Αρχική Διάλογος για ένα Δίκαιο και Aποτελεσματικό φορολογικό σύστημα1) Προτείνεται μια ενιαία, προοδευτική, τιμαριθμοποιημένη φορολογική κλίμακα για όλα τα εισοδήματα.Σχόλιο του χρήστη Πέγκυ | 30 Δεκεμβρίου 2009, 15:28
  • Σχόλιο του χρήστη 'Πέγκυ' | 30 Δεκεμβρίου 2009, 15:28

    Η φορολογική κλίμακα δεν δύναται να είναι ενιαία, προοδευτική και τιμαριθμοποιημένη, υπό τις παρούσες φορολογικές δομές της Ελλάδας. Θα πρέπει να δομηθεί ένα δίκαιο και ορθολογικό φορολογικό σύστημα εξ' αρχής, πράγμα αδύνατο μέσα στα δεδομένα κυβερνητικά χρονικά πλαίσια. Υπό τις παρούσες συνθήκες, η φορολογική ενιοποίηση θα επιβαρύνει την ήδη αφόρητα επιβαρυμένη μεσαία τάξη, η οποία υφίσταται συσσωρευτικά κλιμακούμενο αφανισμό , σ' αυτή τη χώρα, εδώ και δεκαετίες. Παραδείγματα: Α) Η φοροαπαλλαγή για τα προστατευόμενα μέλη, όσον αφορά τα παιδιά των φορολογουμένων, σταματά στο 18ο έτος. Εν τούτοις, σήμερα περισότερο από ποτέ, οι γονείς συντηρούμε τα παιδιά μας για πολλά χρόνια μετά το πέρας των όποων σπουδών τους και για πολλά περισσότερα, ακόμα και όταν αυτά εργάζονται. Οι νέοι των €700 ζουν στα σπίτια των γονιών τους, εν τούτοις δεν φοροαπαλλάσσονται οι γονείς. Αντίθετα, τεκμαίρεται υψηλότερο του όντως εισοδήματος για τον γονέα που τολμά να κατοικεί σε σπίτι περισσότερων τετραγωνικών από όσα τα φερόμενα ως αντικειμενικά κριτήρια του επιτρέπουν. Οπότε, και τα παιδιά μας συντηρούμε και επιβαρυνόμαστε με φορολογία τεκμαρτού εισοδήματος κατά πολύ υψηλότερου του πραγματικού μας εισοδήματος. Προτείνω φορολογικές ελαφρύνσεις για οικογένειες που "φιλοξενούν" και, συνεπώς "συντηρούν" τα ενήλικα τέκνα τους. Εννοείται, ότι θα αποδιεκνύεται ο τόπος κατοικίας και τα εισοδήματα των "φιλοξενουμένων" μελών. Β) Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι οποίες συντηρούνται, κυριολεκτικά, με "νύχια και με δόντια" από τους επιχειρηματίες και το προσωπικό τους (το οκτάωρο εργασίας, για τον επιχειρηματία, είναι τουλάχιστον δωδεκάωρο, για δε τους εργαζόμενους, τουλάχιστον εννεάωρο, απέναντι στο προκλητικό ωράριο ελάχιστης λειτουργίας των Δημοσίων Υπηρεσιών και στην είσπραξη μισθών και επιδομάτων από την πλειονότητα των "διορισμένων" και μη εργαζομένων Δημοσίων Υπαλλήλων), υφίστανται απαράδεκτης φοροεισπρακτικής επίθεσης και, γενικότερα, κρατικής αντιμετώπισης. Και εδώ, η κρατική κριτηριακή "αντικειμενικότητα" μόνο αντικειμενική και δίκαια δεν είναι. Είναι εξοργιστικό για τον μικρομεσαίο επιχειρηματία να αντιμετωπίζεται "φορομπηχτικά" και "τεκμαρτά", όταν ο "μερικής απασχόλησης και παχυλών αμοιβών" κρατικός μηχανισμός εθελοτυφλεί στην φυγάδευση των κρατικών εσόδων προς τις αμέτρητες "παράκτιες εταιρείες" και κωφεύει στην κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου προέρχεται από την στραγγισμένη μεσαία τάξη.