• Σχόλιο του χρήστη 'Δημήτρης' | 29 Δεκεμβρίου 2009, 00:37

    Θεωρώ ότι οι φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας δεν έχει θέση σε μια πολιτισμένη κοινωνία γιατί στρέφεται κατά της ελευθέριας των πολιτών και κατά του δικαιώματος τις ιδιοκτησίας. Η ακίνητη περιουσία από μόνη της δεν αποτελεί πηγή πλούτου για έναν άνθρωπο ή μια επιχείρηση. Το γεγονός ότι έχω ένα σπίτι στην ιδιοκτησία μου, δεν μου αποφέρει χρηματικά έσοδα παρά μόνο όταν τον εκμισθώνω σε κάποιον ή εκτελώ κάποια επιχειρηματική δραστηριότητα σε αυτό(πράξεις που και οι δύο φορολογούνται ανεξάρτητα). Εδώ στηρίζεται το παράλογο του φόρου αυτού αφού το κράτος ζητά χρήματα(φόρος) ενώ δεν υπάρχει κάτι που να διασφαλίζει ότι ο ιδιοκτήτης του ακινήτου έχει τα χρήματα αυτά. Συνέπεια αυτού είναι, ο ιδιοκτήτης της περιουσίας να εξαναγκάζεται(καταπάτηση της ελευθερίας) σε κάποια ενέργεια για την εκμετάλλευση της περιουσίας και την ανεύρεση χρημάτων για την αποπληρωμή των φόρων. Δηλαδή η ιδιοκτησία και μόνο ενός ακινήτου αποτελεί "μαύρη τρύπα" για τον προϋπολογισμό του ιδιοκτήτη(καταπάτηση του δικαιώματος της ιδιοκτησίας). Παράλληλα η όλη διαδικασία της διαχείρισης ενός ακινήτου κάτω από την πίεση ενός φορολογικού νόμου είναι τις περισσότερες φορές, μια διαδικασία ψυχοφθόρα που υποβαθμίζει την ποιότητα ζωής και καταναλώνει χρόνο από την ζωή των πολιτών. Αυτό είναι σίγουρα κάτι που λειτουργεί ανασταλτικά στην απόφαση απόκτησης ακίνητης περιουσίας. Γενικά πιστεύω ότι η πιο δίκαιη μορφή φορολόγησης των ακινήτων είναι η φορολόγηση αποκλειστικά των διαδικασιών αγοράς και πώλησης τους (όχι την μεταβίβαση ούτε την κληροδότηση), αφού ο φόρος μπορεί να θεωρηθεί μέρος του τιμήματος αγοράς του ακινήτου και δίνει στον ιδιοκτήτη την ελευθερία να διαχειριστεί το ακίνητο κατά το δοκούν.