Αρχική Διάλογος για ένα Δίκαιο και Aποτελεσματικό φορολογικό σύστημα19) Επισημαίνεται ότι το προαναφερθέν μέτρο για την επέκταση των εκπτώσεων από το φορολογητέο εισόδημα φυσικών προσώπων ποσών βάσει αποδείξεων αγορών, έχει επίσης ως στόχο τον περιορισμό της φοροδιαφυγής.Σχόλιο του χρήστη Γιάννης Π. | 29 Δεκεμβρίου 2009, 17:44
  • Σχόλιο του χρήστη 'Γιάννης Π.' | 29 Δεκεμβρίου 2009, 17:44

    Επειδή, ακούω τελευταία, ότι θα γίνεται έκπτωση (ή αύξηση του αφορολόγητου) με αποδείξεις από super market, έχω να κάνω μια πολύ απλή ερώτηση? Ποιο Super Market δεν εκδίδει απόδειξη? Η απάντηση είναι προφανής κανένα. Κατά συνέπεια πρόκειται για ένα μέτρο που ουσιαστικά θα βοηθήσει κάποιους να φτάσουν στο αφορολόγητο που επιθυμούν, αλλά δεν θα έχει καμία πρακτική αξία, από πλευράς εσόδων για το κράτος. Γνώμη μου είναι ότι θα πρέπει να μετράνε οι αποδείξεις μόνο από επαγγελματίες που είναι γνωστό και αποδεδειγμένο ότι φοροδιαφεύγουν και αυτές είναι: 1)Γιατροί 2)Δικηγόροι 3)καταστήματα ρούχων 4)εστιατόρια 5)Bar-Cafe και άλλα τέτοια συναφή. 6)Υδραυλικοί 7)Ηλεκτρολόγοι 8)ξυλουργοί 9)Ελαιοχρωματιστές Επιπλέον το κίνητρο για να πάρει κάποιος απόδειξη θα πρέπει να είναι τέτοιο ώστε να δικαιολογεί μια τέτοια κίνηση. Διότι αν το κέρδος είναι της τάξης του 10% (μια ενδεικτική πρώτη φορολογική κλίμακα), τότε κάλλιστα ο επαγγελματίας θα "κόψει" κάτι μεγαλύτερο 15% από τον πελάτη με την συμφωνία μη έκδοσης του σχετικού παραστατικού. Μάλιστα, ενδεχομένως, αυτό που θα βοηθούσε ιδιαίτερα το μέτρο θα ήταν ένα είδος επιβράβευσης και δει χρηματικής (π.χ., ένα επιπλέον αφορολόγητο ποσό) του πολίτη εφόσον προβαίνει σε σχετική καταγγελία τέτοιων γεγονότων και αποδειχτεί ότι πρόκειται για βάσιμο γεγονός. Με αυτό τον τρόπο καλλιεργείται και ο σχετικός φόβος στον επαγγελματία, προκειμένου να εκδίδει αποδείξεις σε κάθε περίπτωση. Ειδικά για τις περιπτώσεις των ιατρών ένα επιπλέον κίνητρο για να παίρνει κάποιος απόδειξη θα μπορούσε να προκύψει από την αύξησή των ποσών που δικαιολογούν τα ταμεία ως αποζημίωση. Διότι είναι προφανές ότι αν ο οδοντογιατρός για παράδειγμα ζητάει 50€ το σφράγισμα και το ταμείο αποζημιώνει με 7€, τότε ο πελάτης απλά πληρώνει 40€ και φεύγει χωρίς απόδειξη! Αν όμως το ταμείο επέστρεφε όλο το ποσό ή ακόμα και 30€, τότε δε νομίζω ότι υπήρχε περίπτωση να γίνει κάτι τέτοιο. Το ίδιο ισχύει, φυσικά και για άλλες κατηγορίες ιατρών, προεξεχόντων των γυναικολόγων, όπου υπάρχουν περιπτώσεις που ο πελάτης πληρώνει 3000€ για τοκετό και φεύγει χωρίς απόδειξη. Άμα ζητήσει απόδειξη, ο γυναικολόγος του ζητάει 4500€. Με το ταμείο να μη δίνει τίποτα σε αυτή τη περίπτωση (το επίδομα τοκετού μόλις και μετά βίας καλύπτει μικρό ποσοστό της νοσηλείας στο μαιευτήριο), είναι ηλίου φαεινότερο ότι δεν συμφέρει τον πελάτη να πάρει απόδειξη. Υπολογίστε μόνο πόσες γέννες γίνονται σε ετήσια βάση στην Ελλάδα σε ιδιωτικά μαιευτήρια, επί το ποσό ανά τοκετό και θα καταλάβετε το μέγεθος της φοροδιαφυγής. Συνοψίζοντας, αυτό που κρίνω σημαντικό είναι να δοθούν ουσιαστικά και σοβαρά κίνητρα για την έκδοση αποδείξεων. Αν δε γίνει κάτι τέτοιο, τότε οτιδήποτε μέτρο του οποίου η εφαρμογή επαφίεται στην διακριτική ευχέρεια του φορολογούμενου είναι καταδικασμένο να αποτύχει. Θα το υπερκεράσει το ίδιο το σύστημα της φοροδιαφυγής.