Αρχική Διάλογος για ένα Δίκαιο και Aποτελεσματικό φορολογικό σύστημα27) Οι διεθνείς τάσεις δείχνουν επίσης έμφαση σε αποκεντρωμένα φορολογικά έσοδα υπέρ της τοπικής αυτοδιοίκησηςΣχόλιο του χρήστη Κολιντζίκης Δημήτρης,υποψήφιος βουλευτής ΠΑΣΟΚ στο Ν.Σερρών | 29 Δεκεμβρίου 2009, 21:24
  • Σχόλιο του χρήστη 'Κολιντζίκης Δημήτρης,υποψήφιος βουλευτής ΠΑΣΟΚ στο Ν.Σερρών' | 29 Δεκεμβρίου 2009, 21:24

    Διαβάζοντας κανείς τα σχόλια των συμπολιτών μας, για το συγκεκριμένο θέμα, στο διαδίκτυο, στα πλαίσια της διαβούλευσης, αμέσως αντιλαμβάνεται ότι η πλειοψηφία, τουλάχιστον, των συμμετεχόντων στη διαβούλευση, που πιστεύω εκφράζει και την πλειοψηφία των πολιτών, έχει πολύ κακή εικόνα- εντύπωση για τους ΟΤΑ, ιδίως στο θέμα της διαφάνειας της οικονομικής τους λειτουργίας και στην εξυπηρέτηση του πολίτη-δημότη. Η κατάσταση αντανακλά την γενική αρνητική εικόνα που έχει η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών προς την Κυβέρνηση, την κάθε Κυβέρνηση, καθώς και σε κάθε μορφή εξουσίας, σ’ αυτή την δύσμοιρη χώρα. Τα εμφανή αίτια θα πρέπει να αναζητηθούν στην έλλειψη διαφάνειας και αξιόπιστων μηχανισμών ελέγχου της οικονομικής διαχείρισης για τους μετέχοντες σε κάθε μορφή εξουσίας, στην προκείμενη περίπτωση στους ΟΤΑ, και κυρίως στην έλλειψη επιβολής αυστηρών ποινών( διοικητικών, ποινικών και αστικών) σε όσους καταχρώνται ή κατασπαταλούν το «δημόσιο χρήμα». Τα αφανή, όμως, αίτια, θα πρέπει να αναζητηθούν στην διαπλοκή και στις πελατειακές σχέσεις που αναπτύσσονται και καλλιεργούνται ανάμεσα στους διάφορους κατόχους ή υποψήφιους κατόχους εξουσίας, κρατικής, νομαρχιακής, δημοτικής, ή άλλης μορφής, κυρίως μέσω των κομματικών μηχανισμών. Η συναλλαγή και η συνακόλουθη διαφθορά, για όσους γνωρίζουν, είναι καταφανής. Κατ’ αρχήν, οι κυβερνώντες «φροντίζουν» να δημιουργήσουν ένα πεδίο προνομίων και ευνοϊκών ρυθμίσεων ή παροχών, τόσο στους κατόχους των αιρετών αξιωμάτων( βουλευτές, δήμαρχοι, νομάρχες), όσο και σε άλλα άτομα της εξουσίας, ιδίως της κρατικής(γενικοί γραμματείς, ειδικοί γραμματείς, σύμβουλοι κλπ), προνόμια και εύνοιες που είναι ανοικτά σε ακόμη περαιτέρω «βελτιώσεις». Ετσι, δημιουργείται μία ομάδα νομέων εξουσίας, με προκλητικά, άλλοτε λιγότερο και άλλοτε περισσότερο, προνόμια, ομάδας που σταδιακά αποστασιοποιείται από την υπόλοιπη κοινωνία και στο τέλος στέκεται απέναντί της, όπως και η κοινωνία στέκεται απέναντί της, με θανάσιμο μίσος. Είναι η λεγόμενη «νομενκλατούρα», που το απόγειο της, στην σύγχρονη εποχή, το γνώρισε στα αποκληθέντα «κομμουνιστικά» καθεστώτα. Σε επίπεδο ΟΤΑ η συναλλαγή και οι πελατειακές σχέσεις διενεργούνται κυρίως μέσω του μηχανισμού του κομματικού «χρίσματος» ως υποψηφίου κάποιου σε ηγετική θέση αιρετών αξιωμάτων (Δημάρχου, Νομάρχη κλπ). Η συναλλαγή είναι σαφής και καθαρή: Σου εξασφαλίζω το «χρίσμα» και μέσω αυτού προνόμια και εύνοιες( σύνταξη στα οκτώ χρόνια, «διπλό μισθό» και ως δημόσιος υπάλληλος και ως δήμαρχος, ανεξέλεγκτο, ουσιαστικά, οικονομικής διαχείρισης, «πόθεν έσχες» κλπ), από σένα θέλω υποταγή και αναπαραγωγή συναλλαγών και πελατειακών σχέσεων με τους πολίτες, τους οποίους να ελέγχεις, ώστε μέσω εσού να μπορώ να τους ελέγχω και να μπορώ να αναπαραχθώ και εγώ, ως υπέρτατη κυβερνητική εξουσία! Γι’ αυτό και βλέπει ο πολίτης να εκλέγεται δήμαρχος π.χ. ένας απλός δημόσιος υπάλληλος, που μέχρι τότε με δυσκολία μπορούσε να αντιμετωπίζει τις οικογενειακές του ανάγκες, και ξαφνικά μετά από δύο τετραετίες ως δήμαρχος, ή Νομάρχης, να αλλάζει, άρδην, η ζωή του, να αποκτά ακίνητη περιουσία, σπίτια με προκλητικές ανέσεις, να έχει πολυτελή αυτοκίνητα( αν και το τελευταίο οι «πονηροί» το αποφεύγουν) κλπ, χωρίς καμία αντίδραση από την Πολιτεία , χωρίς κανένα αξιόπιστο έλεγχο και χωρίς κανείς να μπορεί να δώσει μία πειστική απάντηση στον απλό πολίτη, πως αποκτήθηκαν όλα αυτά! Για να αλλάξουν όλα τα παραπάνω και να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών στους κατόχους της εξουσίας, μεταξύ των οποίων και στους εκπροσώπους των ΟΤΑ, θα πρέπει να γίνει μία επανάσταση, για τα Ελληνικά δεδομένα, διότι για τα κράτη τα δυτικής Ευρώπης, αυτά είναι αυτονόητα! Τώρα, ποιά μέτρα χρειάζονται για τον σκοπό αυτό δεν είναι δύσκολο να βρεθούν. Αρκεί να δούμε τι ισχύει στα πολιτισμένα, στον τομέα αυτό, κράτη της Δυτικής Ευρώπης. Εκείνο που πρωτίστως απαιτείται είναι να υπάρχει στην Κυβέρνηση η ισχυρή και αταλάντευτη πολιτική βούληση. Γι’ αυτό και το πρώτο που θα πρέπει να γίνει είναι να αποκοπεί ο «ομφάλιος λώρος» αυτής της κατάστασης, να αποκοπούν οι συναλλαγές και οι πελατειακές σχέσεις, να υπάρξει μία νέα αντίληψη για το κράτος και τους θεσμούς. Χρειάζονται, όμως, και τα κατάλληλα πρόσωπα με τις αντίστοιχες ιδέες, με πολύ ισχυρό χαρακτήρα, που θα απαρνηθούν τα προνόμια και τις εύνοιες και που θα υλοποιούν με συνέπεια τις νέες αρχές, αντιλήψεις και λειτουργίες, ενώ σε επίπεδο οικονομικής διαχείρισης σημαντικό ρόλο θα παίξει η απόλυτη διαφάνεια των οικονομικών, με την καθιέρωση, μεταξύ άλλων, και της «ΑΝΟΙΚΤΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΣΤΟΥΣ ΟΤΑ», η οποία θα συμπεριλαμβάνει, οπωσδήποτε, και την δημοσίευση στο διαδίκτυο κάθε δαπάνης, όπως και του ύψους των κάθε είδους παροχών ή απολαβών των ασκούντων την εξουσία, καθώς και αυτών που διορίζονται σε θέσεις Προέδρων Νομικών Προσώπων, Δημοσίου ή Ιδιωτικού Δικαίου, αμειβόμενοι από τον δήμο, την Νομαρχία ή το Κράτος, χωρίς τα γνωστά άθλια «τερτίπια» των, τάχα, προσωπικών δεδομένων. Τα παραπάνω, σε συνδυασμό και με αυστηρούς ελέγχους της οικονομικής διαχείρισης των ασκούντων εξουσία, αλλά και της περιουσιακής τους κατάστασης τους(πραγματικό και ουσιαστικό «πόθεν έσχες»), συνιστούν προϋποθέσεις, χωρίς τις οποίες δεν μπορεί να γίνει τίποτε(«SINE QUA NON»), για το χτύπημα της «νομενκλατούρας» και για την επίτευξη των επιθυμητών στόχων, ιδίως για την έναρξη της αποκατάστασης της εμπιστοσύνης των πολιτών προς τους κατόχους της κάθε μορφής εξουσίας. Σημαντικό βήμα για το χτύπημα της νομενκλατούρας, της συναλλαγής και των πελατειακών σχέσεων, αλλά και για την μείωση των κρατικών, εν γένει δαπανών, που τόσο ανάγκη έχει η χώρα μας, αποτελεί η κατάργηση των αριθμού των αντινομαρχών και των αντιδημάρχων. Θα πρέπει να προβλέπεται μόνον ένας αντινομάρχης και ένας αντιδήμαρχος που θα αναπληρώνουν τον κωλυόμενο ή απουσιάζοντα Νομάρχη και Δήμαρχο, αντίστοιχα. Αφού γίνουν, άμεσα, τα παραπάνω, στην συνέχεια θα εξεταστεί, σε νέα, πλέον, βάση, η χρηματοδότηση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Σημειώνω, πάντως, ότι τα επιβαλλόμενα δημοτικά τέλη ήδη είναι σε πολλούς δήμους υψηλά, ενώ και τα τέλη που οι δημότες καταβάλουν για ύδρευση και αποχέτευση, συνήθως, είναι εξαιρετικά υψηλά. Συνεπώς, περιθώρια για νέους φόρους δεν υφίστανται. Εσοδα, πάντως, μπορούν να εξευρεθούν από την μείωση των δαπανών των ΟΤΑ( κατάργηση θέσεων, πλην μιας, αντινομαρχών, αντιδημάρχων, μείωση παροχών Προέδρων Νομικών προσώπων των ΟΤΑ, αυστηροί έλεγχοι της οικονομικής διαχείρισης των ΟΤΑ κλπ). Τέλος, με την απόδοση από την Πολιτεία των θεσμοθετημένων πόρων χρηματοδότησης των ΟΤΑ( οι οποίοι θα πρέπει να κωδικοποιηθούν και ίσως να ενωθούν σε έναν φόρο, που θα τον αποδίδει η Πολιτεία), αλλά και με τις συνενώσεις των ΟΤΑ, ώστε να μειωθούν λειτουργικές δαπάνες τους και να αξιοποιηθούν, καλύτερα, τα προγράμματα της Ε.Ε. (βλ. ΕΣΠΑ), μπορούν να λυθούν, σε ικανοποιητικό βαθμό, τα οικονομικά προβλήματα, ιδίως της χρηματοδότησης, των ΟΤΑ, χωρίς περαιτέρω φορολόγηση των πολιτών, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων βρίσκεται (και για χρόνια θα βρίσκεται) σε δεινή οικονομική κατάσταση.