Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Κωνσταντίνος Κοντογιαννίδης' | 6 Νοεμβρίου 2009, 16:00

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Το να δοθούν 300-1.300 ευρώ σε κάθε έναν από τους όσους καθορίζει ο συγκεκριμένος νόμος θεωρώ οτι σε καμία περίπτωση δεν μπορεί ουδέ καν βραχυπρόθεσμα να αποτελέσει έστω και ένδειξη αναδιανομής πλούτου. Τα συγκεκριμένα χρήματα αναπόφευκτα θα οδεύσουν σε τρέχουσες, αν όχι απλά καταναλωτικές μικροανάγκες των συγκεκρμένων ευπαθών ομάδων, ή το πολύ σε κάλυψη μικροοφειλών τους σε τρίτους (ιδιώτες ή το δημόσιο και τους εν γένει φορείς του). Μοιραία το αποτέλεσμα από αυτή την οιονεί "αναδιανομή πλούτου" σε επίπεδο κοινωνικού ορίζοντα είναι μηδενικό. Στον αντίποδα αν και το συγκεκρμένο ποσό που εντέλει θα διατεθεί (περίπου 1,5 δισεκατομμύριο ευρώ) αποτελεί ποσοστό περίπου 7% του ελλείματος που μας "δώρισε" η προηγούμενη κυβέρνηση, μάλλον το συγκεκριμένο μέτρο και η εν γένει φιλοσοφία του συγκεκριμένου νομοθετήματος μπορεί (και ίσως όχι καθ υπερβολή) και να κατακριθεί ως "λαϊκιστική πολυτελής πολιτική". Η ελάφρυνση, από τις ομολογουμένως ανερμάτιστες και σκληρές ημέρες της προηγούμενης κυβέρνησης, των ομάδων που στοχεύει το συγκεκρμένο νομοθέτημα, θα έπρεπε να επιτυγχάνεται μέσω στοχεύσεων διαρθρωτικού χαρακτήρα στο επίπεδο της μικροοικονομίας και φορολογικής πολιτικής. Ως παραδείγματα που θα μπορούσαν να επιτύχουν τον πραγματικό στόχο της αναδιανομής του πλούτου θα ανέφερα επιγραμματικά α. Τον έλεγχο, την ιδιαίτερη εποτπεία και νομοθετική παρέμβαση στην κατάρτιση των λεγομένων και "συμβάσεων προσχωρήσεως" (π.χ. τρόπος και μεθοδοι του καθορισμού επιτοκίων, δαπάνες και έξοδα συμβάσεων κλπ) των εν γένει Τραπεζικών ιδρυμάτων με αποτέλεσμα να υπάρξει ουσιαστική ελάφρυνση σε μηνιαία πλέον βάση των κατόχων πιστωτικών καρτών και οφειλετών στεγαστικών δανείων, αλλά και των επιχειρηματκών δανείων που σε μέγεθος (δηλ. αριθμό αποδεκτών) υπερβαίνουν αυτό που επιδιώκεται νομοθετικά να καλυφθεί. β. Μέτρα φορολογικού χαρακτήρα όπως είναι η κατάργηση της αυτοτελούς φορολόγησης πέρα από την εφαρμοζόμενη φορολογική κλίμακα, με παράλληλη αύξηση του αφορολογήτου ορίου με κοινωνικά κριτήρια σε επίπεδα που έχουν πραγματική βάση. Ακόμη η επαναφορά του συστήματος αποφορολόγησης με την προσκόμιση αποδείξεων εξόδων για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο σύνολο δαπανών έτσι ώστε άπαντες να είναι αναγκασμένοι να εκδίδουν αποδείξεις, αφού απλούστατα θα το επιβάλλει ο αντισυμαβλλόμενός τους με έμμεσο συναποτέλεσμα να επιτυγχάνεται ευχερώς και ο έλεγχος της παραοικονομίας γ. Καθορισμός ανωτάτου ορίου απονομής συντάξεως (η εμφάνιση διπλο ή τριπλο συνταξιούχων αποτελεί κυριολεκτκά κοινωνικό καρκίνωμα). Επανέλεγχος των συντάξεων που έχουν απονεμηθεί ως τέτοιες αναπηρίας καθώς και των συντάξεων που έχουν απονεμηθεί σε μη διαμένοντες καν στην Ελλάδα αλλοδαπούς "ομογενείς". δ. Κατάργηση κάθε είδους απαλλαγής από τον ΦΠΑ (Μονές Αγίου Όρους, Σκάφη αναψυχής κλπ.) προκειμένου να εξισοροποηθεί ο ΦΠΑ για όλες τις συναλλαγές σε χαμηλότερο και φυσικά κοινωνικότερο συντελεστή. Έτσι όλες οι ομάδες που στοχεύει το νομοθέτημα, απλά θα αγοράζουν φθηνότερα. ε. Επιτέλους φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας, ιδιαίτερα της ακίνητής, αλλά και τς κινητής με μοναδική εξαίρεση στα αρχαιολογικού ενδιαφέροντος κτίσματα και κινητά τα οποία όμως θα πρέπει υποχρεωτικά να έχουν προηγουμένως παραχωρηθεί κατά χρήση κάρπωση και φύλαξη στις αρμόδιες αρχές (αρχαιολογικές υπηρεσίες ή εφορίες νεωτέρων μνημείων). στ. Επέκταση και εκσυγχρονισμός των Κ(έντρων) Ε(ξυπηρέτησης) Π(ολιτών), έτσι ώστε η καθημερινλή μικροδιαφθορά που δημιουργεί και το ανάλογο έξοδο στον πολίτη να εξαλειφθεί, μέτρο το οποίο παράλληλα θα δώσει και μόνιμη εργασία σε εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες συμπολίτες μας που θα κληθούν και να στελεχώσουν τα ΚΕΠ, αλλά και να εργαστούν για τον εξυγχρονισμό τους. Θα μπορούσα να αναφέρω σελίδες ολόκληρες προτάσεων αλλά παραθέτω απλά και ενδεικτικά τα παραπάνω. Εντέλει κατά την γνώμη μου η μόνη πραγματκά πολιτική άποψη που μπορεί να έχει ενδιαφέρον για το συγκεκριμένο νομοθέτημα είναι αυτή που επιγραμματικά σημειώνει πως "Δεν είναι λογικό να προσφέρεις στον φτωχό κάτι που δεν εξαλείφει την ανάγκη του. Αντίθετα αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να ελέγχεις και να διορθώνεις τις αιτίες που παράγουν τους φτωχούς" Θεωρώ το συγκεκριμένο νομοθέτημα μακράν της συγκεκριμένης άποψης.