• Σχόλιο του χρήστη 'Γ.Α.' | 30 Δεκεμβρίου 2009, 00:30

    Είναι δευτερεύουσας σημασίας η αναπροσαρμογή των φορολογικών συντελεστών. Η προοδευτικότητα είναι μιά γενικά αποδεκτή αρχή, αλλά οι ανώτεροι συντελεστές δεν πρέπει να ανεβούν και να αποτελέσουν αντικίνητρο στην εργασία. Θυμηθείτε ότι κατά συντριπτικό κανόνα, οι υποκείμενοι στον ανώτατο συντελεστή είναι μισθωτοί και μάλιστα οι πλέον σκληρά εργαζόμενοι και με την λιγότερη 'εργασιακή ασφάλεια', δηλαδή ανώτατα στελέχη του ιδιωτικού τομέα.Η έμφαση πρέπει να δοθεί: α. στην κατάργηση της αυτοτελούς φορολόγησης οποιουδήποτε εισοδήματος, εκτός των αποζημιώσεων απόλυσης. Δηλαδή φορολόγηση του κάθε ευρώ εισοδήματος με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, ανεξάρτητα από την προέλευση του εισοδήματος β. οι φοροαπαλλαγές να έχουν σαφή διασύνδεση με την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής (πχ ενθάρρυνση για να ζητούνται αποδείξεις) αλλά και με άλλους στόχους οικονομικής πολιτικής (πχ ενίσχυση ιδιωτικού πυλώνα ασφάλισης, μέσω φοροαπαλλαγών για ασφαλιστήρια συμβόλαια) γ. και η ποιό απαιτητική περιοχή, η διεύρυνση της φορολογικής βάσης με εισοδήματα που συστηματικά και ιστορικά φοροδιαφεύγουν. Εδώ τα πράγματα 'απλά' απαιτούν ισχυρή πολιτική βούληση. Μερικά πρόχειρα και εύκολα παραδείγματα (πέρα από τα παραδοσιακά τεχνιτών, γιατρών και άλλων ελεύθερων επαγγελματιών): 1. έχετε βρεθεί σε νεκροταφείο και έχετε αντιληφθεί την έκταση του μαύρου χρήματος στις 'συναλλαγές' πιστών/ιερέων; κάθε πεντάλεπτη επαφή σε αυτόν τον χώρο σημαίνει 20 Ευρώ... 2. έχετε υπόψη σας την ποσοστό παραοικονομίας στον κλάδο της γυναικείας κομμωτικής ('μαύρα κομμωτήρια σε κατοικίες'); 3. οτιδήποτε έχει σχέση με νυχτερινά κέντρα (είτε μέσα στο κέντρο είτε εκτός΄, δηλαδή παρκαδόροι)