Αρχική Διάλογος για ένα Δίκαιο και Aποτελεσματικό φορολογικό σύστημα5) Προτείνεται ο λογιστικός προσδιορισμός βάσει λογιστικών καταστάσεων των εισοδημάτων όλων των κατηγοριών ελεύθερων επαγγελματιών και επιτηδευματιών και η κατάργηση του ειδικού τρόπου φορολόγησης που ισχύει για ορισμένες κατηγορίες επαγγελμάτων.Σχόλιο του χρήστη Ηλίας Γ. | 29 Δεκεμβρίου 2009, 14:57
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ηλίας Γ.' | 29 Δεκεμβρίου 2009, 14:57

    Παρόλο που εν γένει κρίνεται θετική η πρωτοβουλία της κυβέρνησης για δημόσια διαβούλευση σε πλαίσιο θεμάτων, η ορθή αξιολόγηση και χρήση της προσέγγισης της κοινής γνώμης, είναι αυτή που θα καταδείξει εάν επρόκειτο για ειλικρινή αναζήτηση του παλμού της κοινωνίας ή για επικοινωνιακό τέχνασμα χωρίς ουσιαστικό αντίκτυπο και αξιολόγηση. Εν προκειμένω, και αναφορικά με την επιχειρούμενη εξίσωση (= ισοπέδωση) μισθωτών και ελεύθερων επαγγελματιών έναντι της ασκούμενης φορολογίας εισοδήματος θα επιθυμούσα να τονίσω τα παρακάτω διακριτά στοιχεία και χαρακτηριστικά, τα οποία κατά τη γνώμη μου συνιστούν άκριτη ισοπέδωση της φιλοσοφίας του ισχύοντος φορολογικού καθεστώτος και εν δυνάμει οδηγούν σε κοινωνικά άδικο και άνισο τρόπο αύξησης των φορολογικών εσόδων: 1) Η μονιμότητα και η σταθερότητα (έστω σε πληθωριστικά επίπεδα) του εισοδήματος των μισθωτών ΔΕΝ ισχύει εν τοις πραγμάσι για τους ελεύθερους επαγγελματίες. 2) Η κοινωνική διάσταση-προσφορά του εργοδότη ελεύθερου επαγγελματία δεν πρέπει να αγνοηθεί. 3) ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ- Ο τεκμαρτός τρόπος φορολόγησης των μηχανικών που παρέχουν υπηρεσίες έχει την έννοια των εξόδων που δεν προσδιορίζονται με αποδείξεις και ΚΒΣ γιατί ο ισχύον κώδικας δεν το επιτρέπει (π.χ. δεν επιτρέπεται σε μηχανικό μελετητή-επιβλέποντα να εμφανίζει έξοδα κίνησης και συντήρησης οχήματος αν δεν είναι νομικό πρόσωπο ΑΕ-ΕΠΕ) 4) Οι αμοιβές των μηχανικών (κώδικας αμοιβών μελετών 3316/2005) έχουν καθοριστεί 11 χρόνια μετά την εφαρμογή του ν.2238/1994 που καθόρισε τον τεκμαρτό τρόπο προσδιορισμού καθαρού εισοδήματος για αρχιτέκτονες & μηχανικούς. (προφανώς λαμβάνοντας αυτό ως δεδομένο) 5) Δεν γίνεται να νομιποιηθεί μια εισοδηματική πολιτική "των άκρων", χωρίς μεταβατικά στάδια και χωρίς ανάλογες απαιτούμενες προσαρμογές που θα επιφέρουν μια σχετική ισορροπία (π.χ. όχι λογιστικός προσδιορισμός εισόδηματος αλλά αύξηση των εν ισχύ συντελεστών προσδιορισμού καθαρού εισοδήματος με μείωση αφορολόγητου ορίου και ταυτόχρονη χρήση αποδείξεων) Ευχαριστώ.