Αρχική Διάλογος για ένα Δίκαιο και Aποτελεσματικό φορολογικό σύστημα2) Προτείνεται η ενίσχυση του μέτρου της έκπτωσης από το φορολογητέο εισόδημα, καταναλωτικών δαπανών βάσει αποδείξεων.Σχόλιο του χρήστη Κακατάτσης Χρήστος | 30 Δεκεμβρίου 2009, 20:55
Το εισόδημα κάθε ανθρώπου χρησιμοποιείται για δύο λόγους, α. Την επιβίωση του ανθρώπου και β. Την αποταμίευση και αύξηση της ακίνητης και κινητής περιουσίας του. Με δεδομένο ότι για την απόκτηση περιουσίας φορολογούμαστε άμεσα κατά τη φάση της αγοράς τότε είναι αδιανόητο να συνεχίζουμε να πληρώνουμε και σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας για αυτή. Βέβαια πρέπει να καθορίσουμε πιο είναι το ελάχιστο βιοτικό επίπεδο που το κράτος θεωρεί ότι πρέπει να βιώνουν οι πολίτες του (πχ πιο το ελάχιστο εμβαδό πρώτης οικίας ανάλογα με την οικογένεια, η ελάχιστη τιμή απόκτησης αυτοκινήτου ανάλογα με την οικογενειακή κατάσταση κ.α.). Εφαρμόζοντας μια πολιτική ελάχιστου επιπέδου διαβίωσης ο πολίτης δε θα αισθάνεται αδικημένος εάν το κατέχει όπως και δε θα αντιδρά εάν το επίπεδο του είναι καλύτερο από τη βάση (πχ κατοχή αυτοκινήτου 1800cc μάρκας Ρενώ και αντίστοιχη μάρκας Mercedes, μιλάμε με γνώμονα την τιμή αγοράς και μόνο, σε ορισμένες περιπτώσεις όπως αγορά μεταχειρισμένης Mercedes σε σχέση με καινούργιο Ρενώ τότε τα πράγματα μπορεί να λειτουργούν αντίστροφα). Η τιμή αγοράς δηλαδή θα είναι ο καθοριστικός παράγοντας φορολόγησης και όχι τα κυβικά ή τα τερταγωνικά για σπίτι. Όσον αφορά την επιβίωση θα πρέπει να ορίσουμε ένα ποσοστό επί του συνολικού εισοδήματος μιας οικογένειας που θα αποταμιεύεται (θεωρώντας ότι η αποταμίευση αποτελεί βασικό παράγοντα ανάπτυξης του κράτους) ενώ το υπόλοιπο θα καταναλώνεται σε αγαθά που είναι απαραίτητα για τη ζωή. Έτσι όλα τα καταναλωτικά αγαθά που δε μεταπωλούνται από τη στιγμή της αγοράς και μετά θα πρέπει να εξαιρούνται της άμεσης φορολογίας καθόσον φορολογούνται έμεσα με την αγορά (ΦΠΑ). 'Αρα το σύνολο των αποδείξεων για καταναλωτικά αγαθά θα πρέπει να εξαιρείται της φορολογίας (όποια αγαθά και αν είναι αυτά). Το ποσό που δε θα μπορούμε να το δικαιολογήσουμε με αποδέιξεις (και είναι εκτός του ποσοστού αποταμίευσης)θα πρέπει να φορολογείται με ποσοστό ικανό που να μην μας επιτρέπει να μπούμε σε πειρασμό να μη ζητήσουμε απόδειξη. Έτσι όλοι μας θα αναγκαζόμαστε να ζητούμε αποδείξεις γιατί κάθε ευρώ που δε μπορούμε να το δικαιολογήσουμε θα φορολογείται βαριά και δε θα μας συμφέρει. Τα υπόλοιπα βέβαια εναπόκεινται στο κράτος για να μπορέσει να λάβει το ΦΠΑ από τον πωλητή. Τελειώνοντας θα πω ότι πράγματι κάποιο ποσό τελικά θα μένει σε όλους όσους απολαμβάνουν μεγάλων εισοδημάτων και τους περισσεύουν "πολλά" αλλά καταλαβαίνουμε όλοι ότι για αυτά τα εισοδήματα κάτι πρέπει να πληρώσουν και αυτοί για το κοινό καλό, αλλιώς ας τα ξοδέψουν όλα. Ευχαριστώ για το χώρο και το χρόνο σας.