Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Χαϊκάλης Διονύσης' | 29 Δεκεμβρίου 2009, 16:55

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Το μέτρο αναδεικνύει την ευκολία και την προχειρότητα του νομοθέτη. Μειώνοντας το αφορολόγητο όριο με τον τρόπο που προτείνεται, ουσιαστικά επιτυγχάνονται δύο πράγματα, καθαρά αντίθετα με την έννοια της κοινωνικής πολιτικής: - Ο πολίτης αναγκάζεται να επωμιστεί το ρόλο του ελεγκτή για τις επιχειρήσεις και τους ιδιώτες επιχειρηματίες. - Το κράτος βασίζεται στην καταναλωτική ικανότητα του πολίτη για να συμπεράνει ότι δεν πρέπει να τον φορολογήσει. Τελικά πλήττονται με τον ίδιο τρόπο όσοι πληρώνουν κανονικά τους φόρους τους και όσοι φοροδιαφεύγουν - τουλάχιστον σε αυτό καταφέρνει το μέτρο να φέρεται ισότιμα. Η φοροδιαφυγή δε θορυβείται στο ελάχιστο, αφού δεν είναι φανερό με ποιο τρόπο εντοπίζεται ο φοροδιαφεύγων. Με μία πολύ απλή ματιά στην αγορά, είναι φανερό ότι οι μεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις εκδίδουν αποδείξεις σε όλους τους πελάτες τους. Όσοι δεν εκδίδουν αποδείξεις, μπορούν να πατήσουν στην "έκπτωση" που προσφέρουν για τις υπηρεσίες τους, κατά την τιμή του ΦΠΑ, και πολλοί θα συνεχίσουν να μη ζητούν αποδείξεις μόνο και μόνο για να τη διατηρήσουν, ειδικά αν για παράδειγμα έχουν συμπληρώσει ήδη τις αποδείξεις του έτους. Το πρόβλημα της φοροδιαφυγής εντοπίζεται σε συγκεκριμένα επαγγέλματα, και σε αυτά πρέπει να αναζητηθεί ο τρόπος αντιμετώπισής της σε πρώτη φάση. Ο μισθωτός δε μπορεί εκ των πραγμάτων να φοροδιαφύγει, η μείωση του αφορολόγητου θα τον επιβαρύνει ακόμα περισσότερο.