• Σχόλιο του χρήστη 'Δρ Γεωργιος Γιαννιτσιωτης' | 29 Δεκεμβρίου 2009, 10:14

    Το πρόβλημα με την ακίνητη περιουσία στην Ελλάδα είναι διτό: από τη μια πλευρά υπάρχουν άνθρωποι (με ρίζες στην υπαιθρο) που έχουν περιουσιακά στοιχεία από κληρονομιά και από την άλλη οι επιτήδιοι φοροκλέπτες των τελευταίων 10ετιών που "επένδυσαν" (ξέπλυναν το βρώμικο χρήμα) σε ακίνητα. Εαν μπουν όλοι στο κρεββάτι του Προκρούστη, οι μεν επιτήδιοι δεν θα έχουν πρόβλημα, οι άλλοι όμως, θα αναγκασθούν να εκποιήσουν την περιουσία αυτή έναντι πινακίου φακής (ιδίως τα αγροτικά ακίνητα που δεν καλύπτει η πώλησή τους ούτε τα συμβολαιογραφικά έξοδα). Ομως, ο νομοθέτης πρέπει να έχει ενιαία αντιμετώπιση (ασχέτως του τρόπου απόκτησης των ακινήτων). Ετσι, η επιβολή ΕΤΑΚ 0,1% στα αστικά ακίνητα μόνο (κτίρια) μπορεί να κρίνεται κοινωνικά άδικη αλλά με καθιέρωση αφορολογήτου ορίου μπορεί να αποτελέσει την βάση κλιμακωτής φορολόγησης της ακίνητης περιουσίας υπό τον ακόλουθο όρο: να είναι ενταγμένη στο Κτηματολόγιο. Ο όρος αυτός δεν τίθεται τυχαία: η μεταβίβαση ακινήτου που είναι εγγεγραμμένο στο Κτηματολόγιο μπορεί να στοιχίζει (με την κατάλληλη ρύθμιση) πολύ λιγότερο σε συμβολαιογραφικά έξοδα απ'ότι η μεταβίβαση ακινήτου εκτός κτηματολογίου (όπου επιβαρύνεται συχνά και με άλλα έξοδα - π.χ. τοπογραφικά). Ετσι, το κράτος θα έχει κίνητρο να ολοκληρώσει γρήγορα το Κτηματολόγιο (για το οποίο έγινε μεγάλη ρεμούλα την 10ετία 1990 με αποτέλεσμα η ΕΕ να ζητήσει την επιστροφή των κοινοτικών κονδυλίων και να το πληρώνουν οι κάτοχοι ακινήτων από την τσέπη τους - φυσικά ουδείς πολιτικός εδιώχθη για τη ρεμούλα αυτή) Ετσι, ο Πολίτης - ιδιοκτήτης ακινήτου δεν θα αισθάνεται ότι το κράτος τον κυνηγά για να τον αναγκάσει να ξεπουλήσει την ακίνητη περιουσία του, αλλά θα έχει την δυνατότητα να την διαχειρισθεί και να αποκομίσει οφέλη - φορολογητέο εισόδημα. Κάθε άλλη πολιτική στρέφεται ευθέως κατά του δικαιώματος στην ιδιοκτησία και θα δημιουργήσει προβλήματα στην χώρα αν κάποιος στραφεί εναντίον της με αυτό το σκεπτικό στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.