Αρχική Διάλογος για ένα Δίκαιο και Aποτελεσματικό φορολογικό σύστημα2) Προτείνεται η ενίσχυση του μέτρου της έκπτωσης από το φορολογητέο εισόδημα, καταναλωτικών δαπανών βάσει αποδείξεων.Σχόλιο του χρήστη ΔΩΡΑ ΞΥΘΑΛΗ | 29 Δεκεμβρίου 2009, 09:48
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΔΩΡΑ ΞΥΘΑΛΗ' | 29 Δεκεμβρίου 2009, 09:48

    Θα πρέπει να υπάρχει ένα ελάχιστο όριο αφορολογήτου, τα 12.000 ευρώ είναι λογικό ποσό. Θα μπορούσε να υπάρξει διαφοροποίηση και να συνδέεται το αφορλόγητο όριο με αποδείξεις δαπανών για εισοδήματα πάνω από 80.000 ευρώ, ως εξής: π.χ μέχρι 6.000 ευρώ αφορολόγητο και από τα 6.000 ευρώ μέχρι τα 12.000 ευρώ να καλύπτεται το αφορλόγητο (δηλ. τα υπόλοιπα 6.000 ευρώ) με αποδείξεις. Η αρχή θα πρέπει να είναι, ότι το όριο που θα καλύπτεται με αποδείξεις πρέπει να είναι λογικό και να αφορά κατηγορίες επαγγελμάτων που φοροδιαφεύγουν. Π.χ τα super markets αναγκαστικά εκδίδουν αποδείξεις, και ναι μεν μπορεί με αυτές να συγκεντρώσει κανείς έως και όλο το όριο αφορολογήτου, αλλά αυτό δεν έχει νόημα για χαμηλά εισοδήματα, για τα οποία πρέπει έτσι κι αλλιώς να ισχύει το ελάχιστο αφορολόγητο. Από την άλλη τα υψηλότερα εισοδήματα μπορούν να καλύψουν με άλλες αποδείξεις το όριο πάνω από το ελάχιστο. Η αρχή που θα πρέπει να επικρατήσει για τις αποδείξεις είναι ότι θα πρέπει να αποτρέπουν φοροδιαφυγή. Αν πάλι πρόκειται να χρησιμοποιηθούν ως τεκμήριο, τότε έχουν νόημα για δηλούμενα χαμηλά εισοδήματα ελευθέρων επαγγελματιών (οι μισθωτοί, έστω και υψηλά αμοιβόμενοι δεν μπορούν να φοροδιαφύγουν).Η προσπάθεια πρέπει να κατατείνει σε σύλληψη ύλης που διαφεύγει από ελεύθερους επαγγελματίες και όχι από μισθωτούς που πάντα "πληρώνουν τη νύφη" αδίκως και αυτό δεν οδηγεί σε σχέση εμπιστοσύνης του πολίτη προς τη φορολογική αρχή, με τις γνωστές συνέπειες.