• Σχόλιο του χρήστη 'Γιώργος Ντ' | 28 Δεκεμβρίου 2009, 23:57

    Επιθυμώντας να συμμετάσχω στον ευρύτερο διάλογο για ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα καταθέτω τις παρακάτω προτάσεις: 1. Επιδοτούμενη πλήρη μηχανογράφηση και εγκατάσταση ταμειακών μηχανών συνδεδεμένων με τη βάση δεδομένων του υπουργείου, σε όλους ανεξαιρέτως (βενζινάδικα, ταξί, φορτηγά κλπ) 2. Έκδοση αποδείξεων μόνο με συμπλήρωση του ΑΦΜ του αγοραστή ή καλύτερα έκδοση κάρτας (τύπου πιστωτικής) σε όλους όσους διαθέτουν ΑΦΜ (πολλαπλές ίσως για επιχειρήσεις) ώστε κάθε συναλλαγή να πραγματοποιείται με χρήση της (θα μπορούσε να είναι η κάρτα υγείας). Με τον τρόπο αυτό το εκάστοτε ποσό θα πιστώνεται στον έμπορο ώστε να αποδίδει ΦΠΑ και να δηλώνει ανάλογο εισόδημα ενώ παράλληλα θα χρεώνεται (ως ποσό) στον αγοραστή για έλεγχο των εισοδημάτων του. 3. Έκδοση ετήσιου ενημερωτικού σημειώματος από τις τράπεζες για αγορές (όχι αναλήψεις) που πραγματοποιηθήκαν μέσω πιστωτικών καρτών (το ποσό που δαπανήθηκε) το οποίο θα υποβάλετε υποχρεωτικώς μαζί με τη φορολογική δήλωση (αυτονόητο ότι οι τράπεζες θα πρέπει να υποβάλουν στο υπουργείο το σύνολο των πελατών τους που κατέχουν πιστωτική κάρτα). Η περίπτωση έκδοσης πιστωτικής κάρτας στο εξωτερικό θα πρέπει ίσως να μελετηθεί ξεχωριστά από ειδικότερους (ίσως υποβολή των μηνιαίων λογαριασμών). 4. Οποιαδήποτε δαπάνη να αποτελεί τεκμήριο (αγορές καταναλωτικών προϊόντων, παροχή υπηρεσιών, καύσιμα, ιδιωτικά σχολεία, φροντιστήρια, πιστωτικές κάρτες κλπ). Λογικό είναι ότι κάποιες δαπάνες (πχ πετρέλαιο θέρμανσης φροντιστήρια, ιδιωτικά σχολεία κλπ) να εκπίπτουν αλλά δεν θα παραβλέπετε ότι η δαπάνη έγινε και θα πρέπει να δηλωθεί αντίστοιχο εισόδημα. 5. Αυστηρό πρόστιμο (ανάλογα με το ποσό) όταν μετά από έλεγχο πιστοποιηθεί ότι ο πελάτης δεν πήρε απόδειξη αγοράς προϊόντος που αγόρασε ή υπηρεσίας που του παρασχέθηκε και πολλαπλάσιο πρόστιμο στον έμπορο που δεν έδωσε. 6. Μαζί με όλα αυτά είναι απαραίτητο να εξορθολογιστούν οι δημόσιες δαπάνες και οι αμοιβές ορισμένων συντεχνιών στο δημόσιο. Όποια λύση και αν βρεθεί το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι να επανακτηθεί η αμοιβαία εμπιστοσύνη και σεβασμός μεταξύ Κράτους – Πολίτη. Ο πολίτης πρέπει να ξέρει ότι το κράτος είναι δίκαιο προς όλους και απαιτεί τα ίδια από όλους (αναλογικά). Η εμπιστοσύνη του πρέπει να ξανακερδηθεί.