Μ.Μ.Ε. θα μας ακολουθούν - τότε το δίλημμα ευθύνη διακυβέρνησης ή συμμετοχή στα κινήματα δε θα υπάρχει - τότε την απάντηση θα τη δώσει η ζωντάνια, η ίδια η ζωή. υγ) Επειδή τα πολλά λόγια κουράζουν θα επανέλθω με προτάσεις, να περάσουμε απ’ τη θεωρία στην πράξη είναι σήμερα το ζητούμενο.