Αρχική Διάλογος για ένα Δίκαιο και Aποτελεσματικό φορολογικό σύστημα1) Προτείνεται μια ενιαία, προοδευτική, τιμαριθμοποιημένη φορολογική κλίμακα για όλα τα εισοδήματα.Σχόλιο του χρήστη ΘΕΟΔΟΣΙΑ ΚΟΝΟΜΙΑΤΗ | 28 Δεκεμβρίου 2009, 20:41
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΘΕΟΔΟΣΙΑ ΚΟΝΟΜΙΑΤΗ' | 28 Δεκεμβρίου 2009, 20:41

    Επί δεκαετίες στη χώρα μας η φορολόγηση οικογενειών όπου ο ένας γονέας δεν εργάζεται είναι παραδόξως μεγαλύτερη από τη φορολόγηση όμοιων οικογενειών όπου και οι δύο γονείς εργάζονται, ακόμη και σε περιπτώσεις όπου οι δεύτερες δηλώνουν συνολικό εισόδημα μεγαλύτερο από τις πρώτες. Αυτό γίνεται φανερό στο παρακάτω παράδειγμα: Ένας μισθωτός με συνολικό εισόδημα 30.000 Ευρώ, παντρεμένος με σύζυγο που δεν εργάζεται υπόκειται, με τα σημερινά δεδομένα, σε συνολικό φόρο εισοδήματος 4.500 Ευρώ. Αντίθετα ένα ζεύγος μισθωτών, που υποβάλλει κοινή δήλωση, με εισόδημα 18.000 Ευρώ έκαστος, δηλαδή συνολικό οικογενειακό εισόδημα 36.000 Ευρώ, υπόκεινται σε φόρο 1.500 Ευρώ έκαστος, δηλαδή συνολικό φόρο 3.000 Ευρώ. Δηλαδή οικογένεια με μεγαλύτερο αριθμητικά συνολικό εισόδημα να υπόκειται σε μικρότερο φόρο, από άλλη όμοια οικογένεια με μικρότερο συνολικό εισόδημα αποκλειστικά και μόνο επειδή η σύζυγος αυτής της δεύτερης οικογένειας δεν εργάζεται. Αυτό το γεγονός δεν αποτελεί κάποιο αντικειμενικό φορολογικό κριτήριο, αλλά καθαρά ένα άδικο κοινωνικό φαινόμενο. Υπάρχουν δύο τρόποι αντιμετώπισης αυτού του άδικου, για τις οικογένειες όπου το ένα μέλος δεν εργάζεται, τρόπου υπολογισμού του φόρου εισοδήματος. (1) Να υπολογίζεται ένα επιπλέον αφορολόγητο ποσό για τις νοικοκυρές (6.000-8.000 Ευρώ), το οποίο να προστίθεται στο αφορολόγητου του συζύγου και μετά να προκύπτει ο συνολικός φόρος εισοδήματος. Με τον κοινωνικά ορθό αυτό τρόπο αναγνωρίζεται και η συνεισφορά της νοικοκυράς στην ελληνική οικογένεια. (2) Εάν για ειδικούς λόγους δε μπορεί να εφαρμοστεί το (1), τότε θα πρέπει για λόγους κοινωνικής δικαιοσύνης να φορολογηθεί το συνολικό οικογενειακό εισόδημα με τη φορολογική κλίμακα και όχι το ατομικό του κάθε συζύγου. Επειδή σε οικογένειες δύο εργαζομένων υπάρχουν πιθανώς μεγαλύτερα έξοδα για την ανατροφή των παιδιών, ο φόρος που θα προκύπτει από την εφαρμογή της κλίμακας στο οικογενειακό εισόδημα, να πολλαπλασιάζεται με κάποιο συντελεστή μικρότερο της μονάδας (0,9-0,8). Η κοινωνική δικαιοσύνη μεταξύ των πολιτών και η ισοκατανομή των φορολογικών βαρών επιβάλλει την άμεση, επιτέλους, λύση αυτού του προβλήματος.